Marian Grotowski - blog

M O J E M I A S T O N O C Ą

Smutne jest
Moje miasto nocą
Gdy niebo jest martwe,
Bez gwiazd,
Gdy tylko latarnie
Uliczne migocą,
I cisza jest martwa,
Że strach

Martwe są domy
I martwe ulice,
Ani westchnienia
Czy skowytu psiego.
I czekasz z nadzieją
Czasu zmartwychwstania
I pragniesz
Nieba błękitnego.

A czas jakby zamilkł
Niemierzony niczym,
Prócz biciem serca
Czy powieki mgnieniem.
kurczy się przestrzeń
W ledwie kilka cieni
I wołasz świtu
Całym piersi tchnieniem.

Smutne jest
Moje miasto nocą,
Gdy niebo jest martwe,
Bez gwiazd.
Latarnie
Jak gwiazdy

M I L C Z E N I E T O P Ó L

Gdy zamilkną ostatnie topole
Rażone zębem piły łańcuchowej
Wiatr w kominach szumieć będzie
Samotne ulice pobledną ze wstydu
Zgarbione słupy, strażnicy pustkowia
Iskrzyć będą elektryczną wiosną.

Usiądziemy na wytartym bruku
Samotni i opuszczeni
By przeglądać się w brudnych kałużach
W szarości kurzu zginą ostatnie wróble
Zamilkną skowronki i szpaki
A wystraszone psy
Wsłuchiwać się będą w zgrzyt hamulców.
Ocalmy ostatnie topole.

Pierwszego lutego 2020r w Domu Kultury w Radomsku odbyła się premiera mojej powieści p.t Szewc. Wszystko odbyło się ładnie ku mojemu zadowoleniu. Dopisała publiczność, pięknie śpiewał pan Miernikiewicz bawiąc zebranych nie tylko kolędami, jak to było zapowiadane. Na spotkaniu nie było NTL-u, pozostałe media pstryknęły tylko kilka fotek i na tym ich udział w promocji się zakończył. Nikt z mediów ze mną nie rozmawiał, można by rzec że żadne z mediów nie było zainteresowane tym co robię. Może to i dobrze.

Marian

7 lutego 2020

Wszyscy jesteśmy oburzeni wypowiedziami Władimira Putina, który już po raz kolejny zwala na nas winę za wybuch drugiej wojny światowej. Zresztą, nic dziwnego. Pisał kiedyś Norwid, że żaden pług polski obcej nie pruł ziemi, więc poczytani będziem za złodziei. Żydzi oskarżają nas o antysemityzm, Putin za drugą wojnę, komuniści za komunizm, Niemcy i reszta Europy za faszyzm. Pisał też Miłosz, że oprawcy będą składać kwiaty na grobach swoich ofiar, i tak właśnie się dzieje. Kaci modlą się przy grobach tych, których pomordowali. Ot, taka sobie tragedia pomyłek.

K O L Ę D A

Otwórzmy oczy
Jak morze szeroko
Bo miłość nadchodzi.

I serca otwórzmy
Jak przepaść głęboko
Gdy Chrystus się rodzi.

A myśmy na świecie
Jakby zagubieni...

Otwórzmy więc oczy
Jak morze szeroko
By ujrzeć duszy
Odbicie głęboko
Gdy się Chrystus rodzi.

Z okazji zbliżsię świąt Bożego Narodzenia życzę wszystkiego co najlepsze i najpiękniejsze. Niech Nowonarodzony Jezus Chrystus błogosławi nam wszystkim i wspólnie z nami kolęduje przy wigilijnym stole.

P R O Ś B A

Uchowaj mnie Panie
Przed tymi,
Których zdradzono skrycie.

Ukryj mnie bezpiecznie
Przed drapieżnym
wzrokiem tych,
Którym przebaczono
O świcie.

Zachowaj mnie Panie
Od tych,
Którzy nie dostąpili
Mojego miłosierdzia.

Daj mi siłę przebaczania,
Abym przebaczał.
Daj mi łaskę przebaczenia,
Abym mógł kochać.

Cena miłości.

Nie uczcie mnie
O cenie miłości Ojczyzny.
Ta jest bez granic.
Jeśli kto kiedy
Zważy
Zmierzy, przeliczy,
Z miłości swojej
Sporządzi sprawunek,
To mu z jego
Wiarołomstwa
Wystawmy rachunek.

