Czas po Bożym Narodzeniu, w okresie poślizgu - rozgardiaszu religijno-świecko-politycznym. Niby niepowiązanym, a jednak. Mowa o czasie od nowego roku liturgicznego po nowy rok gregoriański i o tegorocznych wydarzeniach, które już wskazujemy – jak zawsze.

U nas, w katolickiej Polsce wyżej wskazana okoliczność ma znaczenie. Jest okolicznością pobieraną pod potrzeby. Przynajmniej stratedzy włączają ją w swój plan ekspansji. Można nieźle lawirować w luce, kraterze, o istnienie którego troszczy się masoneria i jej parobki.

Do meritum.

Co jakiś czas ta lub inna szacowna grupa polityków (np. b.premierów albo innych działaczy politycznych o znanych nazwiskach), a nawet niektóre partie polityczne, domagają się „niezwłocznego przystąpienia di strefy euro”. I twierdzą oni, że to będzie korzystne dla naszego kraju. Nie wiem, dlaczego taki postulat głoszą. Wiedzą przecież, że po pierwsze, nie spełniamy kryteriów akcesji.

Policjanci „poszli na chorobowe”, bo uznali to za najskuteczniejszą formę walki o podwyżkę płac. Ich śladem poszli pracownicy sądów. Oraz pielęgniarki. A lekarze (może nie wszyscy) bez oporu wystawiają konieczne zaświadczenia o chorobie. Teraz „chorować” zamierzają nauczyciele. Chciałbym być dobrze rozumiany: najlepsze lata mego życia poświeciłem na to, by polscy pracownicy mogli skutecznie walczyć o swoje prawa bez obawy represji ze strony państwa. Spędziłem kilka lat w więzieniu i następnych kilka bez prawa powrotu do pracy na Uniwersytecie. Mam prawo domagać się walki UCZCIWEJ.

Michał Poniatowski, prymas, siedział ze swoim gościem w sali gościnnej swojego pałacu przy Senatorskiej. Nagle jakiś hałas, jakiś szum i krzyk prymasowskiej służby i do sali gościnnej z hukiem wpadło kilku mężczyzn.
- Co to Jest! Co to ma znaczyć! - krzyknął prymas.
- Wybacz księże prymasie, ale nie czas na konwenanse i grzeczności – powiedział prezydent. My nie do ciebie, ale do nuncjusza apostolskiego, którego tu dzisiaj gościsz.
- Jak śmiesz...!

Drożyzna wygnała Francuzów na ulice Paryża i cały świat stał się świadkiem rozruchów na dawno niespotykaną skalę. Bardzo obawiam się o podobny, ale groźniejszy w skutkach przebieg wypadków w Polsce. „Paliwem” mogą się stać tzw. ceny administrowane:

13.grudnia 1981 komunistyczne władze PRL wprowadziły stan wojenny. Okazało się, że był to akt rozpaczy z ich strony. Niecałe 8 lat później oddały władzę. Należę do szczęśliwego pokolenia: urodziłem się w latach okupacji sowieckiej, moi wnukowie – już w wolnej Polsce. Za wolność musieliśmy zapłacić. Czasem bardzo wysoką cenę. Ale było nam łatwiej o nią walczyć, niż tym, którzy nie z własnej winy, ją utracili. Byliśmy w korzystniejszej sytuacji międzynarodowej. To „Solidarność” a nie komuna cieszyły się poparciem międzynarodowej opinii publicznej. Czar komuny prysł.

Pominę w tym wpisie kolejną próbę zawłaszczania lokalnych grup (w tym przypadku środowisko Gowina), te umizgi wobec góry. Gierek jednak wiecznie żywy... te kłamstewka o rzekomej nowoczesności budynku też pominę. Mediateka

To rozgniatanie tych pięciu z rady miejskiej, a w szczególności tych czterech. Powiem ino, że ja ich nie rozgniotę, a upasę - pokażę, że warto to robić.

W tym roku mija 37 rocznica wprowadzenia stanu wojennego.

Zarząd Regionu Ziemi Łódzkiej NSZZ „Solidarność”, aby uczcić pamięć ofiar stanu wojennego, organizuje 13 grudnia 2018 r. uroczystości.

– Rozpoczną się one o godz. 16.00 mszą świętą w parafii pw. Najświętszego Imienia Jezus (u oo. Jezuitów) przy ul. Sienkiewicza 60 w Łodzi.

– Po mszy, około godz. 17.00 rozpocznie się tradycyjny przemarsz uczestników obchodów pod Pomnik-Krzyż poświęcony Ofiarom Stanu Wojennego przy kościele Podwyższenia Świętego Krzyża u zbiegu ulic Sienkiewicza i Tuwima.