Śmierć „Inki” i „Zagończyka” to zemsta ubeków za działalność Zygmunta Szendzielarza, który przeprowadził szereg udanych akcji odwetowych na przedstawicieli komunistycznej władzy (jego żołnierze zlikwidowali m.in. sowieckiego doradcę Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Kościerzynie) i cieszył się autorytetem ludności, a ubecy nie potrafili go ująć.
W śledztwie ubecy pytali Siedzikównę właśnie głównie o niego: gdzie jest major, gdzie jest „Łupaszko”?

Brutalne śledztwo przeciwko Danucie Siedzikównie prowadzili funkcjonariusze gdańskiego Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Najważniejszym z nich był Jan Wołkow, który nie tylko osobiście znęcał się nad aresztowanymi, ale decydował o tym, kogo zamordować.

28 sierpnia 1946 r. o godz. 6.15 w gdańskim więzieniu przy ul. Kurkowej została zamordowana przez komunistów Danuta Siedzikówna „Inka”, sanitariuszka 5 Wileńskiej Brygady Armii Krajowej mjr Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. Za sześć dni skończyłaby 18 lat. Nikogo nie wydała, zachowała się jak trzeba.

Podczas tak fatalnej i tragicznej dla Polaków konferencji w Teheranie w 1943 r. amerykański prezydent Franklin Delano Roosvelt miał powiedzieć w kaznodziejskim tonie. że Bóg jest po stronie koalicji USA, ZSRR i Wielkiej Brytanii.
Spotkało się to z ripostą ze strony Józefa Stalina, autoironicznie mówiącego, że po jego stronie jest… diabeł, który w dodatku jest „prawdziwym komunistą”.

Tym pisarzem, a zarazem w równej mierze poczytnym dziennikarzem był Tadeusz Dołęga Mostowicz, autor m.in. "Kariery Nikodema Dyzmy", przeciwnik polityczny obozu Józefa Piłsudskiego. W bieżącym miesiącu przypada rocznica napadnięcia i pobicia go przez "nieznanych sprawców". Miało to miejsce wieczorem 8 września 1927 r.

W państwowych komunikatach powtórzonych w mediach mogliśmy przeczytać lub usłyszeć informację o „ekshumacjach ofiar rzezi wołyńskiej” i rozpoczęciu pochówków w Puźnikach. To jednak jest uproszczenie, zacierające istotne różnice historyczne i geograficzne.
Puźniki leżą jednak na Podolu, wcale nie na Wołyniu, a masakra, która tam się rozegrała to odrębny rozdział kresowej tragedii.