Polityka

Komentatorzy polityczni przyjmują za pewnik, że powodem awantury jest zachowanie koalicjantów w głosowaniu na temat sposobu traktowania zwierząt hodowlanych. Twierdzę, że to pozór. Takie pole starcia wybrał znakomity strateg i taktyk – Jarosław Kaczyński. W tym sporze ma po swojej stronie sympatie społeczną dalece przekraczające rozmiarem elektorat PiSu. Uważam, że to, co Jarosława zmusiło do wyboru pola walki i sprowokowania konfliktu była groźba ze strony koalicjantów – zwłaszcza Solidarnej Polski Zbigniewa Ziobro – że nie poprą ustawy „abolicyjnej”.

Trzeba zamknąć rządową koalicję tzw. dobrej zmiany.

Nie mogę tego nie zauważyć. Nie mogę nie skrytykować najbliższych współpracowników profesora Przystawy – po Jego śmierci. Nie mogę nie zwrócić uwagi na kolejną (zmarnowaną) próbę pogodzenia opozycji antykomunistycznej z, jak nazwę, kolaboracją PRL-u dążeniem części aparatu do III RP, jako katolickiego państwa narodu polskiego. Nikt tego tematu nie dotyka. PC go zwalczało. Dziś próbuje zawłaszczać.

Już niemal standardem się stało łączenie zbrodni katyńskiej z Bitwą Warszawską. Zbrodnia miałaby być zemstą Stalina za klęskę 1920 r. Różni dostojnicy i niektórzy publicyści z uporem łączą te dwa wydarzenia. W Łodzi do takiego łączenia skłania fakt umiejscowienia symbolicznego „Cmentarza Katyńskiego” w bezpośrednim sąsiedztwie Kościoła-Votum Wdzięczności za Zwycięstwo w Bitwie Warszawskiej. Uważam takie połączenie wydarzeń za błąd – i to podwójny. Po pierwsze, mam wrażenie, że tezę taką upowszechniają tzw.