witold k - blog

4 września, od początku lat pięćdziesiątych poprzedniego wieku, obchodzony jest jako dzień modlitwy za wstawiennictwem Matki Bożej Pocieszenia. Piotrkowską Panią Pocieszenia jest Pani Trybunalska. Jak ją już z piwnicy wyciągnięto i oddano do świątyni po jezuickiej, tak została. Jezuickie – piotrkowskie Apostolstwo Modlitwy, z mojej wiedzy, w latach sześćdziesiątych podejmowało próby ukoronowania Matki Bożej Trybunalskiej, pewnie piotrkowianie chcieli połączyć i wywyższyć Obraz, który pełnił dwie nieprawdopodobnie ważne funkcje.

Żeby nie było, że jedynie do krytyki się nadaję. Że nie potrafię uznać sukcesu. Duża liczba niedoróbek - jak rozumiem - w ramach gwarancji. Za zielenienie także?

Nie podzielam zachwytu realizowanego na zamówienie głównych ośrodków przekazu i nie czuję dumy z faktu wyboru Donalda Tuska na stanowisko przewodniczącego Rady Europejskiej. Więcej – ten wybór wprawia mnie w zakłopotanie, osiągamy kolejne etapy peerelowskiej propagandy sukcesu. Gdyby w ówczesnej polityce podbijania demoludów była Rada, Gierek też by poszedł na sekretarza Rady Europejskiej.

Dlaczego w rocznicowych wspomnieniach przejawia się gorycz? Dlaczego dla wielu, i tak było zawsze, „Solidarność” to jedynie konkurencja?

Panowie ministrowie: Siergiej Szojgu oraz Władimir Titow (zmiana rangi lotu poza procedurami ) wyrazili oburzenie, że nie szanuje się tych, którzy przed faszyzmem obronili. Nie warto byłoby się nad tym incydentem, pewnie zakropionym, zatrzymywać, gdyby… Gdybyśmy, na co dzień nie byli epatowani podobnymi wybrykami przerośniętych ambicji – wyglądających na różnego rodzaju zaburzenia. Zawłaszczania pozycji do celów prywatnych – manipulacji.

Pięćdziesiąt dwa razy, bez względu na nagonkę, zażenowanie, kac – jakie dominują wśród elit III RP i jej lokalnych (…); grupa Piotrkowian spotyka się na Modlitwie i politycznym świadectwie.

Wczoraj, 4 sierpnia na UJK obyła się promocja książki o Bojarze. W oczekiwaniu na art merytoryczny, streszczający spotkanie jak i książkę, z, jak rozumiem, podaniem miejsca jej zakupu – zdań kilka.

Hit na miarę PRL-u, przepraszam: III RP. Młode komuszki znów (tym razem 25 lipca) rzekome jaja sobie z PRL-u robią, ten przypadek – ten wyrok, pasuje jak ulał do tamtego czasu. Wyrok rzeczywiście oddaje istotę sprawy. Wszystkie koalicje p. Mariana Be rozpadły się bo... jak wiele razy pisałem; panu Marianowi wystarczała zupka, a jego kompanom garkuchnia się marzyła. W tym sensie wyrok jest swego rodzaju politycznym znakiem czasu.

Wrócili Pielgrzymi: Piotrkowianie i Wolborzanie. To Ci drudzy tak umniejszają frekwencję powrotną - Idą w jedną stronę. Tak to się spodobało, że moim zdaniem, mamy problem. 560 poszło, 200 wróciło. Tak nie może być. Za moich kadencji, 1985-1995 wracało około 99% pielgrzymów. Myślę, że to lekarz powinien podpisywać zgodę na zerwanie pielgrzymowania.

To nie jedyna prawda, że już nie chodzę ze względu na zdrowie. Także ze względu na "manutkomanię w sosie pielgrzymkowym" - kiedyś napisałem.

W ostatnim wpisie naznaczyłem (chyba) pejoratywnie listy wyborcze. Więc o tym, rzekomo ujemnym znaczeniu, zdań kilka.

