PiS, czego można było się spodziewać - myśleć inaczej mogli co najwyżej bezkrytyczni wyznawcy "Jarosława Polskę zbawa" - rakiem wycofuje się z reformy sądownictwa w III RP. Piszę "w III RP", bo IV nigdy tak naprawdę nie było. Które to już "wycofanie się...?".

Pan Grzegorz Lorek – Poseł na Sejm III RP z nadziejami, jak mam nadzieję, na IV RP – jest chyba już ostatnim moim politycznym uczniem – dzieckiem, w których pokładam nadzieje – oczekiwania. Mam takich, którym służę, sporą listę.

Wykorzystanie Internetu i jego interaktywności, jako formy ogarnięcia naszej przyrodzonej przemądrości (gdzie dwóch tam trzy zadnia) rozpocząłem od kowalczyk.info.pl i piotrkowanie.pl. Przegadałem dziesiątki godzin z dobrze zapowiadającym się młodym chłopcem Krzysztofem Chojniakiem.

Raz po raz jesteśmy bombardowani atakami na jednego ze świętych (nie waham się tak powiedzieć) i największych Papieży XX w.: Piusa XII. Zarzuca się Ojcu Św. milczenie w obliczu Holocaustu. Co bezczelniejsze dziennikarzyny (bo dla mnie są co najwyżej nimi) ośmielają się nazywać Go „Papieżem Hitlera”. Wiele złego zrobiła w tej kwestii ramota niejakiego Rolfa Hochhutha „Namiestnik”. Jak się później okazało, pan Hochhuth był agentem KGB, a Pius XII przejawiał postawę radykalnie antykomunistyczną. Jak dla mnie, wszystko jest jasne.

W Łodzi przed wojną funkcjonowało ponad 250 synagog i żydowskich domów modlitw. Najokazalszą z nich była Wielka Synagoga zbudowana z funduszy łódzkich fabrykantów, m.in. Izraela Poznańskiego, Joachima Silbersteina i Karola Scheiblera. Synagoga przeznaczona była dla żydowskich spolonizowanych elit gospodarczych. Wstęp umożliwiały tylko specjalne przepustki. Kazania odbywały się w języku polskim, a w narodowe święta polskie odbywały się w niej uroczystości patriotyczne. Mieściła się przy ul. Spacerowej 2 (obecnie al. T. Kościuszki 2).

PROM to w istocie jeden człowiek, coś jak Stanisław Anioł z Alternatywy 4. Mistrz Roman Wilhelmi pokazał to w sposób idealny. Zresztą Pokora też. Myślę, że i Bareja jest zadowolony.

No. Można by tym zadaniem zamknąć komentowanie poczynań VIII kadencji RM w PT.

Jednak. Więcej będzie, gdy się dorwę do klawiatury

witold k

24 listopada 2018

To taka choroba... zaraźliwa, jak mam nadzieję. W każdym ruchu, w szczególności ze świata polityki, wyciągam budujące wnioski.

Wiek XX podał w wątpliwość tabu obowiązujące od niepamiętnych czasów: w czasie wojen nie zabija się kobiet i dzieci. To się skończyło, bo gdy kobieta bierze broń, by zabijać, to jest żołnierzem, a nie kobietą. Bo gdy dziecko bierze broń, by zabijać, to jest żołnierzem, a nie dzieckiem. I przeciwnicy (czy wrogowie) mają moralne prawo do ich zabijania w walce. Dlatego, gdy patrzę w Warszawie na pomnik „Małego Powstańca” z bronią i w za dużym hełmie, to myślę o odpowiedzialności tego, kto na to pozwolił.

Wiele razy wskazywałem na nieprzydatne w Polityce - Matce Mądrości - przyrodzone zdolności p. Mariana Błaszczyńskiego. Mowa o niesamowitej zdolności do kojarzenia hochsztaplera z ideowcem i odcinanie od tej zdolności żołdów dla siebie i pociotków. Kto chce, to wie.

Marian Błaszczyński nigdy nie powinien był być dopuszczony do jakiejkolwiek pozycji związanej z władzą. Nie nadaje się - jest żenująco cienki. Ja po czterech latach współpracy z Marianem (którą dobrze wspominam na krótką linię) podziękowałem.

