Internet podaje, że naczelnik raczej wyjdzie niezręcznie z obietnicy przewietrzenia Samorządów z zagnieżdżonych tam koterii. Jak? Będzie ograniczenie kadencji do dwóch i to tylko dla wybieranych funkcyjnych, ale... w przyszłości. Dlaczego? To proste. Opozycja totalna jest totalnie głupia i uszy sobie, na złość mamie, odmraża. Przykład metropolii warszawskiej. Głupki skutecznie zniszczyły oryginalny pomysł na nieokiełznaną modę na globalizm, do którego – niestety, trzeba się dostosować. Kto tego nie robi - odpada.

Bynajmniej nie odczuwam satysfakcji. Tak "Wyrodne Dzieci III RP", jak i "strąceni z piedestału" (moje bon moty) urządziły, opłaciły i osobiście wzięły udział w manifestacji pod hasłem „Marsz Wolności”. To obciach, kompromitacja, samo upadek. Po pierwsze, udział w manifestacji byłych urzędników, liderów partyjnych czy biznesmenów na państwowym budżecie dowodzi o tym, że ci ludzie (na stołkach) byli nieporozumieniem. Nie rozróżniają politycznej manifestacji obywateli od obowiązków i pozycji byłego urzędnika.

W dzisiejszy świąteczny wieczór politykę jako temat artykułu odkładam na bok. Pragnę natomiast zwrócić uwagę na inne niebezpieczeństwa związane z tzw. komercyjnymi programami telewizji. Mało kto zauważa pewne zagrożenia duchowe. Polsatowskie audycje „Dlaczego ja?” czy „Trudne sprawy” to moim zdaniem z premedytacją realizowane programy walki z rodziną, rodzicami (zwłaszcza z ojcem i pozycją mężczyzny w rodzinie, natomiast schlebianie najniższym instynktom kobiet). Trudno ukrywana radość z rozpadu rodzin.

Daniel Passent wyraził oburzenie na słowa Andrzeja Dudy Prezydenta III RP: bękarta właśnie passentow, geremków i stalinowców.

Nie spodobały się słowa Prezydenta o tym, że potomkowie zdrajców zasiadają na wpływowych pozycjach dzisiejszej Polski. Tę wypowiedź p. Daniela Passenta wkładam do tego samego sztambucha, do którego włożyłem słynną pogardę dla Polaków wypowiedzianą przez Bronisława Geremka, czy epitety Adama Michnika.

Odrzucony przez kolegów, czy przegrany w sterowanym przez bezpiekę rynkiem - aparat PRL-owski co raz organizuje formy buntu, apelu; i czego tam jeszcze. W tych dniach z ich przekazu idzie sygnał o niehonorowym traktowaniu polskiego munduru, służących w PRL. To szczyt manipulacji i bałamucenie swoich potomków.

Nie znam jego poglądów, ale szanuję go, bo jest dobry dla ludzi. Takie zdanie każdy z nas słyszy, a i sam je wypowiada – udziela wiarygodności. Tylko, że… Zachód wychodzący z kultury rzymsko-chrześcijańskiej, w tym Lach, potrzebuje więcej. Potrzebuje świadectwa.

Od zawsze obserwuję pewne zjawisko, pewną rzeczywistość, na pewno ukorzenioną w chrześcijaństwie i jego rzekomych - tak nazwę konkurencjach, tak religijnych jak i anty religijnych. Lewica miała powstać w wyniku umniejszania zwykłego człowieka przez niezwykłego, bo majętnego, bo mającego władzę absolutną. I co? Znamy to.

Nie ma lepszego czasu, by pisać na wspomniany w tytule temat, niż okres wielkanocny – obchodzony jako jedna wielka niedziela trwająca 50 dni. Już w Księdze Rodzaju czytamy, że „Bóg odpoczął siódmego dnia. Pobłogosławił Bóg ów siódmy dzień i uczynił go świętym”. Przypis do tego fragmentu Biblii mówi, że szabat jako dzień święty obchodzono już być może w czasach przedizraelskich i że samo opowiadanie o stworzeniu świata stawia sobie za cel religijne uzasadnienie świętowania szabatu. Później Izraelici obchodzili szabat także i chyba przede wszystkim jako pamiątkę wyjścia z Egiptu.

Ten opis jest czytany podczas uroczystych obchodów każdej Wigilii Paschalnej. Przeczy teoriom neoplatońskim emanacji poszczególnych bytów z Boga. Zamiast tego mówi wyraźnie o stworzeniu, a nie o emanacji.

Kolejna ekipa rządowa, którą nazwę post prl-owską, zagubiła się w personalnym sosie. Nie będę nawiązywał do pierwszej Rzeczypospolitej, wiemy, kto, co i dlaczego doprowadziło ją do upadku.

Kolacja rządowa brnie jak wszystkie poprzednie ekipy na ścianę. Ewidentnie “Dobrej Zmianie” brakuje zmiany w tym, co zawsze prowadzi do upadku - personalnych toksyczności. Przypomnę tu totalne oderwanie się pisolandii od rzeczywistości z 2007 roku. Cymbały myślały, że zerwanie kadencji umocni ich we władzy państwowej.

Trochę inaczej niż katolewicowe lub liberalne media w poprzednim artykule spojrzałem na Papieża Jana XXIII. Niemniej nie rozumiem, jak można było pod względem politycznym i kulturowym dokonywać „aggiornamento” (pod względem religijnym Jan XXIII wcale nie był aż tak „postępowy”) w takim świecie, w którym zagrożeń było bez liku (komunizm, socjalizm, liberalizm itp).