Z sieci - blog

Lech Wałęsa przegrał proces i musi przeprosić Jarosława Kaczyńskiego za publiczne oskarżenie go, że jest winien śmierci swego brata-bliźniaka, bo „zmusił go do lądowania w Smoleńsku”. To była podłość. Lech Wałęsa współpracował w swoim czasie z Jarosławem i Lechem i doskonale wiedział, jak głębokie łączą ich więzi. I jaką tragedią dla Jarosława była śmierć jego brata. A jednak zamiast przesłać mu wyrazy współczucia (czy od b. Przewodniczącego „Solidarności” i Prezydenta RP oczekuję zbyt wiele?) rzucił mu w twarz podłe oskarżenie.

Wojnami diadochów (czyli „następców”) nazywa się konflikty pomiędzy wodzami Aleksandra Macedońskiego (Wielkiego) po jego śmierci, walki o panowanie nad stworzonym przez niego imperium. Ostatecznym efektem był podział państwa na kilka królestw, toczących między sobą nieustanne wojny. Potęga imperium Aleksandra Wielkiego legło w gruzach, a kolejne królestwa padały w konfrontacji z nowym konkurentem – Rzymem. Niektórzy historycy są zdania, że u źródeł tego rozpadu i ostatecznej klęski leżał fakt, iż Aleksander nie wskazał w sposób wyraźny swego następcy.

Jest taki popularny szmonces, czyli anegdota, kawał żydowski: Przyszedł Mosze do rabina i skarżył się. Mieszkam w jednej izbie, dzieciaki wrzeszczą, teściowa marudzi, żona jazgocze – idę się zabić, Rebe ratuj! Na to rabin: Mosze, kup sobie kozę. Po kilku dniach przychodzi znowu Mosze do rabina: Rebe, ja teraz to już muszę się koniecznie zabić. Ta koza, to już prawdziwy koniec. Na to rabin: to sprzedaj kozę. Po kilku dniach przychodzi znowu Mosze do rabina: Rebe, ja tę kozę sprzedałem. I mnie się od razu zrobiło lepiej.

Jedną z „firmowych” pieśni komuny była ta o „sztandarze płynącym ponad trony”, którego kolor był czerwony. Ta czerwień tak odurzyła postkomunę, że po dzień dzisiejszy „jej się kojarzy”. Jeden z przykładów: Państwo polskie honoruje najlepszych uczniów świadectwami z paskiem – BIAŁO-CZERWONYM, w barwach państwowych, narodowych, bo to jest wyróżnienie państwowe. Postkomuna z uporem używa określenia „pasek czerwony”. To określenie narzuciła w przestrzeni publicznej nie tylko „opozycji totalnej”, ale także niektórym publicystom znanym z poglądów prawicowych.

Media w Polsce od ponad roku zajmują się „ciężkimi bojami” toczonymi przez p. Kazimierza Marcinkiewicza z Izabelą Olchowicz-Marcinkiewicz o wysokość alimentów i ich egzekucję. Pani I. O-M chętnie pozuje do zdjęć z aparatem stabilizującym jej rękę po urazie, jakiego doznała wiele miesięcy temu. Jej rehabilitacja trwa o wiele dłużej niż u innych po skomplikowanych złamaniach kończyn i jest „koronnym argumentem” na rzecz roszczeń do zapewnienia jej odpowiednio wysokich świadczeń ze strony b. męża. Nie mam zamiaru litować się nad żadną ze stron sporu.

Poniżej zamieszczam ciekawe wystąpienie p. Cezarego Kaźmierczaka – wersję opublikowaną przez niego w internecie:

Wystąpienie p. Cezarego Kaźmierczaka, Prezesa Związku Przedsiębiorców i Pracodawców na panelu podczas Kongresu Programowego Zjednoczonej Prawicy w Katowicach, 6 lipca 2019.

11.lipca 1943r. na terenie Wołynia nastąpiło nasilenie morderstw dokonywanych przez organizacje ukraińskie na ludności polskiej. Zbrodnia ta przeszła do historii jako „krwawa niedziela”. Bezbronni polscy mieszkańcy wiosek i osad zostali napadnięci przez oddziały zbrojne Ukraińców. Wszystkie dowody wskazują na to, że nie był to „odruch zemsty za dawne krzywdy”, lecz świadomie i celowo przeprowadzana czystka etniczna na terenach, na których organizacje ukraińskie chciały zbudować swoje państwo narodowe.

