Jerzy Kropiwnicki

Ten Order jest najwyższym odznaczeniem cywilnym, jakie przyznaje Prezydent w imieniu Rzeczypospolitej. Wyższego – nie ma. Przyznanie go tym dwóm członkom założycielom Komitetu Obrony Robotników w r. 1976 wzbudziło ostrą krytykę w niektórych formacjach politycznych naszego kraju. Zwłaszcza w lewicy post-pezetperowskiej. I temu się nie dziwię.

Powinniśmy wiedzieć, że 17.września, rocznica zdradzieckiej napaści wojsk sowieckich na Polskę w ramach zbójeckiego układu z Niemcami rok temu został ustanowiony przez Aleksandra Łukaszenkę „Dniem Jedności Narodowej” upamiętniającym „zjednoczenie ziem Białorusi”. W czasie ubiegłorocznych obchodów Łukaszenka podkreślił fundamentalne znaczenie przyłączenia ziem zachodniobiałoruskich dla współczesnej Białorusi jako suwerennego państwa.

Na konferencji w Karpaczu jeden z uczestników panelu stwierdził, że UE powinna zarządzać polityką energetyczną oraz że gdybyśmy w r. 2015 „nie odwrócili się” od polityki klimatycznej UE, to bylibyśmy w innym miejscu. Zgadzam się. Bylibyśmy. Mielibyśmy z pewnością więcej wiatraków i fotowoltaniki i… bylibyśmy podłączeni do MS-1, a nie mielibyśmy Baltic Pipe i gazu ze złóż Norwegii oraz takich mocy odbioru LNG, jakie dziś mamy. Czyli bylibyśmy w podobnej sytuacji jak Niemcy. Cieszę się, że nie jesteśmy.

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/

9 września 2022

To pytanie stawiane jest coraz ostrzej w debatach o uzbrojeniu polskiej armii. Rządzący są atakowani o to, że kupują broń „bez opamiętania zamiast wspierać polski przemysł zbrojeniowy.” Tłumaczenie, że w polskich firmach zamawiane jest tyle ile mogą wyprodukować, a nawet więcej – dając i m perspektywę rozwoju – nie do wszystkich trafiają. W tej dyskusji słabo rozumiany jest czynnik czasu. Gdy zada się proste pytanie: ile trzeba czasu, by podwoić (lub potroić) produkcję „krabów”, „rosomaków” czy „piorunów”, dyskutanci zdają się tego pytania nie słyszeć.