Tak się nabijają, tak grillują sieroty po WSI np. porównują Borysa Budkę do Gomułki, a sami okazują się wiernymi uczniami tegoż Gomułki.
W Oświadczeniu Sejmu III RP na temat wejścia Armii Czerwonej (wyzwolenia) do opuszczonego przez Niemców obozu koncentracyjnego wkładają bon mot Gomułki o jakichś Semitach.

W tym Uniwersytecie doszło do zdarzenia niesłychanego: jakaś grupa studentów oskarżyła wykładowczynię z socjologii rodziny o nietolerancję i homofobię. Zrzucili jej, że w swych wykładach głosi poglądy homofobiczne, dopuszcza się dyskryminacji wyznaniowej, formułuje wypowiedzi krytyczne wobec wyborów życiowych kobiet dotyczących m.in. przerywania ciąży oraz przekazuje informacje niezgodne ze współczesną wiedzą naukową. Że przedstawia socjologiczną definicję rodziny składającej się z mężczyzny i kobiety, połączonych więzami małżeństwa.

Ale kropla drąży skałę.

Takie oto znalazłem klucze myślenia obecnych nowobogackich, które pod takim tytułem: Polacy wydają niemal 10 mld zł rocznie na zdrowie z własnej kieszeni zdanie to ujawnia homo sovieticus - tego unijnego...

Senat odrzucił „w całości” ustawę przegłosowaną pozytywnie przez Sejm. I opozycyjni pp. Senatorowie RP z dumą twierdzą, iż „wrzucili ją do kosza”. Tak naprawdę, to ułatwili sprawę Sejmowi i koalicji rządzącej. Gdyby Senat uchwalił „1000 poprawek”, to debata sejmowa musiałaby zacząć się od nowa i trwałby spektakl „obrony niezawisłości sądów” oraz „obrony państwa prawa” – i ewentualnie – stworzyłby problem dla Prezydenta. A tak – Sejm spokojnie może w jednym głosowaniu przywrócić ustawę w jej oryginalnym kształcie… Brawo dla Trzeciej Osoby w Państwie, która taki pomysł zrealizowała.

Media oraz publiczność spierali się o to, kto zawinił, iż opozycja dwukrotnie nie wykorzystała absencji posłów Prawicy i nie odrzuciła jej projektu, albo nie złamała kworum dla niezbędnego dla ważności głosowania. Winnymi okazali się „kierownictwo klubu PO-KO odpowiedzialne za dyscyplinę” (w pierwszym przypadku), albo pojedynczy posłowie – jak np. p. Iwona Śledzińska-Katarasińska (w drugim), którzy wprawdzie głosowali „przeciw”, ale swym udziałem w głosowaniu uratowali kworum. Rozumiem te frustracje w opozycji.

Jej decyzja spowodowała, iż po śmierci w 1763 króla Polski Augusta III Sasa władcą naszego kraju został jej były kochanek, stolnik litewski Stanisław August Poniatowski. Jej wsparcie okazało się decydujące dla szlachty dokonującej „wolnej elekcji”. Na koronację elekta wyznaczono dzień Jej imienin 25.XI.1764 r. Caryca czuwała nad rozwojem sytuacji w Polsce i gdy doszła do wniosku, że reformy obozu królewskiego idą wbrew jej interesom, zainspirowała zawiązanie w r. 1767 Konfederacji Generalnej w Radomiu – w obronie wolności szlacheckich, oczywiście. Sejm Konfederacyjny (1767-1768) uchwalił tzw.

Z wielkim podziwem obserwuję zachowania Trzeciej Osoby w Państwie. Zwrócił mój szczególny podziw, gdy po wyborze na Marszałka wkroczył na Swoje Właściwe Miejsce. Niestety, tam zbierała swoje dokumenty p. Marszałek Senior. Duży nietakt z jej strony. Trzecia Osoba nie kryła swego zniecierpliwienia i dla okazania Swej Niesatysfakcji nie reagował na uśmiechy i ukłony starszej pani.

Właśnie odnalazłem w (jak rozumiem) zaufanych internetach taką oto notatkę Owszem, tytuł jak z głębokiego PRL-u zaś i zbiorowość w swej masie zdaje się jeszcze za mało asertywna. Temat na oddzielną, długą wymianę poglądów np. w tagu "foedus". Można to ogarnąć.

W tym przypadku uczeni nie mieli wątpliwości co do miejsca na Jordanie. Znajdowało się ono w niewielkiej odległości od ujścia tej rzeki do Morza Martwego. Owszem, były spory, po której jej stronie – po „izraelskiej” czy po „jordańskiej”. Przez wiele lat problem był w tym, że Jordan, na większości swego przebiegu po opuszczeniu Jeziora Galilejskiego, stanowi granicę między Izraelem a Jordanią. Kraje te trudno było uznać za zaprzyjaźnione. Chrześcijanie z całego świata chcieli zanurzyć przynajmniej dłonie w Jordanie.