Od przyjaciela dostałem SMS następującej treści:

„To w końcu kto zginął w Gdańsku: capo di tutti capi „układu gdańskiego”, właściciel kont, nieruchomości […], zapraszający muzułmanów wielbiciel „Wolnego Miasta Danzig”, burłak OLT („Express”) , udziałowiec miejskich spółek sprzedanych obcym – czy apoteozowany współczesny święty, społecznik, otwarty samorządowiec, Europejczyk co się zowie, idol Dudy i Tuska, ministrant ks. Jankowskiego…”

W ramach demonopolizacji podzielono PKS na kilka, czy nawet kilkanaście przedsiębiorstw regionalnych. Okazały się zbyt słabe, by utrzymać mniej popularne połączenia. To część prawdy. Druga część jest taka, że niektóre połączenia, a nawet całe firmy wykończyli … ich pracownicy. Kilka przykładów. Jechałem kiedyś (dawno temu) z Łodzi do Łowicza. PKS miał trasę „okrężną”. Z szosy łączące te dwa miasta co jakiś czas zjeżdżał do okolicznych wiosek. Nie śpieszyło mi się, więc akceptowałem fakt, że podróż maiła trwać ponad 2 razy dłużej niż w połączeniach bezpośrednich.

Jeden z senatorów łódzkich oburzył się, iż Prezydent Rosji Władimir Władimirowicz Putin nie został zaproszony na Westerplatte na uroczystości upamiętniające wybuch II wojny światowej. Stwierdził, że oznacza to lekceważenie wkładu w zwycięstwo nad III Rzeszą Niemiecką Związku Sowieckiego, którego następcą w każdym tego słowa znaczeniu (także prawnym i politycznym) jest Rosja. Temu wkładowi trudno zaprzeczyć, ale tu święcimy początek II wojny światowej i wojny obronnej Polski. W tej fazie światowego konfliktu Związek Sowiecki odegrał niechwalebną rolę. Więc o czym p.

W Łodzi odbyło się trzecie spotkanie dla uczczenia pamięci Marka Edelmana, bohatera walki w Getcie Warszawskim, społecznika, lekarza, działacza NSZZ „Solidarność” i polityka. Była szansa, że Rok Edelmana zostanie ogłoszony w całej Polsce. Nie został. Wini się za to Sejm. Istotnie to Sejm proklamuje tego rodzaju upamiętnienia. Co roku jest kilku kandydatów. Jest uzgodniona procedura, szanowana przez wszystkie stronnictwa. Wiadomo, że łódzkie Centrum Dialogu im Marka Edelmana przygotowało wniosek w tej sprawie i przekazało z odpowiednim wyprzedzeniem pod opiekę posła lub posłanki z PO.

Czy obecną sytuację w Kościele katolickim można porównać z polskim Kościołem z czasu stosunku Prymasa Tysiąclecia do tzw. Księży Patriotów.
Dla młodych i starych. Starych, którzy są katolikami, ale... ofiary lewicy wpierw komunistycznej, teraz europejskiej.

Nie można więcej: nie wolno nie zauważyć, nie wskazać tego, jak byłe Studium Doskonalenia Nauczycieli nakręciło się o 180 stopni.

Do meritum. Pan Krzysztof Chojniak zawczasu - na cztery łapy.

Przypomnę: wyższy garnitur lokalnego PRL dla tych nauczycieli, którzy dobrze się zapowiadali, którzy nadawali się do uzyskania talonu do sklepów z żółtymi firankami, którzy dobrze reagowali na posiedzeniach plenum PZPR i jego zaplecza, np. ZNP postanowił wydać im dyplomy... wyższych uczelni.

Wczoraj odbyła się debata na temat polityki zagranicznej naszego państwa. Przemawiał minister spraw zagranicznych. Obecny był Prezydent RP wraz ze swymi ministrami. Obecny był Rząd RP z Premierem na czele. Galeria sejmowa wypełniona została przez ambasadorów obcych państw. Tylko sala sejmowa „świeciła” pustkami. Czyżby posłanki i posłowie strajkowali? Bo trudno uwierzyć, by nie interesowały ich sprawy tak ważne. Ani nie da się wytłumaczyć tych nieobecności „innymi niezwykle ważnymi zadaniami”. Więc chyba strajkują. Ale kto stanowi komitet strajkowy i jakie są postulaty?

