Witold Kowalczyk

Przygotowując się do napisania kilku akapitów pod zgłoszone potrzeby z okazji 40. rocznicy polskiego Sierpnia zdań kilka, o - choć świeżym, to cuchnącym towarze.

Wieczny, jak się okazuje dożywotni parobek permanentnej rewolucji napomknął o tym, że poznał Łukaszenkę. Wskazał osobowość p. Łukaszenki jako chytrego żulika. Ot co! Żydzi, jak już totalnie nakręcili spiralę nienawiści Ukraińców do Polaków, to gdzie się wynieśli? Na, wtedy zachodnie, tereny znienawidzonej przez nich Polski. Michniki w szczególności. Zajęli ważne pozycje w nowym państwie, jeszcze nie Judeopolonii, choć tak rozumieli propozycje wskazane przez Faszystów.

Nie ruszamy granic. Nie rozpamiętujemy rywalizujących księstw, interesów dominujących mocarstw, państw, ideologii, rewolucji, bieżącej polityki. Zostawiamy na boku nieślubne dziecko sowieckiego kołchozu, też młodą matkę, która chciała zmienić Białoruś. Nie ruszamy podziemnego państwa z urzędującą (na emigracji) prezydent.

Zobaczmy to, co boli, że hetmana przypomnę: przystosowane do ówczesnego i współczesnego widzenia godności jednostki. Nie tej masońskiej, a tej Chrystusowej.

Jest to moje kolejne wystąpienie w spr. ekspansji przedsiębiorstwa LGBT. Rozumiem, że w naszej europejskiej, zachodniej - po prostu katolickiej tożsamości jesteśmy tolerancyjni, spolegliwi, bo zwyczajnie jesteśmy uczniami Jezusa Chrystusa i z tego powodu mamy problem.