Jacek Łukasik - blog

Dziwnym trafem Ksiądz Prymas Wojciech Polak ubolewa nad rzekomymi przejawami polskiego antysemityzmu. Jednak nabiera przysłowiowej wody w usta w sprawie antypolonizmu i polakożerstwa. Prymas Tysiąclecia zapewne przewraca się w grobie widząc takiego Swojego następcę. Niestety.

Najlepsze życzenia świąteczne dla wszystkich Autorów i Czytelników portalu trybunalscy.pl!
https://www.facebook.com/watch/?v=2591782294204628

Problemy we wzajemnych relacjach polsko – żydowskich mają bardzo dawną metrykę. Nie sięgam już w tej sprawie nawet do czasów II wojny światowej czy stalinizmu. Skupię się na najnowszych czasach. Pierwszą wielką awanturę wywołali ekstremiści żydowscy związani z rabinem Avi Weisem. Niestety skutecznie przyczynili się do eksmisji klasztoru sióstr karmelitanek. My (większość Polaków) brakiem protestów dawaliśmy dowód swojej ignorancji i braki troski o prawdę i słuszność. Postępowanie Episkopatu Polski w tej sprawie – to dno! Siostry powinny tam być do dzisiaj!

Na pewno nas wszystkich denerwują niepomiernie marsze sodomitów i gomorytek z LGBT
(nie mylić z homoseksualist(k)ami). Denerwujemy się na nich, psioczymy. Czasem ktoś da się sprowokować i czymś w nich ciśnie. Zupełnie niepotrzebnie, bo tym draniom w to graj. Będą mogli na cały świat, jakimi to są biednymi i uciśnionymi przez wstrętnych homofobów niewiniątkami. Sławomir Dul prowadzący kilka lat temu w Piotrkowie Trybunalskim protest głodowy w obronie praw ojca proponuje nieco inne podejście do tej kwestii. Nie do końca zgadzam się z nim tylko, z aż tak radykalną krytyką duchowieństwa.

W bieżącym roku miał miejsce strajk nauczycieli. Nasunął on mnie pewne refleksje. Dotyczą one bardziej szkolnictwa w ogóle niż strajku. Nie potrafię oprzeć się wrażeniu, że szkolnictwo polskie po1956 r. paradoksalnie posiadało wyższy poziom niż to po 1989 r. Lata 1944 – 1956 uważam za okres niesamowitej propagandy w szkolnictwie. Niestety w okresie późniejszym też kaleczono nauki humanistyczne, chociaż w dużo mniejszym stopniu. O Katyniu nie wolno było mówić oficjalnie do roku 1989.

No, cóż widocznie jestem zacofany i niedzisiejszy, jeżeli się czepiam o takie rzeczy;-). A o cóż takiego chodzi? O to, że podczas obrad europarlamentu wg informacji z 2011 r. wiele polskich europarlamentarzystek, jak pisał prześmiewczo Jerzy Jachowicz balansowało na granicy metafizyki, ale z ideowością ich zachowanie nie miało wiele wspólnego. Podpisywały na moment przed rozpoczęciem obrad listę obecności, na znak, że są. Potem natychmiast opuszczały Brukselę. No, uczciwość takiego postępowania pozostawię bez komentarza.

W minioną środę, 28 listopada b. r. w czytelni piotrkowskiej Miejskiej Biblioteki Publicznej odbyło się spotkanie autorskie z Szymonem J. Wróblem, twórcą książki „Ojciec, czyli o Pieronku” i reżyserem filmu o podobnym tytule.

Frekwencja zbytnio nie dopisała. W czytelni było raptem kilkanaście osób. Nie dostrzegłem wśród nich w ogóle duchownych. Zbytniego zaskoczenia nie doznałem. Raczej była to swoista hagiografia na cześć biskupa.

Raz po raz jesteśmy bombardowani atakami na jednego ze świętych (nie waham się tak powiedzieć) i największych Papieży XX w.: Piusa XII. Zarzuca się Ojcu Św. milczenie w obliczu Holocaustu. Co bezczelniejsze dziennikarzyny (bo dla mnie są co najwyżej nimi) ośmielają się nazywać Go „Papieżem Hitlera”. Wiele złego zrobiła w tej kwestii ramota niejakiego Rolfa Hochhutha „Namiestnik”. Jak się później okazało, pan Hochhuth był agentem KGB, a Pius XII przejawiał postawę radykalnie antykomunistyczną. Jak dla mnie, wszystko jest jasne.

Jedną z wielkich zbrodni wojennych Niemców podczas pierwszej wojny światowej było bestialskie artyleryjskie zbombardowanie Kalisza na początku sierpnia 1914 r. Miasto to leżało na ówczesnej granicy niemiecko – rosyjskiej. Czyn ten zraził Polaków do Niemców na samym początku Wielkiej Wojny. Warto przytoczyć opinie angielskiego biznesmena, Johna Morsea przebywającego wówczas w Kaliszu i jego okolicach. Siłą rzeczy relacja Anglika będzie odebrana jako bardziej obiektywna niż ewentualne sprawozdanie Polaka lub Rosjanina o tych wydarzeniach.

