Marian Grotowski - blog

Witam.

Zdjęcia pochodzą z gali Osobowość Roku, która odbyła się w dniu 02. 10. 2024r w Sali Koncertowej Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.

Marian Grotowski

6 października 2024

Czy mogę liczyć na państwa głos? Wystarczy wysłać sms o treści LDK.275 na numer 7303. Dziękuję!

Z okazji zbliżających się Świąt Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa życzę wszystkim moim znajomym i przyjaciołom, wszystkim którym bliskie są wartości chrześcijańskie, wszystkim którym dobro Polski leży na sercu aby Zmartwychwstały Chrystus napełnił nasze serca wiarą, nadzieją na lepsze jutro, miłością do wszystkich których Pan Bóg stawia na naszej drodze. Życzę też aby Zmartwychwstały Chrystus zasiadł wspólnie z nami przy świątecznym stole.

Marian

29 marca 2024

Niech nowonarodzony Chrystus przyniesie nam wszystkim radość i wesele a naszej Ojczyźnie spokojny rozkwit i wolność zakusów obcych mocarstw. Niech te święta upłyną w spokoju i miłości przy rodzinnym stole. Niech nam wszystkim błogosławi Nowonarodzone Dziecię.

Z radością informuję, że Sejmik Województwa łódzkiego postanowił za moją pracę twórczą uhonorować mnie nagrodą pieniężną, co dokumentuję otrzymanym listem.

Marian Grotowski.

21 października 2023

PANNA ZUZANNA

[quote]„Włodkowic” to literacki hołd dla jednej z najważniejszych postaci w polskiej historii - Jana Włodkowica, wybitnego prawnika i filozofa, który w średniowiecznej Europie walczył o prawa i wolności ludzi. Autor, Marian Grotowski, zgrabnie ukazuje postać tego niezwykłego bohatera oraz przedstawia kontekst historyczny, w jakim działał Włodkowic.

Ten piękny wolumin otrzymałem od pracownika Gazety Polskiej, odpowiedzialnego za promocję. Obiecałem, że będę go wszędzie reklamował. Jest tego wart, stanowi źródło żywej wiedzy. Będę z niego korzystał pisząc kolejne powieści.

23 maja 2023

https://www.lokalna.news/artykul/5764,historia-jest-nauka-zycia-wywiad-z...

W przeddzień Świąt Bożego Narodzenia składam wszystkim swoim przyjaciołom moc życzeń. Niech Nowonarodzony Jezus Chrystus obdarzy was wszystkich swoją miłością, niech otoczy was swoim ciepłem i zapewni spokojną, bez wojen i zatargów w przyszłości.

z naszego archiwum

Ja wrócę

Wrócę do domu tą samą ścieżką
Którą za młodu chadzałem
Gdzie serce, pamięć i myśli zostały
Skąd nigdy nie wyjeżdżałem

Wrócę tam, gdzie „pochwalonym”
Jak kromką chleba witamy się z rana
A wieczorem snom błogosławi
Dłoń Chrystusa Pana.

Gdzie po kośbie pszenicznej
Płonie wieczorne ognisko
Chłop garść słomy w dłoń bierze
I kręci, i rzuca krzyż na ściernisko.

Wrócę tam, gdzie las dębowy
Płonie pożarem jesiennym
A krzyż na rozdrożu stoi
Drogowskazem niezmiennym

Ja wrócę do domu
Gdzie matka kochana

Moi drodzy przyjaciele z Trybunalskich. Zaproście dziś do wigilijnego stołu nowonarodzonego Jezusa Chrystusa. Niech z Wami siądzie, połamie się opłatkiem, zaśpiewa kolędę, niech nigdy nie skąpi Wam swojego uśmiechu i błogosławieństwa. Niech ciepło wigilijnej nocy ogrzewa was przez całe życie i niech się spełnią wszystkie wasze pragnienia.

z naszego archiwum

A sami mają diabła za skórą!