Jeden z tabloidów przytoczył wypowiedź Jarosława Kaczyńskiego w TVP Info, iż kilka lat temu, w rozmowie prywatnej, obliczył on w pamięci, że Polskę stać na 500 plus od drugiego dziecka. Tabloid rzetelnie zrelacjonował to na str.3 oraz „obśmiał” to w satyrycznym rysunku na str. 4, sugerując, że w pamięci to pijaczek może obliczyć, czy stać go i jego kumpla na drugą flaszkę. Tymczasem stosownej oceny dotyczącej 500+ mógłby dokonać (niekoniecznie w pamięci, choć i tacy się zdarzają) absolwent szkoły podstawowej, a już na pewno – liceum.

Nie sposób odpowiedzieć na pytanie postawione w tytule. Gazeta Wyborcza twierdzi, że na 43.sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa w Baku BEZDYSKUSYJNIE została podjęta decyzja, iż „wszystko, co się dzieje w Puszczy Białowieskiej, musi być podporządkowane zachowaniu jej unikalnej wartości. W innym wypadku zostanie ona wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa w Zagrożeniu”. W obszernym tekście p.red.

Gazeta Wyborcza opublikowała notatkę autorstwa zb pt. „Narodowcy bojkotują Ikeę” i opatrzyli ją nadtytułem HOMOFOBIA. Autor informuje, że Młodzież Wszechpolska wręcza kierowcom przed sklepami warszawskiej sieci ulotki wzywające do bojkotu firmy: „Ikea wyrzuca z pracy za chrześcijańskie poglądy”. Zdaniem GW zwolnienie było wynikiem opublikowania przez pracownika „homofobicznego wpisu w wewnętrznym portalu firmy”. Ikea uznała ten wpis za „naruszenie zasad współżycia społecznego” i zwolniła go dyscyplinarnie. GW stwierdza, iż zwolnionego pracownika wsparli Zbigniew Ziobro (min.

Statek niemieckiej organizacji Sea Watch 3 bezprawnie wtargnął do włoskiego portu morskiego. Statek przewoził tzw. „uchodźców” z Afryki wyławiając ich u wybrzeży Libii. Współpracują de facto z handlarzami ludzi, którzy za odpowiednią opłatą ładują „uchodźców” na bylejakie krypy i pontony. Tuż za granicą wód terytorialnych czekają na nich statki europejskich „organizacji humanitarnych” i transportują ich do portów Włoch. Rząd włoski postanowił postawić tamę temu procederowi. Statek będący własnością organizacji niemieckiej, a pływający pod flagą Holandii wykonywał kolejny taki rejs.

Tego jednak się nie spodziewałem. Pan Robert Biedroń, przywódca partii Wiosna, zaproponował, by Polska stała się centrum seksturystyki. Podobno na pomysł, by „piękne Słowianki przyciągały do Polski turystów i by w ten sposób dochodziło do rozwoju polskiego hotelarstwa oraz gastronomii” wpadł jakiś jego zwolennik i imiennik. Różne kraje Europy mają różną politykę w stosunku do prostytucji. W jednych, jak w Szwecji, płatny seks jest zakazany, a karami obciąża się klientów. W innych, jak w Polsce, karalne jest czerpanie zysków z cudzego nierządu, ale prostytucja jest legalna.

W 1920 na niewielkim półwyspie Westerplatte nad Zatoką Gdańską powstała polska składnica wojskowa. W marcu 1924 r. Liga Narodów postanowiła przekazać ten półwysep POLSCE. W wykonaniu tej decyzji władze Wolnego Miasta Gdańsk w październiku 1925 r. zmuszone zostały do przekazania tego terenu Polsce w bezpłatną i BEZTERMINOWĄ dzierżawę. Rada Ligi Narodów pozwoliła Polsce utrzymywać na Westerplatte oddział liczący 88 żołnierzy. W kolejnych latach Polska potajemnie zwiększyła garnizon do 176 żołnierzy i 6 oficerów. Gdańscy Niemcy podejmowali w okresie międzywojennym liczne prowokacje.

Lewicowe media i środowiska mają wyjątkową i zadawnioną skłonność do nazywania tragicznych i zbrodniczych działań swych politycznych „pobratymców” i wykonawców łagodnymi nazwami „zastępczymi”. Co roku słyszymy i czytamy o „wydarzeniach grudniowych” zamiast o masakrze pracowników Wybrzeża w 1970 i o „wydarzeniach czerwcowych” lub „poznańskich” zamiast o krwawym stłumieniu buntu robotników i mieszkańców Poznania w 1956. Teraz mamy 43 rocznicę „wydarzeń w Radomiu, Ursusie i Płocku”, a nie „brutalnej akcji PRLowskiej milicji” przeciw robotnikom protestującym przeciw podwyżkom cen.

