bł. Jerzy Popieuszko

z naszego archiwum

Byłem tam w październiku 1984 – na Żoliborzu.

Czterdzieści lat to wystarczająco dużo aby na nowo podzielić się (w jednym miejscu) bardzo mocnym doświadczeniem.

Mowa o osobistym udziale w modlitwie w kościele zbudowanym odwrotnie – tyłem do ulicy - (błogosławiony Stefan Wyszyński) zraz po podaniu komunikatu o tym, że znaleziono ciało kapłana Jerzego Popiełuszki. W rozproszeniu w kilku miejscach o tym wspominam.

Była to pierwsza Pielgrzymka „Solidarności”, w jakiej brałem udział. Osobiście zaprosił nas (Andrzeja Słowika i mnie) ks. Jerzy Popiełuszko, kiedy przebywaliśmy na badaniach „powięziennych i pogłodówkowych” w Warszawie pod opieką doc. Zofii Kuratowskiej. Chciał na niej doprowadzić do spotkania działaczy NSZZ „Solidarność” zwolnionych z więzień i internatów z Lechem Wałęsą – dla uzgodnienia dalszych sposobów walki o przywrócenie „Solidarności” i wolność Polski. Do spotkania doszło, ale było ono bezskuteczne – Lech „nie był zainteresowany” żadnym wspólnym oświadczeniem i działaniem.

Ofiara? Może ofiary.

Co rusz w kontekście męczeńskiej śmierci błogosławionego kościoła katolickiego - księdza Jerzego Popiełuszki jakby z kapelusza wyskakują okoliczności tamtego czasu. Można się z tychże dowiedzieć, że bestialstwo na księdzu zostało uprawomocnione jeszcze przed dokonaniem mordu, a wynikało z przyzwolenia hierarchów (tajne rozmowy Episkopat & PRL). Dla zwierząt w ludzkich skórach taka niesubordynacja księdza (samowola w trakcie rozmów mafiosów) to zgoda na użycie sobie...