Oddaję głos pamiętnikowi pana Morsea.

Powszechnie uważa się, że lepszą gwarancję zabezpieczenia starości daje posiadanie córki niż syna. Twierdzi się, że zawsze córki lepiej się zaopiekują starszymi rodzicami. Pomija się jednak istotną przyczynę tego stanu rzeczy – chory, rozbuchany matriarchat, a raczej babokrację. Na mężczyzn posiadających własną rodzinę wywiera się niesamowitą wprost psychiczną presję, by wręcz wypierali się własnej rodziny pochodzenia. W przypadku kobiet to wręcz pozwala się z pełną aprobatą dowodzić teściowej rodziną córki. Ile małżeństw przez to się rozpadło!

Punktem wyjścia dla tych rozważań będzie opis pierwotnego stanu szczęścia w raju i stworzenia kobiety.

Pan Bóg otoczył mężczyznę zwierzętami, ale żadne z nich „nie stało się pomocą odpowiednią dla mężczyzny. Wbrew twierdzeniom nawiedzonych ideologów ekologizmu żadne ze zwierząt nie dorównuje więc godnością człowiekowi. Pan Bóg w czasie snu utworzył kobietę z żebra Adama, pogrążonego we śnie. Bóg nie stworzył kobiety ze stóp Adama – oznacza, że nie należy jej deptać, poniżać jak w wielu krajach islamskich. Nie stworzył jej jednak także z głowy mężczyzny.

Wszystkich sprawujących władzę. Wszystkich sprawujących władzę począwszy od prezydentów i premierów, władze lokalne (i to niezależnie od opcji politycznych) aż po rodziców i opiekunów pełniących opiekę i nadzór nad dziećmi.

Co prawda minęła już 20 marca, ale myślę, że warto mówić o zbrodniach niemieckich (nie żadnych nazistowskich czy hitlerowskich!). Niech sukcesorzy niemieckich zbrodniarzy pamiętają, że naszym obowiązkiem jest kultywowanie pamięci o Polakach zamordowanych przez ich dziadów. 6 marca 1942 r. żołnierz Polskiego Państwa Podziemnego Józef Mierzyński zastrzelił w Zgierzu przy ulicy Długiej 54 dwóch funkcjonariuszy gestapo: Friedricha Lutze i Kurta Ericha Torno. Niemcy postanowili się za to zemścić wykazując się wyjątkową perfidią. Postanowili za każdego zastrzelonego Niemca zabić 100 Polaków.

Punkt 4 Społecznej Krucjaty Miłości, wywodzącej się od Prymasa Tysiąclecia brzmi: Rozmawiaj z każdym językiem miłości. Nie podnoś głosu. Nie przeklinaj. Nie rób przykrości. Nie wyciskaj łez. Uspokajaj i okazuj dobroć.

Wbrew oficjalnej antyirańskiej propagandzie. Diabłem Bliskiego Wschodu jest amerykański sojusznik i nie chodzi mnie wcale w tym wypadku o Izrael, ale o Arabię Saudyjską, co prawda z dynastią żydowskiego pochodzenia. Kraj skrajnego totalitaryzmu religijnego z bardzo okrutną policją religijną Mutaba. Państwo, które finansuje wahabicki (najskrajniejszy odłam islamu) terroryzm. Publiczny kult innych religii poza islamem jest tam zakazany, a sytuacja saudyjskich chrześcijan tragiczna Zamazuje się tam nawet znaki Czerwonego Krzyża, bo kojarzą się z chrześcijaństwem.

Jak można kierować do psychuszki, kogoś, kto broni własnego małżeństwa i własnych dzieci? Jak z zemsty za to, że odrzucił zupełnie bezzasadne skierowanie na obserwację psychiatryczną? Ano, dzieje się tak w Polsce Anno Domini 2017, ale oddaję głos dokumentom. Powstrzymam się od komentarza.

Oświadczenie w związku z decyzjami procesowymi sędziego referenta Łukasza Czapskiego z IX Wydziału Karnego SR Lublin Zachód w Lublinie.

Chodzi mnie konkretnie o wypowiedź Piotra Ikonowicza sprzed mniej więcej miesiąca lub wcześniej. Otóż zauważył on trafnie, że wśród pomagających biednym, bezdomnym nie widzi jakimś dziwnym trafem działaczy lewicowych, którzy tak gardłują o tych biednych. Stwierdził, że osobami, które udzielają najbardziej realnej pomocy bezdomnym, czasem mieszkańcom kanałów są siostry zakonne. Plus, dla pana Ikonowicza, że przynajmniej wierzy w to co robi, bo kawiorowa lewica to raczej boi się ubrudzić własnych rączek w służbie biednym.