N A Ś W I Ę T O
N I E P O D L E G Ł O Ś C I

Pójdziemy tłumnie.
Staniemy przed zimnym
Kamieniem z granitu.
W dłoniach kwiaty -
Jak zawsze.

Pospiesznie szeptane zdrowaśki,
Blask świecy.

I cóż z tego?
Cóż że na naszych sztandarach
Bóg Honor i Ojczyzna?
Że na naszych sztandarach
Zło dobrem zwyciężaj?

I cisza będzie głęboka,
I milczeć będziemy.
Jak zawsze.
A potem wrócimy do domów,
Smutni i zamyśleni,
Niby rozgrzeszeni.
Jak zawsze.

Trzeba nam mocniej kochać
I więcej pracować,
Rozgrzać serca,
Rozpalić sumienia

Z A P O M N I A N Y G R Ó B

Przeoczyli, zapomnieli,
Nie zadbali, nie sprzątneli.

Ten grób stary, zapomniany,
A na grobie krzyż złamany.
Ten krzyż stary stał i stał,
Nad umarłym w grobie łkał.
Nad samotnym się rozczulił
I do serca go przytulił.

Gdy dziecko płacze
Spieszą łzy ocierać.

Gdy płacze młody
Łzy jak ponik złoty
Spadają i nikną pod stopami.

Dopiero gdy ręką starą
Pot ogarniasz z czoła,
Łzy jak kamienie ciężkie
Rodzą się i trwają.

I nie ma wiatru
Aby je osuszył,
Tylko wicher w polu
Wyjący jak pies,
I słychać śmiech w oddali
Jak rechot żab.

Chrześcijanie to dziś najbardziej prześladowana grupa religijna na świecie. Również i w Polsce. To na nas sypią się najgorsze obelgi, to z naszych symboli religijnych najbardziej szydzą ci, którzy „wiedzą lepiej”
Dzisiaj powinniśmy zapytać słowami Jezusa „Dlaczego mnie bijesz?” Dlaczego obrażasz Matkę Bożą?

Dziś rocznica śmierci podpułkownika LUCJANA BRYCHTA

Mijają już cztery lata, od kiedy na wieczną wartę w niebie odszedł podpułkownik Lucjan Brycht, niezłomny żołnierz Niepodległej Polski.
Był przyjacielem Towarzystwa Patriotycznego i jako przyjaciel pozostanie w naszej pamięci na zawsze. Mimo podeszłego wieku i braku sił, brał udział w uroczystościach patriotycznych które organizowaliśmy.

Dokąd idziesz Polsko?

„Dokąd idziesz Polsko? Dokąd idziesz kraju?” śpiewał kiedyś Michał Wiśniewski z zespołem „Ich Troje”.Zespół jak zespół, nic nadzwyczajnego. Ale słowa tej piosenki, to pytanie, dla nas tak uniwersalne i ponadczasowe, zapadły mi w pamięć. To pytanie jest jakby wyrzutem sumienia. To pytanie stawiali sobie wojownicy spod Cedyni i spod Grunwaldu, stawiali je obrońcy Jasnej Góry w trakcie potopu szwedzkiego. Stawiali je twórcy Konstytucji 3-go maja i powstańcy kościuszkowscy.

„Czy do wrót piekielnych, czy do bramy raju?
Czego pragniesz dzisiaj, czego ci potrzeba,

J A K ?

Jak iść przez życie
Ze słowami prawdy
Pięścią przybitej
Do twarzy

Jak?

Jak nieść sztandar
Wolności i wiary
Wśród wichru
Nienawiści

Jak z uśmiechem przyjąć
Cierpienia jestestwa
Wewnętrzną walkę
Policzki pogardy

Jak?

Proszę o szybką odpowiedź.

33 B A L L A D A O D Z I A D Y D Z E

„Precz dziadygo! Precz nieboże!
Poprzez pola, miasta, lasy
Idź z kosturem swym drewnianym
Na tułaczkę i niewczasy.”

Zda się mówić w ślepia dziada
Brat i Polska – cały świat,
Więc z kulasem swym drewnianym
Ruszył w drogę stary dziad.

Opuszczony, zapomniany,
Cichy, stary – bo wygnany.
I stuka o ziemię
Swą nogą drewnianą
Żebracze wyciąga ręce
W ciszę, w pustkę,
W obojętność.

A tu słońce blaskiem gładzi,
A tu ziemia wodą pieści.
Idzie dziad na swe rozstaje,
Dokąd? -nie wie.

Bo ta woda – to nie woda.

