W latach 1936 (a właściwie już od r. 1934) – 1939 trwała w Hiszpanii rewolucja inspirowana i wspierana wszelkimi środkami przez Józefa Stalina. Wzbudzała on poparcie, a nawet entuzjazm w elitach intelektualnych Zachodu – nawet późniejszego laureata Nagrody Nobla Ernesta Hemingwaya. Czerwony terror szalał. Przeciwników likwidowano w okrutny sposób. Szczególnych prześladowań doznał Kościół katolicki i osoby wierzące. Świątynie plądrowano i wysadzano dynamitem, księży, zakonnice i zakonników mordowano. Prześladowane były osoby uznane za „klerykałów”.

Modlitwa

Dziękuję Ci Boże za moje marzenia
Które zniknęły jak gwiazdy wśród mgły
I za próśb moich niespełnienia.
Za wszystko Panie dziękuję Ci

Przepraszam za listy, których nie czytałem
I nic nie dostanę już w szarości dnia,
I za te listy, których nie wysłałem,
Choć mówiłem, napiszę, nigdy nie pisałem.

Dziękuję za bliskich, których nie ma,
Którzy kochali, których ja kochałem,
I za radości życia codziennego
Których tak mało, tak mało dostałem.

Przepraszam za tych, których nie spotkałem
Co przeszli obok jak pies porzucony,
Przepraszam za tych, których nie kochałem

Zdobyła Nobla p. Wisława Szymborska. A ja pamiętałem, że w stalinowskich czasach podpisała apel do władz PRL, by wykonały wyroki śmierci na niewinnych ludziach. I nie potrafiłem się cieszyć, mimo, że jej wiersze były piękne.

Zdobyła Nobla p. Olga Tokarczuk, a ja pamiętam, że w r. 2015 powiedziała: „[…] robiliśmy straszne rzeczy jako kolonizatorzy, większość narodowa, która tłumiła mniejszość, jako właściciele niewolników czy mordercy Żydów.” Czy Polska miała kolonie? Czy to Polacy mordowali Żydów? Nie potrafię się cieszyć z jej nagrody…

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com

Niosę Ciebie Polsko jak żagiew, jak płomienie. Dokąd doniosę, nie wiem.
Nie wiemy kto napisał te piękne słowa, które stały się mottem życiowym zmarłego niedawno Kornela Morawieckiego, współczesnego „wyklętego”, niezłomnego żołnierza, którego jedynym orężem było wolne i niepodległe słowo. Cyprian Kamil Norwid kiedyś napisał:

Ogromne wojska, bitne generały
Policje – tajne, widne i dwu-płciowe
Przeciwko komóż tak się pojednały?
-Przeciwko kilku myślom... co nie nowe!

Znajduję w internecie notatkę z uroczystości 30-lecie Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Piotrkowie Trybunalskim.

Mam nadzieję, że pan Domarańczyk odważył się - po latach - zasiadania na stołku swego bardzo ważnego - mądrego poprzednika, założyciela WODN:

Jeszcze jeden skansen post PRL-u do sztambucha p. Grzegorza Lorka.

Zbigniew Stankowski – dyrektor jeszcze z "mojego rozdawania" – ufam Mu, należy wedle mojej zdalnej oceny do porządnych szefów i ludzi wiedzieć czemu, nie pokazuje zgodnie z prawem dokumentacji.

Wolność, demokracja zwłaszcza w kampanii wyborczej sprowadza się do tego, że ci, którzy od lat powinni prowadzić interaktywne blogi np. w formie apek na smartfon i komp. uruchamiają zajawki. Z reguły po to, aby wrzucić tam ułożone biogramy. Zero rzeczywistych działań czy poglądów permanentnie poddanych wolnej ocenie innych zarejestrowanych wyborców, zwolenników, doradców.

Taksówkarz postanowił podzielić się ze mną nowymi wiadomościami. Ostatnio kilka osób, co wyglądały na wykształcone mówiło mu, że w Polsce jest źle. Jeden pasażer powiedział mu, że Polska zadłuża się jak Grecja i lepiej nie trzymać w banku pieniędzy, bo zabiorą na spłatę długu. A jedna elegancka pani powiedziała, że była w Australii i tam Polonia mówi, że Polska spada po równi pochyłej, będzie katastrofa i lepiej pieniądze z banku wyjąć. I co ja na to?

W stanie wojennym p. red. Jacek Żakowski był represjonowany i nie mógł znaleźć pracy. Zaoferowali mu ją zakonnicy i został redaktorem ich czasopisma „Powściągliwość i praca”. Miał też prelekcje w salach kościelnych. W imieniu ks. Józefa Belniaka, wówczas przełożonego Domu Zakonnego w Łodzi oraz Duszpasterstwa Ludzi Pracy zapraszałem go do kościoła św. Teresy. Otrzymywał za swoje występy honorarium. Może niezbyt wysokie, ale znaczące. W dzisiejszej GW zaczyna swój felieton od słów „Nie jestem katolikiem”.

To jest jasne. Idziemy na wybory, głosujemy na prawicę. Troszczymy się o umocnienie pozycji PiS. Rozpoczynamy długą drogę: wprowadzenie PiS na jego właściwe miejsce.