Dałbym Boniemu w pysk i to dwa razy. Maniutkowi, na ten przykład, raz. Dziwię się, że Parlament Europejski jeszcze nie zobowiązał posłów do takowego publicznego kończenia ważnych spraw. Na boku zostawiam polski rejwach z tego powodu, że Korwin poczęstował TW plaskaczem. Pisałem tutaj na trybunalscy.pl o tym, że jedna wizyta Boniego z kolegą... więcej dała lokalnej bezpiece niż lata inwigilacji.

W tych dniach (7 lipca) minęła moja 35. rocznica trwania związku małżeńskiego z Małgosią. Małgosią, której próbuję spłacać swoje niedopasowane ego, stanowiące (czasem) problem. Moi czterej synowie wraz ze swymi rodzinami nie zapomnieli o tej ważnej rocznicy. Tyle prywatnego, a upublicznionego wyznania z okazji naszej rocznicy.

Mowa o laureacie internetowego plebiscytu w lokalnym wydaniu gazety piotrkowtrybunalski.naszemiasto. Raczej - gratulując p. Michałowi Rżankowi wygrania gazetowego internetowego plebiscytu - sprawę internetowych, jak zresztą „urnowych” głosowań trzeba przyjąć z przymrużeniem oka. Na wybory znaczone przez szefa - chodzi mniejszość, w internetowych - zainteresowanie jeszcze mniejsze.

Bękart z „Magdalenki” (III RP) – jak widzimy, to jakiś potwór wielogłowy. A może zespół marionetek, któremu pozwalają podmiatać kolejne i kolejne korupcje, bo owo zamiatanie gwarantuje interesy.

Tytuł poniższej refleksji wziąłem z profesora Szczerskiego, jedynie znak zapytania dołożyłem. Profesor robi w garniturze PiS-u, zatem znakiem zapytania chciałbym rozszerzyć pole widzenia, (że tak powiem), z czym zapewne profesor się zgodzi. Jak już żołd propisowski przestanie brać, to już na pewno.

Zanim jeszcze dożynający watahę nie został dorżnięty – mowa o dobrze wżenionym w europejską koterię Radkiem, którego to teść posłał do Afganistanu, tak na początek wielkiej kariery... parobka na łańcuchu. Zanim podziękuję piotrkowianom, którzy wczoraj stawili się na piotrkowskiej po trzykroć Krzywdzie.

Sienkiewicz musi odejść - nie tego redaktora cisnął na ziemię. Nie Latkowski a Michnik już dawno powinien leżeć. To tak przy okazji. Dlaczego leżał Latkowski - bo kolesie (przepraszam ich ekscelencje ministrowie - partyjniaki) nie byli pewni co jeszcze ma w zanadrzu. Rzeczpospolita kolesi wyszła na wierzch w tefaenach, polsatach i innych posłusznych. My to wiemy od dawna i nie możemy stawać się pożytecznymi w kolejnych rozgrywkach (jak nazywają) władzy. Na ten przykład w Piotrkowie, to by było nie możliwe.

Warszawskie z tego tytułu, że tam tymczasowo mieszkają, tam pobierają państwowe żołdy i tam za pieniądze podatnika, spijają drogie gorzałki w ruskiej knajpie, w której wypada być – casus parobka. W której chowają się przed swymi pracownikami z ochrony rządu, po to aby pogadać jak tu kolejny raz wykolegować (halę balonową kupić, chorążego na okrzę wymienić) konkurentów do państwowego tortu. Sprawa trudna bo konkurenci nazwę tortu chcą zmienić z III RP na IV RP przy okazji pozamiatać.

Co? Kto? - zasługuje na uwagę, z tego mijającego ćwierćwiecza. 25 lat (od 1989) to dużo, bardzo dużo... Mój czytelnik zapamięta takie bon moty jak „Bękart z Magdalenki” czy kolejny taktyczny układ „Chamów z Żydami”.

Właśnie zakończyły się IX piotrkowskie dni kultury. Oficjalny piotrkowski portal prawem kaduka zawłaszczony przez administrację, oj, przepraszam: przez Władzę, skwitował świętowanie, jakoby to był koniec kultury. Coś w tym jest. Dostrzega się jedynie ułożonych, grzecznie przez lata czekających.

Dziękując wszystkim: organizatorom, uczestnikom, Darkowi za fotkę w szczególności aktorom - przedszkolakom, kilka gorących myśli.