Sprawy

Wiek XX podał w wątpliwość tabu obowiązujące od niepamiętnych czasów: w czasie wojen nie zabija się kobiet i dzieci. To się skończyło, bo gdy kobieta bierze broń, by zabijać, to jest żołnierzem, a nie kobietą. Bo gdy dziecko bierze broń, by zabijać, to jest żołnierzem, a nie dzieckiem. I przeciwnicy (czy wrogowie) mają moralne prawo do ich zabijania w walce. Dlatego, gdy patrzę w Warszawie na pomnik „Małego Powstańca” z bronią i w za dużym hełmie, to myślę o odpowiedzialności tego, kto na to pozwolił.