Ogólnopolskie media doniosły, że po raz kolejny w manifestacji, na której wznoszono antyrządowe hasła, wziął udział ambasador Zjednoczonego Królestwa, czyli Wielkiej Brytanii. I to nie jako widz, obserwator, lecz jako uczestnik. W swoim czasie zdawałem egzamin z protokołu dyplomatycznego. Było tam także o zadaniach i obowiązkach ambasadora. I jedną z fundamentalnych zasad było powstrzymanie się od WSZELKICH PUBLICZNYCH zachowań, które mogłyby być interpretowane jako ingerencja w wewnętrzne sprawy kraju. W czasie manifestacji ambasador może być obserwatorem, ale nie uczestnikiem.

Zrządzeniem losu znalazłem się kiedyś w Jerozolimie w przeddzień święta Bożego Ciała. Odwiedziłem ks. Jerzego Kraja, wówczas rektora Międzynarodowego Seminarium Franciszkańskiego (dziś Zastępcy Nuncjusza Apostolskiego na Cyprze) i zapytałem o obchody tego Święta w Jerozolimie. Odparł, że zasadniczą rolę w jego obchodach odegrali Polacy. Nie ma niestety możliwości zorganizowania procesji na ulicach miasta – nawet w obrębie „kwartału chrześcijańskiego”, więc obchody odbywają się na terenie Bazyliki Grobu Pańskiego. Zostałem na nie zaproszony. Pierwsza cześć uroczystości miała miejsce o północy.

Prezydent USA Donald Trump zaprosił Prezydenta RP Andrzeja Dudę na obserwację przelotu samolotu F-35 nad Białym Domem w Waszyngtonie. Jak dobry sprzedawca wobec potencjalnego klienta. Okazało się następnie, że przedmiotem kontraktu może być zakup przez Polskę 32 egzemplarzy tego nowoczesnego myśliwca. O cenach jeszcze nie rozmawiano, ale skądinąd wiadomo, że koszt jednego takiego samolotu (bez wyposażenia bojowego), to co najmniej 89,7 mln USD, czyli łączna kwota za 32 sztuki sięgnęłaby 2,9 mld USD, czyli ok. 11 mld zł.

Kolejna grupa osób zasłużonych w walce o niepodległość naszego kraju otrzymała wczoraj Krzyż Wolności i Solidarności. Wśród nich był mec. Stanisław Maurer. Jestem oszczędny w używaniu słowa „przyjaciel”, ale w tym przypadku nie tylko uważam to za właściwe z mojej strony ale i mam nadzieję, że wzajemne. Mec. St. Maurera poznałem w r. 1980, jako osobę bardzo emocjonalnie zaangażowaną w przemiany dokonujące się pod patronatem NSZZ „Solidarność”. Byłem wtedy członkiem władz regionalnych tego związku. Nie spodziewałem, się, że za kilkanaście miesięcy nasza współpraca przybierze inną postać.

Lubię czytać felietony p. Jerzego Witaszczyka w Dzienniku Łódzkim. To Autor mądry i kompetentny. Ostatnio przypomniał nieznany mi wcześniej fakt, jak to marszałek III Rzeszy Niemieckiej Herman Goering uratował od zagłady polskie żubry, tworząc dla nich, w czasie okupacji Polski przez Niemcy, azyl na terenie Puszczy Białowieskiej. Wiedziałem oczywiście, że marszałek Hitlera był zapalonym myśliwym i korzystał z zaproszeń rządu II RP na polowania w Puszczy, ale o tych jego zasługach nie wiedziałem. Następnie jednak p.

Pan Leszek Miller, działacz wysokiego szczebla PZPR, SdRP i przywódca SLD oraz b. premier RP zamieścił w swym felietonie w SUPEREXPRESSIE następujące zadziwiające zdania: „Kandydaci władz PRL z listy krajowej dostali świetne wyniki. Gdyby nie reguła, że trzeba było uzyskać ponad 50 proc. głosów, cała lista od Mieczysława Rakowskiego (…) do Kazimierza Barcikowskiego (…) weszłaby do Sejmu. Dziś z takimi wynikami wstępuje się na urząd prezydenta RP.” Śmiesznie wyglądają te słowa, gdy wychodzą spod pióra polityka tej klasy, jakby nie było ongiś Premiera RP.