W 1973 roku zalegalizowano na podstawie ordynarnych kłamstw tamtejszych feminazistek i lewicy potworną zbrodnię aborcji w USA – wiodącym kraju świata zachodniego. Teoretycznie pracownikom służby zdrowia przysługiwało skorzystanie z klauzuli sumienia. Nie było to jednak takie proste. Młodych lekarzy podejmujących pracę np. stawiało w konflikcie z ich przełożonymi. Kalifornia (chyba najbardziej zlewaczały stan USA, którego nie cierpię, zrabowany w połowie XIX w. przez Jankesów Meksykowi) np.

Bezprzykładne ORDYNARNE CHAMSTWO pani sędzi wobec poszkodowanego. Taka osoba jest niegodna podania ręki. Kto może, niech ją poddaje ostracyzmowi społecznemu i towarzyskiemu. Może się nauczy trochę kultury i pokory wobec ludzi. Kasta myśli, że ludźmi na sali sądowej można pomiatać. O nie, po bilionkroć nie!
W normalnym kraju takie wredne wstrętne babsko wyrzucono by z pracy w sądownictwie z hukiem na zbity pysk!

Jacek: http://terazmaskulizm.blog.onet.pl

2 czerwca 2017

W dzisiejszy świąteczny wieczór politykę jako temat artykułu odkładam na bok. Pragnę natomiast zwrócić uwagę na inne niebezpieczeństwa związane z tzw. komercyjnymi programami telewizji. Mało kto zauważa pewne zagrożenia duchowe. Polsatowskie audycje „Dlaczego ja?” czy „Trudne sprawy” to moim zdaniem z premedytacją realizowane programy walki z rodziną, rodzicami (zwłaszcza z ojcem i pozycją mężczyzny w rodzinie, natomiast schlebianie najniższym instynktom kobiet). Trudno ukrywana radość z rozpadu rodzin.

Nie ma lepszego czasu, by pisać na wspomniany w tytule temat, niż okres wielkanocny – obchodzony jako jedna wielka niedziela trwająca 50 dni. Już w Księdze Rodzaju czytamy, że „Bóg odpoczął siódmego dnia. Pobłogosławił Bóg ów siódmy dzień i uczynił go świętym”. Przypis do tego fragmentu Biblii mówi, że szabat jako dzień święty obchodzono już być może w czasach przedizraelskich i że samo opowiadanie o stworzeniu świata stawia sobie za cel religijne uzasadnienie świętowania szabatu. Później Izraelici obchodzili szabat także i chyba przede wszystkim jako pamiątkę wyjścia z Egiptu.

Ten opis jest czytany podczas uroczystych obchodów każdej Wigilii Paschalnej. Przeczy teoriom neoplatońskim emanacji poszczególnych bytów z Boga. Zamiast tego mówi wyraźnie o stworzeniu, a nie o emanacji.

Trochę inaczej niż katolewicowe lub liberalne media w poprzednim artykule spojrzałem na Papieża Jana XXIII. Niemniej nie rozumiem, jak można było pod względem politycznym i kulturowym dokonywać „aggiornamento” (pod względem religijnym Jan XXIII wcale nie był aż tak „postępowy”) w takim świecie, w którym zagrożeń było bez liku (komunizm, socjalizm, liberalizm itp).

Moderniści czyli postępowcy w Kościele katolickim bardzo lubią przeciwstawiać sobie papieży np. Piusa XII i Jana XXIII. Niezbyt słusznie. Tak, dokładnie tak. Pius XII darzył wielką atencją kardynała Roncalli.

W Polsce i naszym kręgu cywilizacyjnym. Bo nie słuchamy mądrych ludzi, prawdziwych, a nie samozwańczych autorytetów. Zachwycaliśmy się Janem Pawłem II, Jego kontaktem z młodzieżą, dygresją o kremówkach. A jaka jest recepcja chociażby Jego katechezy o Dekalogu z 1991 roku? Raczej mizerna. Nie rzucam tu błotem w innych, bo sam mam też wiele za uszami. Pozwolę sobie w tym kontekście przytoczyć słowa tego naszego Wielkiego Rodaka: Sprawiedliwość i pokój może przynieść tylko oczyszczenie sumień (Jan Paweł II).

Jacek: http://cenzurzenie.blog.onet.pl/

24 marca 2017

Witek ma rację. Nie należy zawłaszczać w kręgach katolickich tradycji komunistycznego tzw. Dnia Kobiet. W dniu 8 marca byliśmy świadkami wiecu feministek przed restauracją Randes – Vous w Piotrkowie. Oczywiście najwięcej haseł wykrzykiwano w sprawie tzw. praw reprodukcyjnych (cóż to za potworek nowomowy): aborcji, in vitro, antykoncepcji. Oczywiście na koszt podatnika, czyli nas wszystkich.

W poniedziałek, 6 marca miało miejsce w czytelni Miejskiej Biblioteki Publicznej w Piotrkowie Trybunalskim spotkanie z sędziwym już benedyktynem, ojcem Leonem Knabitem. Spotkanie zaczęło się o godzinie 18.00 od rozmowy na temat bibliotek, ich roli w życiu społeczeństwa.