Premier Włoch się zdenerwował, gdy dowiedział się, że kolejny statek organizacji pozarządowych płynie do włoskich portów z „nachodźcami” na pokładzie. Stwierdził, że skoro statek płynie pod banderą holenderską, to niech płynie do Holandii…

Nie wypada cieszyć się z cudzego niepowodzenia. Ale nie wolno też przegapić szansy jaka dla naszego miasta i kraju się może otworzyć. Kryzys gospodarczy w Argentynie spowodował, że zdolność tego kraju i jego metropolii do zorganizowania „małego EXPO” stanęła pod znakiem zapytania. To otwiera ponownie szanse dla Łodzi i dla Polski. Czy będziemy umieli z niej skorzystać i sprostać wyzwaniom? Najtrudniejsze wyzwanie dotyczy nas samych – zwłaszcza władzy i opozycji w naszym kraju i mieście.

Każdemu, kto oglądał film Ziemia Obiecana lub czytał książkę Władysława Reymonta pod tym tytułem znana jest metoda „wychodzenia z kłopotów” przy pomocy zakupionego pożaru. Wtedy był to sposób na uniknięcie bankructwa dzięki pieniądzom z ubezpieczenia. Warunek był jeden: podpalacz nie mógł dostać się w ręce policji, a jeśli się dostał – nie mógł zdradzić zleceniodawcy. Tamte praktyki przypomniały się (zapewne nie tylko mnie), gdy okazało się, że zaczęły płonąć kolejne wysypiska śmieci.

Dla mojego pokolenia Coca Cola była w czasach stalinowskich i gomółkowskich „owocem zakazanym” „symbolem wolnego Zachodu”. Na rynku polskim legalnie pojawiła się wskutek decyzji Edwarda Gierka o „otwarciu na świat”. Wpierw Polskę podzielono na „obszar CocaColi” i „obszar Pepsi”. Dopiero po 1989 zapanowała tu „pełna wolność” i oba „magiczne napoje” można było kupować w całej Polsce. Mnie zasmakowała Coca Cola. I nadal smakuje. Niestety, z przykrością przestaję kupować CocaColę. Przyczyna jest niebłaha: okazało się, że firma ta wspiera „rewolucję obyczajową” w Polsce.

Udało się liberałom zdechrystianizować arcykatolickie kraje Europy. Najpierw Francję, potem Hiszpanię, a całkiem niedawno – Irlandię. Dokonano tego tak skuteczne, że tzw. „rządy konserwatywne” – od Anglii, przez Niemcy po Hiszpanię – utrwalają zdobycze lewicy, a nawet jej działania wspierają. Tak uczynił kilka lat temu „konserwatywny” rząd Wielkiej Brytanii i „Chrześcijańsko-demokratyczna” partia Niemiec pod przywództwem Angeli Merkel.

Amerykańskie feministki zdobyły kolejny przyczółek – postanowiły po nowemu zorganizować wybory Miss USA. Nie będzie skąpych ubrań i chwalenia się urodą. Będzie to konkurs inteligencji(?), wiedzy(?). Konkurs ma być wolny od wszelakich przejawów dyskryminacji – ze względu na tuszę, wiek, rasę, orientację seksualną i co tam jeszcze. W tej sytuacji proponują, by do konkursu zgłosić byłą poseł Annę Grodzką. Jestem pewien, że ma szanse na zwycięstwo.

Za kilkanaście dni odbędzie się (mam nadzieję) ostateczne głosowanie nad nową ustawą o szkolnictwie wyższym. Najwyższy czas. Do oryginalnego projektu wprowadzono ponad 160 poprawek. Konsultacje trwały wiele miesięcy. Mimo to propozycja rządowa dzieli środowisko i budzi protesty.

Kilka lat temu przez koncerty i media przeszła dziwna piosenka. Wykonywał ją Janusz Radek, wykonywała Aneta Todorczuk oraz Maryla Rodowicz. Reakcje słuchaczy były rozbieżne: jedni się wzruszali, inni uważali ją za elegancką kpinę. Jej refren (i zakończenie pieśni) brzmiał:

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, ten, który czekał na podpis ówczesnego Prezydenta III RP Aleksandra Kwaśniewskiego do samego końca jego prezydenckiej kadencji. Czas, kiedy SLD myślał, że karty rozdaje przy boku Rosji. Kilku ważnych oficerów CCCP/PRL już służyło/współpracowało z CIA. Wzmocnią potem współpracę z Rosją. Po 10 kwietnia 2010 roku.

z naszego archiwum

Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych. Kto zgadnie, o co chodzi? Jak ten gryps przetłumaczyć? Jedno wiemy: Eurokołchoz wykonuje kolejny test na żywym organizmie starej Europy. Pokazuje, jak w istocie funkcjonuje współczesna masoneria, jak zdobywa pole, jak posługuje się pieniądzem, czasem i zapleczem obywatela, jak czyści pole i wyrzuca konkurencję, nad którą mogłaby nie zapanować. Jak wprowadza kolejny etap Nowego Porządku?