Blogi

Ten piękny wolumin otrzymałem od pracownika Gazety Polskiej, odpowiedzialnego za promocję. Obiecałem, że będę go wszędzie reklamował. Jest tego wart, stanowi źródło żywej wiedzy. Będę z niego korzystał pisząc kolejne powieści.

23 maja 2023

Mowa o jubileuszu miejskiej biblioteki publicznej w PT. Rozumiem, że każdy osoba firma instytucja ma prawo świętować swoje rocznice. Trzeba jednak uważać żeby z tego nie wyszło zawłaszczane, kupczenie, wyścig. Prosta to droga do wylania dziecka z kąpielą; do rodzaju próżnej satysfakcji do utoksyczniania tego co ponad. Z czym możemy się mierzyć jednak nie dosięgamy.

Nie byłem nie wiem. Wyrażam nadzieję że jednoznacznie odróżniono jubileusz od ludzkiego geniuszu wyrażonego, na kartce, zapisanego w książce i jej gnieździe bibliotece.

Treść tego ogłoszenia (opublikowanym w języku niemieckim i polskim i rozwieszonym w formie afisza na ulicach m.in. Warszawy) warto przypomnieć pani prof. Engelking oraz innym badaczom, którzy formułują pretensje do Polaków nie-żydów za niewystarczającą pomoc udzielaną żydowskim współobywatelom. Przy takim zagrożeniu każdy gest pomocy był bohaterstwem! W żadnym innym kraju okupowanym przez Niemców takich represji nie stosowano.

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/

19 maja 2023

Antysemityzm Zofii Kossak Szczuckiej był niewątpliwy i mocno utrwalony. Ale też nie ulegało wątpliwości jej szczere zaangażowanie w obronę życia ludności żydowskiej zagrożonego przez Niemców. I to w warunkach, gdy jakakolwiek pomoc żydom czy Żydom była karana śmiercią całej rodziny „winnego”. Władysław Bartoszewski, który w r.

Zabieramy przeto głos my, katolicy Polacy. Uczucia nasze względem Żydów nie uległy zmianie. Nie przestajemy uważać ich za politycznych, gospodarczych i ideowych wrogów Polski. Co więcej, zdajemy sobie sprawę z tego, iż nienawidzą nas oni więcej niż Niemców, że czynią nas odpowiedzialnymi za swoje nieszczęście. Dlaczego, na jakiej podstawie – to pozostaje tajemnicą duszy żydowskiej, niemniej jest faktem nieustannie potwierdzanym. Świadomość tych uczuć jednak nie zwalnia nas z obowiązku potępienia zbrodni.

W swoim Apelu PROTEST! Opublikowanym w prasie podziemnej w Warszawie w sierpniu 1942 r. Autorka napisała:

[…] zdajemy sobie sprawę z tego, iż nienawidzą nas oni [żydzi – przyp.] więcej niż Niemców, że czynią nas odpowiedzialnymi za swoje nieszczęście. Dlaczego, na jakiej podstawie – to pozostaje tajemnicą duszy żydowskiej, niemniej jest faktem nieustannie potwierdzanym. Świadomość tych uczuć jednak nie zwalnia nas z obowiązku potępienia zbrodni.

W swym apelu zatytułowanym PROTEST, opublikowanym w warszawskiej prasie podziemnej w sierpniu 1942 r. Autorka, uznawana przed II wojną światową za „oczywistą antysemitkę” pisze o obowiązku katolików i Polaków w obliczu zbrodni niemieckiej popełnianej na żydach (Polakach wyznania mojżeszowego):

W swym Apelu „PROTEST” Autorka, mająca przed II wojną światową opinię „antysemitki” potępiła milczenie nie tylko katów-Niemców, ale także świadków zbrodni:

Świat patrzy na tę zbrodnię, straszliwszą niż wszystko, co widziały dzieje, i – milczy. Rzeź milionów bezbronnych ludzi dokonywa się wśród powszechnego, złowrogiego milczenia.

Milczą kaci, nie chełpią się tym, co czynią.

Nie zabierają głosu Anglia ani Ameryka,

milczy nawet wpływowe międzynarodowe żydostwo, tak dawniej przeczulone na każdą krzywdę swoich.

