1. Andrzej Duda jest człowiekiem mądrym, zrównoważonym, odpowiedzialnym, zaangażowanym, tytanem pracy, wyzbytym karierowiczostwa i prywaty.
2. Jest patriotą, dbającym o sprawy ojczyzny, walczącym o Jej dobre imię i pozycję w świecie.
3. Cieszy się szacunkiem na arenie międzynarodowej, przyjmowany z honorami podczas wizyt państwowych, aktywny udział w polityce Trójmorza, czy Trójkąta Weimarskiego, przyjaźni się z Prezydentem Trumpem.

Z ekranów telewizorów płyną uspokajające komunikaty na temat przygotowań naszej służby zdrowia na atak koronawirusa, czyli Covid-19. Wdrożono kontrole w portach lotniczych i skanuje się podróżnych przybywających z Włoch. Ale wirus jest już w Austrii, Szwajcarii i Chorwacji. Pierwsze przypadki są już w Niemczech. Zawleczono zarazę z Włoch. Nie słychać o skanowaniu podróżnych z tych kierunków. A chyba czas wprowadzić je także na lądowych granicach ze wszystkich kierunków. Bo nowym centrum infekcji stał się Iran.

Chiny najpierw ukrywały informację o zarazie. Potem władze centralne ukarały szefów regionu za owo skrywanie i zabrały się do działań radykalnych. Świat z podziwem przyjmował informacje o zamknięciu kordonem sanitarnym całych miast i wsi i o błyskawicznym wybudowaniu nowych szpitali. Z podziwem i niesmakiem słuchamy i czytamy o rygorach ograniczających wychodzenie z mieszkania na ulice oraz o radykalnych karach dla ludzi łamiących te zakazy. O tym, że mieszkańca wsi ukarano przywiązaniem do „słupa hańby” za to, że wyszedł z domu bez maski na twarzy.

Cyprian Kamil Norwid napisał kiedyś, kiedy jeszcze nie istniały pojęcia prawicy i lewicy, że Ojczyzna to wielki zbiorowy obowiązek. Zbiorowy, a więc każdy, niezależnie od orientacji politycznej, wyznania czy pochodzenia społecznego powinien dbać o wspólne dobro jakim jest Ojczyzna, we wszystkich jego przejawach. W innym miejscu pisał, że szczęście jednostki może być tylko procentem od szczęścia ogółu. A więc nie może być tak, że ci, którzy dzielą wspólnie wypracowane dobro uważają, że to im właśnie należy się trochę więcej.

Gdzie jest moja młodość?

To pytanie dosyć długo we mnie dojrzewało i zdaję sobie sprawę z tego, że bardzo wiele osób w podobnej do mojej sytuacji bezskutecznie szuka na nie odpowiedzi. Bardzo wiele osób mówi mi, że nie mam prawa do zadawania takich pytań, że w ogóle nie mam do niczego prawa. I w dużej mierze mają rację. Zmarnowałem swoją młodość w walce o jakąś iluzję, o, coś co chyba nigdy w Polsce nie miało miejsca. Zwycięstwo sił prawicowych na nowo rozbudziło nadzieję, wiarę w zwycięstwo dobra, sprawiedliwości, wiarę że nawet tacy jak ja mają jakąś szansę, jakąś wartość.

z naszego archiwum

Je Banaś? Pyta pan Lubański kelnerki. Myślę, że to tylko plotka. Pani odpowiada z lekka zawstydzona cztery razy przez kierownika. Mowa o zakrapianej PRL-owskiej imprezie towaru eksportowego, piłki nożnej. Oczywiście pan pytał o to, czy kolega piłkarz już dotarł na imprezę. Pozostawiam życiorysy panów Banasia, Lubańskiego, a i także obecnego pana Banasia.

M O J E M I A S T O N O C Ą

Smutne jest
Moje miasto nocą
Gdy niebo jest martwe,
Bez gwiazd,
Gdy tylko latarnie
Uliczne migocą,
I cisza jest martwa,
Że strach

Martwe są domy
I martwe ulice,
Ani westchnienia
Czy skowytu psiego.
I czekasz z nadzieją
Czasu zmartwychwstania
I pragniesz
Nieba błękitnego.

A czas jakby zamilkł
Niemierzony niczym,
Prócz biciem serca
Czy powieki mgnieniem.
kurczy się przestrzeń
W ledwie kilka cieni
I wołasz świtu
Całym piersi tchnieniem.

Smutne jest
Moje miasto nocą,
Gdy niebo jest martwe,
Bez gwiazd.
Latarnie
Jak gwiazdy

Przyklejam na prośbę Autora petycję w spr. jak nazwać - politycznego oszołomstwa. Link do filmiku należy skopiować do przeglądarki. Do oceny czytelnika pozostawiam wartość merytoryczną przesiąkniętą nie tylko antypolonizmem ale przede wszystkim będącą owocem manipulacji o jakimś antysemityzmie. Bon mocie odnoszącym się do nieistniejącego problemu. Polska, Europa, nie ma problemu z semityzmem a z żydostwem.