Kwestionariusz autorski-

-Zawód, który chciałby Pan/chciałaby Pani wykonywać:

-Chciałbym rozdawać ludziom kwiaty miłości i szczęścia.

-Gdzie chciałby Pan/chciałaby Pani mieszkać:
-”Kraj lat dziecinnych, ten zawsze zostanie
Piękny i czysty, jak pierwsze kochanie”
pisał Adam Mickiewicz. Często myślami wracam do kraju lat dziecinnych i szczęśliwych, kraju który istnieje tylko w mojej pamięci i choć wiem, że to niemożliwe, w takim właśnie kraju chciałbym zamieszkać i do takiego kraju wciąż jeszcze powracam, po takim kraju podróżuję w swojej wyobraźni.

Homilia ks. Stanisława Sikory wygłoszona podczas spotkania opłatkowego TP i Klubu GP które odbyło się w lokalu Solidarności przy ul. Wyszyńskiego.

[quote] „Pan nas wybrał do niepodległości”
Polskie dzieje naznaczone są cyklicznym traceniem niepodległości i jej odzyskiwaniem. Po 123 latach niewoli 11 listopada 1918r. W Warszawie Rada Regencyjna przekazała władzę i dowództwo wojsk polskich Józefowi Piłsudskiemu. Odtąd dzień 11 listopada był traktowany jako święto państwowe.
Maria Morstinówna w wierszu „Sursum Corda” pisze:

„Chwała na wysokości Bogu,
a na polskiej ziemi niechaj moc

W kaplicy było ciemno. Wysoki krzyż sięgający stropu zdawał się dzielić kaplicę na dwie części. Witraże znajdujące się w oknach na ścianie ołtarza przedstawiały męczeńskie sceny z życia Świętej Zofii. Świece na bocznych ścianach w znacznym stopniu zdążyły zaczernić dymem białe ściany. Ich migotanie zdawało się zapełniać całe wnętrze kaplicy jakąś niezgłębioną tajemnicą, jakimś misterium. Drewniane ławki ciągnęły się od wejścia aż po sam ołtarz przed którym ustawiono dwa klęczniki. Na jednym z nich klęczał ksiądz i przebierał w rękach paciorki różańca.

"Polska z czasów uchwalenia Konstytucji 3 Maja i przed dwoma ostatnimi rozbiorami. W Warszawie po ogłoszeniu pierwszej polskiej konstytucji podnosi się wrzawa. Magnaci w obawie przed reakcją carycy Katarzyny II starają się ułagodzić ją obietnicami posłuszeństwa, jednocześnie zdradzając swoją ojczyznę. W tym czasie król Stanisław August Poniatowski, pod presją swoich doradców i nacisków ze strony władczyni Wszechrusi, jak chorągiewka zmienia swoje postanowienia, ostatecznie przyłączając się do konfederatów targowickich.

Biały orzeł w koronie, na czerwonym tle to nasze polskie godło narodowe. Jest on obecny w naszej historii od tysiąca lat. Widniał na monetach i pieczęciach władców. Ozdabiał zamki, pałace i groby królewskie. Kobiety wysyłając swoich mężów do boju wyszywały go na sztandarach. Był elementem herbów Korony Królestwa Polskiego i Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Z wizerunkiem orła na tarczach ruszali w bój polscy rycerze zwyciężając pod Grunwaldem, pod Kircholmem, pod Wiedniem, kiedy cała Europa opuściła ręce.

Trzeba zamknąć rządową koalicję tzw. dobrej zmiany.