Przyznaję, zdumiał mnie apel p. Premiera o to, by ludzie bardziej zasobni rezygnowali z ubiegania się o świadczenie z Programu 500+ na pierwsze dziecko. Program 500+ po objęciu wszystkich dzieci BEZWARUNKOWO, tzn bez uwzględniania statusu dochodowego rodziców, został oczyszczony z tych elementów, które nadawały mu pewne cechy „socjalu”. Stał się naprawdę programem promującym posiadanie dzieci. Przy okazji zlikwidowana została tzw.

Udało nam się wstąpić do NATO pomimo, że przeszkód było wiele. I nie mam tu na myśli wyłącznie tego, że było to sprzeczne z interesami Związku Sowieckiego, a potem Rosji (co dość oczywiste), ani tego, że niektóre kraje zachodnie nas tam nie chciały, by „nie drażnić wschodniego olbrzyma”. Chodzi mi o polskich polityków lat 1990ych. Premiera Tadeusza Mazowieckiego, który sugerował, że Związek Sowiecki powinien pozostać w Polsce dopóki USA stacjonują w Niemczech, a Układ Warszawski powinien zostać rozwiązany, gdy jednocześnie rozwiąże się NATO.

Dowiedzieliśmy się, że nagle na fali medialnego hałasu na temat pedofilii (ale wyłącznie księży!) pojawił się problem księdza Henryka Jankowskiego. (nawiasem: wytoczone mu za życia oskarżenia okazały się nieuzasadnione). Najpierw „nieznani sprawcy” brudzili farbą pomnik zmarłego księdza, a następnie „znani sprawcy” nocą pomnik obalili. Pomnik obalono na ułożone odpowiednio opony – żeby nie uległ zniszczeniu i sprawcy nie ponieśli odpowiedzialności za zniszczenie dzieła sztuki.

Szkoda, wielka szkoda i strata, że przez te nasze 100 lat nie przebiła się idea narodowej wspólnoty i jej głównego celu. Nie przebija się, bo zawsze elity działały i działają ponad głowami obywateli. Jeśli nawet wyciągnąć z głównych adwersarzy (Dmowski & Piłsudski) wspólną troskę o naród i jego państwo, to jednak zobaczymy tak zasadniczą różnicę, że nie jest ona do pogodzenia.

Podobno wszyscy w Gdańskiej „Solidarności” wiedzieli, że ks. Henryk Jankowski był kapusiem. Tak sugeruje m.in. Bogdan Borusewicz, organizator strajku w Stoczni w sierpniu 1980 r., działacz opozycji i uczestnik „podziemia antykomunistycznego”. Od kiedy wiedział? Czy wtedy, gdy ks. Jankowski został zaproszony do strajkującej Stoczni, by tam odprawić Mszę św., wysłuchać setek spowiedzi i rozdzielić tysiące Komunikantów? Wiedział i nie zdemaskował? Nieprawdopodobne. A może wtedy, gdy ks.

Podobno „wszyscy w Gdańsku wiedzieli”, że ks. Henryk Jankowski był pedofilem i agentem SB. Wśród tych „wszystkich” w szczególności był Bogdan Borusewicz, organizator strajku w Stoczni Gdańskiej w 1980, działacz opozycji antyPRLowskiej, Marszałek i Wicemarszałek Senatu RP oraz Paweł Adamowicz, były ministrant w kościele św. Brygidy a następnie wieloletni Prezydent Gdańska. Jak to się stało, że żaden z nich nie protestował i nie przeciwdziałał, ani w 2000 r. gdy ks.

Tak pani Rafalska (minister) skomentowała głosy opozycji na temat wprowadzenia 13-stki dla emerytów i rencistów, która taką formę dofinansowania tych grup społecznych nazwała formą upokorzenia.

Wśród ogłoszonych ostatnio zapowiedzi zmian w polityce społecznej jest taka, która budzi moje daleko idące wątpliwości. Chodzi o zapowiedź zwolnienia z podatku osób (przedsiębiorców) w młodym wieku. Owszem, uznaję motywy tej propozycji: chęć wsparcia przedsiębiorczości młodych oraz zachęta do życia i prowadzenia działalności w naszym kraju, a nie za granicą. Kiedyś (kilkakroć) ostrzegałem przy innych propozycjach i realizowanych programów, w polityce społecznej trzeba bardzo uważać, by nie tworzyć bodźców do zachowań patologicznych. Jeśli chcemy np.