Modlitwa

Dziękuję Ci Boże za moje marzenia
Które zniknęły jak gwiazdy wśród mgły
I za próśb moich niespełnienia.
Za wszystko Panie dziękuję Ci

Przepraszam za listy, których nie czytałem
I nic nie dostanę już w szarości dnia,
I za te listy, których nie wysłałem,
Choć mówiłem, napiszę, nigdy nie pisałem.

Dziękuję za bliskich, których nie ma,
Którzy kochali, których ja kochałem,
I za radości życia codziennego
Których tak mało, tak mało dostałem.

Przepraszam za tych, których nie spotkałem
Co przeszli obok jak pies porzucony,
Przepraszam za tych, których nie kochałem

Niosę Ciebie Polsko jak żagiew, jak płomienie. Dokąd doniosę, nie wiem.
Nie wiemy kto napisał te piękne słowa, które stały się mottem życiowym zmarłego niedawno Kornela Morawieckiego, współczesnego „wyklętego”, niezłomnego żołnierza, którego jedynym orężem było wolne i niepodległe słowo. Cyprian Kamil Norwid kiedyś napisał:

Ogromne wojska, bitne generały
Policje – tajne, widne i dwu-płciowe
Przeciwko komóż tak się pojednały?
-Przeciwko kilku myślom... co nie nowe!

Sąd sądem, prokuratura prokuraturą, ale tylko dla tych od których zależy ilość pieniędzy przeznaczanych na wynagrodzenia dla jego funkcjonariuszy, a więc potrafi działać sprawnie tylko na polityczne zlecenie swoich mocodawców. Na wyrozumiałość sądów i prokuratur mogą liczyć tylko ci, których sprawę opłaca się w należyty sposób (dla sądu) rozpatrzyć. Nie ma to nic wspólnego ze sprawiedliwością. Zresztą, można sparafrazować słowa Poncjusza Piłata „cóż to jest prawda?” A cóż to jest sprawiedliwość?

Z okazji zbliżających się świąt Bożego Narodzenia życzę wszystkim aby nowonarodzony Jezus Chrystus obdarzył nas wszystkich swoją miłością i radością.

Marian

Michał Poniatowski, prymas, siedział ze swoim gościem w sali gościnnej swojego pałacu przy Senatorskiej. Nagle jakiś hałas, jakiś szum i krzyk prymasowskiej służby i do sali gościnnej z hukiem wpadło kilku mężczyzn.
- Co to Jest! Co to ma znaczyć! - krzyknął prymas.
- Wybacz księże prymasie, ale nie czas na konwenanse i grzeczności – powiedział prezydent. My nie do ciebie, ale do nuncjusza apostolskiego, którego tu dzisiaj gościsz.
- Jak śmiesz...!

Jak co roku z nadzieją czekamy nadejścia nowonarodzonego Jezusa Chrystusa. Wierzymy, że zmieni on nasze życie.

Okres Bożego Narodzenia to taki czas, w którym nawet najbardziej zajadli politycy zmieniają swój ton, w którym wszystko staje się lepsze, w którym wszystko powinno stawać się lepsze.

Wiosna dosyć długo w tym roku zwlekała, toteż zwały brudnego śniegu prawie do końca kwietnia piętrzyły się na ulicach i podwórkach. Poranki straszyły mrozem i mgłą, wieczory wiatrem i deszczem. Ściekającą dachami deszczówkę poranne przymrozki zmieniały w zwisające z rynien i gzymsów sople. Wyłożone brukiem Krakowskie Przedmieście zamieniało się w ślizgawkę by wraz ze wznoszącym się ponad mury Zamku Królewskiego słońcem zaświecić płynącymi wzdłuż rynsztoków strugami wody.

We wrześniu w Radomsku odbyła się demonstracja zorganizowana przez NSZZ "Solidarność" w obronie zwolnionego pracownika komisji zakładowej z Jyska. Pięknie! Przypomniały mi się czasy Solidarności z lat osiemdziesiątych a także dziewięćdziesiątych, kiedy to pełni wiary i nadziei ruszaliśmy do walki o Polskę bez komunistów i SB- ków, o Polskę uczciwą i demokratyczną, o lepsze jutro.

Kilka dni temu PiS po raz kolejny ugiął się pod naciskiem feudałów z UE i ich krajowych „karbowych”. 100 lat po odzyskaniu niepodległości, pod naciskiem współczesnej targowicy spod znaku PO, PiS sprowadził Polskę do roli europejskiego pariasa czy wasala, który winien lizać stopy możnym tego świata.