"Póki w narodzie myśl swobody żyje" (Adam Asnyk)

W dniu 25. 07. 2020r. o, godzinie 16. 00 na sali widowiskowej Miejskiego Domu Kultury w Radomsku odbędzie się koncert zatytułowany "Póki w narodzie myśl swobody żyje" poświęcony Żołnierzom Wyklętym Niezłomnym. Będzie on skierowany do widza dorosłego jak i do młodzieży, której w uszach brzmieć jeszcze powinno opowiadanie Sobolewskiego z III części Dziadów A Mickiewicza, "Rozmowa z piramidami" Słowackiego czy "Tęsknota" Krasińskiego. Koncert ubarwią pieśni Andrzeja Kołakowskiego w mistrzowskiej interpretacji Dariusza Kowalskiego.

...

Moja kochana mamo,
Która zmęczonymi dłońmi
Dbasz o ostatnie malwy przed domem,
Aby nie umarły
I podpierasz nadłamaną gałąź winogrona,
Która rozpalasz w domu ogień
I nakrywasz stół białym obrusem.
Uchyl drzwi, bym wiedział że czekasz
Kiedy czas poplącze moje kroki,
Kiedy niosę w swych rękach strach
A w ustach wieść Hiobową.
Bo w moim sercu struna jeszcze drży
I nie wygasło jeszcze Ojców naszych prawo.
Mamo kochana, uchyl drzwi,
Bym z dala rozpoznał swojski dach
I dym z komina, i przed domem malwy
Kwitnące jak krew.

„Polski Kościół zawsze był siedliskiem zbrodni, pychy i rozpusty, zawsze zabijał, zawsze niewolił, zawsze niszczył, gnębił i dyskryminował. Jest wzorem i natchnieniem dla wszelkiego totalitaryzmu aż po dziś dzień”- pisze na swoim blogu Jan Hartman, filozof i bioetyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Ten żydowskiego pochodzenia ideolog PO często powtarza jak źle mu się żyje w Polsce pod rządami Prawa i Sprawiedliwości, nienawidzi polskiej „zaściankowości” i kościoła katolickiego.

Teraz ten „wielki uczony” postanowił zaatakować Ojca Świętego Jana Pawła II. Twierdzi, że:

K O N T E M P L A C J E

Jest cisza gładsza niż noc,
Jest cisza bielsza niż dzień.
Świątecznych ludzi
Świąteczne sumienia.
A ja trwam w ciszy
Nieskończenie innej.
Trudnej i pięknej -
Choć równie niewinnej.
Trwam w ciszy
Która jest muzyką.
Niemą poezją spalonego ciała.

Kto umie jak cisza
Melodie układać?
Albo kto umie
Z taką ciszą gadać?
Nie z ciszą boru
Lub ciszą jeziora,
Lecz z ciszą nocy
Gdy jest taka pora,
Z ciszą izb szarych
Chłodnych, głuchych.

Ja to potrafię!
Gdy nieraz bywam
W objęciach niedoli
To nawet i księżyc
Zapyta, co boli,
I promieniami

Czy pandemia odbierze nam wolność?

Otrzymałem wczoraj e-mailem od Polonia Christiana ciekawy list. „Czy pandemia odbierze nam wolność?” pyta we wstępie nadawca proponując zarazem nabycie wyjątkowego ponoć e-booka.

M O J A A R K A D I A

Minął dzień
Jak kartka z kalendarza
Wrzucona do kosza.
Ostatni wagon
Do stacji Arkadia
Ginie we mgle.

Szkoda

Nie pojadę hen
Na koniec świata.
A tak chciałbym
Zobaczyć,
Jak na świętej
Górze Synaj
Płonie jeszcze krzak
Ludzkiej nadziei.

Cóż! Mój pociąg
Odjechał.

Czasem tylko
We śnie
Stąpam po gruzach
Murów Jerycha,
Lub dotykam dłonią
Zaklęte w kamień
Ślady człowieczeństwa.

I do swojej Arkadii
Idę na piechotę.