PROTEST!

W getcie warszawskim, za murem odcinającym od świata, kilkaset tysięcy skazańców czeka na śmierć. Nie istnieje dla nich nadzieja ratunku, nie nadchodzi znikąd pomoc. Ulicami przebiegają oprawcy, strzelając do każdego, kto się ośmieli wyjść z domu. Strzelają podobnie do każdego, kto stanie w oknie. Na jezdni walają się nie pogrzebane trupy.

Wezwany (sobie narzuconym przed XXX lat) obowiązkiem pamięci uczestniczyłem w nabożeństwie przejścia młodego Piotra na wieczny odpoczynek. Świadectwo jakie wystawił ksiądz celebrans o osobie młodego katolika; słowo list Taty 18 latka, którego pożegnaliśmy po tej stronie życia to szczyt ojcowskiej pokory, mądrości; religijnej nadziei.

https://www.lokalna.news/artykul/5764,historia-jest-nauka-zycia-wywiad-z...

Kilka dni temu Pani Redaktor w felietonie zamieszczonym w „Rzeczpospolitej” „rozprawiła się z uroszczeniami Polaków do szczególnych zasług względem Żydów” w czasie okupacji niemieckiej. Wali też między nasze oczy stwierdzeniem, że wprawdzie „do stycznia 2022 r 7.232 Polaków zostało odznaczonych tytułem Sprawiedliwych. Ale też 5.982 Holendrów”. Wniosek: Holandia miała znacznie mniej obywateli niż Polska, więc proporcja Sprawiedliwych do całości była wielokrotni większa niż w przypadku Polaków. Wydaje się, że p.

Suwerenna Polska. Trudno przejść obojętnie nad medialną zagrywką partii podobno politycznej czy też fochów innej też podobno politycznej. Nie wspomnę o reszcie dziadostwa - za Maciosek (1823-1897).

W związku z agresją Rosji na Ukrainę niektórzy publicyści snują marzenia o „przywróceniu jagiellońskiej idei wspólnego państwa Polaków, Ukraińców i Litwinów” a w przyszłości „być może także Białorusinów. To nie jest dobry pomysł. Zarówno Litwini jak i Ukraińcy przeżywają czas „odrodzenia swojej państwowości”. Litwini z trudem tłumią lęk przed „polonizacją” – stąd m.in. ich niechęć do polskiej pisowni nazwisk polskiej mniejszości oraz do funkcjonowania polskich szkół. Ukraińcy w marzeniach o własnym państwie dali się nakłonić do ludobójstwa w latach 1940 na ludności polskiej.

To nie pan Andrzej Kacperek a p. Marian Błaszczyński powinen brać udział w obsikaniu (naznaczeniu) kolejnego miejsca w Rzeczy Pospolitej przez wielką orkiestrę świątecznej przemocy.

Pan Marian nie kto inny splątał ideowca z hochsztaplerem w PT. A. Kacperek jest tutaj postacią, która swoją osobę postawiła w roli ideowej politycznej. Jest tych osób więcej.

Przez kilka dni byłem na Europejskim Kongresie Gospodarczym w Katowicach. Nie miałem możliwości dokonywania wpisów na blogu. Ale słuchałem i czytałem. M.in. przeczytałem art. p.red. Łukasza Warzechy w opiniotwórczym dzienniku Rzeczpospolita. Zrelacjonował tam publikacje prominentnych opiniotwórczych publicystów amerykańskich, którzy sugerowali, że poparcie USA dla Ukrainy będzie zmniejszało się pod wpływem nacisków wewnętrznych i USA będzie zmierzało do osiągnięcia porozumienia pokojowego z Rosją.

Warto takie pytanie zadać zwłaszcza teraz, gdy stosunki Polski z Izraelem ulegają poprawie. Gdy młodzi Żydzi z Izraela co roku uczestniczyli w „Marszu Żywych” do Auschwitz-Birkenau pod zbrojną eskortą funkcjonariuszy z Izraela - czego dowiadywali się w ten sposób o Polsce? I gdy nie wolno im było swobodnie poruszać się np. po Krakowie, w którym nocowali? Podejrzewam, że przekaz był jednoznaczny: Polska jest krajem niebezpiecznym dla Żydów, a Polacy stanowią dla nich śmiertelne zagrożenie. Nie wiem, czego dowiadywali się w Auschwitz? Może tego, że „naziści mordowali Żydów”?