Celnicy i nauczyciele są niezadowoleni ze swoich dochodów i planują protest. „Wieść gminna” głosi, iż chcą to uczynić w modny ostatnio sposób, czyli „idąc na chorobowe”. Uważam, że każda grupa pracownicza ma prawo upominać się o swoje dochody. Ważną część swego życia poświęciłem, by pracownicy mieli prawo do protestu, a nawet do strajku. Nie zgadzam się jednak na oszustwo. Nie godzę się na to, by lekarze wystawiali „lewe” zaświadczenia, bo chcę wierzyć w uczciwość w tych, do których udajemy się, by ratować nasze zdrowie i życie.

W dniu 15 listopada 2018 roku, pod przewodnictwem Jego Eminencji, Wielce Błogosławionego Sawy, Prawos­ław­ne­go Metropolity Warszawskiego i całej Polski odbył się Św. Sobór Biskupów Polskiego Autokefalicznego Koś­cio­ła Prawosławnego. Komunikat Kancelarii Soboru głosi, iż „zapoznano się z dokumentami nadesłanymi z Patriarchatu Ekumenicznego dotyczącymi spraw administracyjnych i przyjęto je do wiadomości.” Tytuł Patriarchy Ekumenicznego przysługuje Patriarsze Konstantynopola jako „duchowemu przywódcy Prawosławia, pierwszemu wśród równych”.

Oni nie z tego, co ich boli... Oni raczej z soli i z roli. Jeśli zaś boli - to utrata fortun zrobionych na zmianie ustroju.

Na piotrkowskie potrzeby za jeszcze młodego Krzysztofa Cecha ukułem bon mot „Wyrodne dzieci III RP”. Po latach dokonałem głębszego rozeznania i zobaczyłem te wyrodne - także po mojej stronie. Czym bowiem różni się omijanie podatków od żerowania na podatkach…

FD Roosevelt, Prezydent USA ma w Centrum Łodzi ulicę swego imienia. Nie została ona poddana „dezubekizacji” ani „dekomunizacji”, bo przecież nie był ani sowieckim najeźdźcą ani polskim kolaborantem okupantów naszego kraju. Wyrządził Polakom i Polsce znacznie więcej krzywd niż jakikolwiek kapuś czy kolaborant. Z dokumentów znanych historykom i przez nich cytowanych wynika jasno, że z pełną świadomością wydał Polskę Stalinowi.

Dla korupcji nie znajduję usprawiedliwienia. 6 lat byłem ministrem, 9,5 – Prezydentem wielkiego miasta i żadna afera korupcyjna do mnie się nie „przykleiła”. Ale przestrzegałem kilku prostych zasad, wśród których zasadniczą była ta, że z interesantem nie rozmawia się „w cztery oczy” – ani w urzędzie, ani gdzie indziej. I nie umawia się na spotkania „w ustronnych miejscach”.

Express Ilustrowany zamieścił na 1 stronie zdjęcie z uroczystości w czasie przerwy w obradach Rady Miejskiej w Łodzi. Powtórzył je na s.6 w większym formacie. Towarzysząca mu notatka informuje, że Rada świętowała szampanem (bezalkoholowym) i tortem z herbem Łodzi zakończenie swej kadencji. Na pierwszym planie widać p. Tomasza Kacprzaka, Przewodniczącego Rady z dwoma kieliszkami owego szampana w obu rękach.

8.listopada w opiniotwórczym dzienniku Rzeczpospolita opublikowany został artykuł „obawiają się o godło” autorstwa Wiktora Ferfeckiego. Autor stwierdza w nim m.in. że wielu heraldyków jest zdania, iż na koroną Orła, naszego godła, powinien pojawić się krzyż. Krzyż był nad polskim Orłem do r. 1927. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego ustami p. Anny Bocian stwierdziło, że nie planuje takiej zmiany. W sprawę zaangażował się p. Andrzej Jaworski, b.poseł PiS.

Czy jedynie jaskółka przeleciała? Jak wiemy, wiosny nie czyni. Każdy, kto czyta moje wpisy, refleksje, oceny - ten wie, że bliższa mi endecja: ocena sanacji ulega uwłaszczeniu. Może to wiek, może nie!

Czy od polskich polityków można oczekiwać tego, by mieli wyobraźnię? Wydaje się to karkołomne, zwłaszcza w ustroju demokratycznym, gdzie perspektywa postrzegania rzeczywistości ogranicza się w przedziale "od kadencji do kadencji" - załapać się, dotrwać do końca i - jeśli się da - załapać się ponownie.