Pani Teresa Czerwińska przechodzi do pracy w Zarządzie Narodowego Banku Polskiego. To bardzo dobra wiadomość dla NBP. Pani Czerwińska jest bardzo kompetentną ekonomistką. Pan Marian Banaś objął stanowisko ministra finansów. To gorsza wiadomość zwłaszcza dla naszego rządu. Pan Banaś jest dobrym prawnikiem, ale to nie wystarcza, by odpowiadać za finanse naszego państwa. Było już kilka przykładów, kiedy niefachowcowi wydawało się, że przeczytanie kilku tekstów z obszaru ekonomii i polityki gospodarczej wystarcza. Nie wystarcza.

Wraca problem ze spożytkowaniem ziemi wybranej przy budowie tunelu. Tym razem tunelu pod centrum miasta. Poprzedni użytek – ziemi z wykopu i tunelu na dojściu do Dworca Łódź Fabryczna zmarnotrawiono pod błahymi powodami. Zlekceważono wszystkie propozycje społeczne. Czas wrócić do propozycji, która miastu i regionowi mogłaby przynieść najwięcej pożytku. Chodzi o wzniesienie wzgórza rekreacyjnego – ze stokiem narciarskim całorocznym i zimowym torem saneczkowym. Przypomnijmy. Planowane wzgórze miało mieć 120 m wysokości. W sumie sięgałoby 370 m npm. Średnica u podstawy powinna wynosić 200 m.

Wczoraj przypomniałem dwie „przełomowe rocznice czerwcowe” – rocznicę I Pielgrzymki Jana Pawła II do Polski oraz rocznicę „kontraktowych” wyborów Sejmu i Senatu. Były to wydarzenia kluczowe w rozwoju bezkrwawej rewolucji antykomunistycznej w Polsce. Owocowała ona skróceniem kadencji Wojciecha Jaruzelskiego oraz Parlamentu „kontraktowego” i wolnymi wyborami Prezydenta, Sejmu i Senatu. Przywrócona została nazwa naszego kraju, korona w Godle narodowym oraz ustanowiony rząd bez udziału członków komunistycznej władzy PRL. Dziś dwie czerwcowe rocznice – przełomowe w procesie kontrrewolucji.

Wszyscy w Polsce (i wielu poza naszym krajem) pamiętają, że na początku czerwca 1979 r pierwszą Pielgrzymkę do Polski odbył Ojciec św. Jan Paweł II. Niemal nikt (poza zaprzysięgłymi liberalnymi lewakami) nie ma wątpliwości, że było to zdarzenie przełomowe w skali przekraczającej obszar naszego kraju. Było to pierwsze od wielu lat publiczne wyzwanie postawione władzy komunistycznej zainstalowanej w tej części Europy przy pomocy czołgów armii bolszewickiej. Ono pozwoliło policzyć się Polakom, poczuć siłę i okazać przywiązanie do wiary katolickiej i do wolności.

Wszyscy pielgrzymujący do Ziemi Świętej z pewnością pamiętają niewielki budynek – kapliczkę na szczycie Góry Oliwnej. Kiedyś stanowiła ona centrum kościoła wzniesionego tu przez Krzyżowców na gruzach wcześniejszego kościoła bizantyjskiego z IV w. Po zwycięstwie Saladyna nad wojskami łacińskiego Królestwa Jerozolimy w Bitwie na Rogach Hittin (1187) i opanowaniu większości Ziemi Świętej przez muzułmanów, bazylika Wniebowstąpienia została zburzona.

Źle się dzieje w świecie nauki. Na gościnne wykłady uczonych czy polityków o poglądach prawicowych władze uniwersytetów polskich zgody nie wyrażają. Dla lewaków i liberałów, nawet byłych oficerów Urzędu Bezpieczeństwa przeszkód nie ma, a studenci, którzy przeciw ich obecności protestują są przez władze uczelni traktowani z całą ostrością. Naukowcy piszący prace niepoprawne politycznie są z uczelni usuwani. Uczelnie walczą z „faszyzmem” i „nacjonalizmem” ulegając presji lewactwa. Pradawne zasady wolności badań naukowych i wolności poglądów „nie mają zastosowania”.

Pojutrze zbiera się Rada Naczelna Polskiego Stronnictwa Ludowego. Ma podsumować wyniki ostatnich wyborów do Parlamentu Europejskiego oraz wypowiedzieć się na temat dalszego pozostawania w Koalicji Europejskiej. Podsumowanie zdaje się oczywiste: żenada. PSL straciło na rzecz PiS znaczną część swego elektoratu. To skutek koalicji z partiami prowadzącymi ostrą kampanię przeciw Kościołowi i wierze katolickiej oraz tradycyjnym wartościom.