W czasie Powstania w Getcie Warszawskim na dachu budynku na pl. Muranowskim powiewały dwie flagi: biało-niebieska syjonistyczna i biało-czerwona. Gmach był w czasie Powstania siedzibą władz Żydowskiego Związku Wojskowego (ŻZW) i jednym z głównych punktów oporu. ŻZW był organizacją konspiracyjną założoną przez b.żołnierzy Wojska Polskiego. Należeli do niego członkowie bojowych organizacji syjonistycznych o poglądach prawicowych. Przed II Wojną Światową większość z nich przeszła szkolenie bojowe przygotowując się do walki o utworzenie państwa Izrael.

„Ojczyzna to wielki zbiorowy obowiązek”

Marian Grotowski – pisarz i pasjonat polskiej historii, patriota, działacz społeczny, radomszczanin. W wywiadzie z Urszulą Giżyńską Pan Marian opowiada o swojej twórczości i umiłowaniu Ojczyzny

Słowo o Caritas katolickiej (powszechnej) organizacji charytatywnej; o jego nieznanych działaczach, o IV Konspiracji. Nie jest tak, że Caritas to jakiś raj na ziemi - komunizm, który uruchomili misjonarze jezuici w Amazonii. Nie!

Na przykładzie piotrkowskiego III LO w szczególności Dziesiątki – szkoły podstawowej. Mowa o Koncercie uczniów i absolwentów "dziesiątki". Mamy tutaj dwa wydarzenia tak świeże, budujące, że konieczne do pokazania.

Sięgnięcie do Absolwentów i to w atmosferze wolontariatu. -Pomocowy wolontariat Syrii zniszczonej trzęsieniem ziemi.

Wypowiedzi na posiedzeniach Sejmu
Posiedzenie nr 74 w dniu 14-04-2023 (3. dzień obrad)
Retransmisja wypowiedzi
Oświadczenia.

Poseł Grzegorz Lorek:

Wypowiedzi na posiedzeniach Sejmu
Posiedzenie nr 74 w dniu 14-04-2023 (3. dzień obrad)
Retransmisja wypowiedzi
24. punkt porządku dziennego:
Sprawozdanie Komisji do Spraw Unii Europejskiej o poselskim projekcie uchwały w sprawie obrony polskich lasów (druki nr 3104 i 3134).

Poseł Grzegorz Lorek:

Minister z Opoczna; tytuł tego wpisu, streszczenia III RP, to forma zaczepki. Nie będzie o moim młodszym znajomym, który podobnie do wielu innych zaczepił, obwąchiwał trybunalscy.pl jednak na dłuższą metę się nie opłacało. Chłopak cztery kadencje służył wiem, że merytorycznie. Dostał swój trefny czas. O tym kiedy indziej. Dużo razy wskazywałem, że nie powinno się plątać parlamentu z administracją rządową. Ale!

Będzie o czyśćcu o naszej trudnej, podłej, pozycji i która nie zmieniła się od tej z PRL.

Czy zadłużenie jest dużym problem w Piotrkowie? Nie! Tego pilnuje Ustawodawca to po pierwsze po kolejne; przy takim zupełnym odejściu mieszkańca podatnika od zainteresowania się swoim gniazdem nie ma znaczenia komu, której gminie Państwo przekaże bankruta PT.

Moi Dziadkowie wraz z synami mieszkali w Klesowie, miasteczku w powiecie sarneńskim (na Wschodnich Kresach Polski). 17.09.1939 wkroczyli tam Sowieci. Wiosną 1940 roku zaczęły się aresztowania Polaków – urzędników, policjantów, członków miejscowych elit – nauczycieli, kupców i drobnych przedsiębiorców. Dziadkowie dostali ostrzeżenie od „dobrych ludzi”, że są już na liście do aresztowania i wywózki. Wysłali dorosłych synów przez „zieloną granicę” do Generalnej Guberni, żeby „przygotowali jakieś lokum i przetarli drogę”.