Nikt przy zdrowych zmysłach nie chciałby wyborów w trakcie szalejącej epidemii. Ale cóż! Taki nasz los. Wszędzie słychać krzyki, że wybory trzeba odłożyć. Nie zgadzam się z tym i to nie tylko dlatego, że całe lewactwo widzi w tym szansę dla swoich kandydatów i nie dlatego, że w przypadku wprowadzenia "klęski żywiołowej" groziłyby nam horendalne odszkodowania dla obcych przedsiębiorstw. Pandemia może za pół roku czy rok przyhamować. Daj Boże! Ale może potrwać dłużej. A co się stanie z naszą gospodarką? Nasza sytuacja gospodarcza może być tragiczna.

To my, żołnierze z mgły,
Leśna gromada i wilcze stada,
To my, żołnierze z mgły,
Bitewny kurz za nami już. (x2)

Kiedy nam wróg do samej ziemi
Aż brakło tchu przyginał skroń,
Staliśmy wciąż niewzruszeni,
Aż rozkaz padł: Repetuj broń!
Bo naród co kiedyś wolnym był,
O wolność walczy z wszystkich sił.

To my, żołnierze z mgły... (x2)

Ileż to lat, ile nadziei,
Ile łez matek i westchnień wdów,
Ginęliśmy osamotnieni,
Zakażdy dom, za każdy próg.
Bo naród co kiedyś wolnym był,

Jonasz Kofta
Cztery ściany świata

Przed ścianą dźwięku stoją głusi
Modlą się do muzyki
Kiedy nie pragniesz, kiedy musisz
Lepiej być nikim

Przed ścianą płaczu stoją błazny
Śmieszą ich własnych cieniów podrygi
A śmiech ich pusty, śmiech ich straszny
Lepiej być nikim

Przed ścianą światła stoją ślepi
I patrzą bez zmrużenia powiek
O tym co świeci wiedzą lepiej
Niż zwykły człowiek

Pod ścianą straceń stoi heros
Patrzy oprawcom w oczy
Pali ostatni swój papieros
Na skraju nocy

Cisza II

Jednym dano
Parę skrzydeł,
Innym konia
W żagle wiatr,
A mnie ciszą
Ponad ciszę
Obdarował świat.

Nie wykradłem
Ognia bogom,
Nie przykuto
Mnie do skały.
W rozkładzie zdarzeń
Nie przewidziano
Mojego istnienia,
W zamkniętej przestrzeni
Mojej ciszy
Grają świerszcze.

. . .

Przybiegło do mnie
Dziecko.
Zaszczebiotało,
Zakwiliło,
Różową rączką
Pogładziło
Moje kolana
I pobiegło
Roześmiane,
Rozbawione,
Promieniując wokół
Swoją beztroską
Szczęśliwością
Nieskażoną miłością.

Jak dziecko.

Jakiej potrzeba
Pracy,
By móc powiedzieć-
-Jestem tak czysty,
Tak szczęśliwy,
Niewinny

Jak dziecko

Jakiej potrzeba
Wiary, Nadziei
By zmyć
Z naszego życia
Brud
Otaczających nas
Żądz, namiętności
Zachłanności.

Jakiej potrzeba
Miłości
By kochać
Tak przejrzyście,
Szczerze,
Naiwnie,

Jak dziecko.

. . .

Urodziłem się
Schematycznie
Matematycznie
Bez błędu

Odmierzono mi życie
Od punktu A
Do punktu B
Najlepiej po prostej
Krzywa bywa łamana

Codzienny egzamin
I nie ma
Poprawki z życia

Wiem!
Nie wolno mi
Dzielić przez zero
Najlepiej przez dwa

Wiem!
Wynik codziennego równania
Musi być
Większy od zera

Nad kreską
Łańcuch doświadczeń
Pod nią
Lata doświadczeń
Dalej niewiadoma
Do potęgi marzeń
Plus
Pierwiastek z miłości

Musi wyjść czysto
Matematycznie
Bez błędu
Więcej niż zero
Bo nie ma
Poprawki z życia