Witold Kowalczyk

Uznałem, że ten wpis jest wart uwzględnienia. Medialne przedsiębiorstwo LGBT swymi parobkami uruchamia także taki oto bon mot jak w tytule. Porównuje sytuację Żydów w Niemczech.

To bardzo dobre porównanie. Niemcy i Żydzi to bratnia współpraca, zależą od siebie, uzupełniają się. Przypomnę: niemiecką potęgę wypracowali Szwabi – nacja pracoholików. Podtrzymuję pro żydowskie cwaniactwo.

Może raczej stara toksyczność, która czarę wypełniła i wydobywa się lekkim strumieniem na wolne powietrze.

Końcówka kampanii prezydenckiej w Judeopolonii nabrała rozmachu. Pojawił się głos z gruntu nie po linii i na bazie. Asekuranci ten głos chomikowali unikali całe III RP, tym samym nowi reżyserzy życia mieli swobodne pole do penetracji a asekuranci tracili poparcie – chudły zaplecza wyborcze.

Ostatnie przypomnienia sobie przez pisolandię takich oczywistości jak rodzina, hetero… jeszcze kilka dni kampanii; może i o uszanowaniu podatnika wspomną. Skłania mnie to do refleksji, do pytania. Polska to unijna gomora czy jednak sodoma, czego z oburzeniem oczekuje gej, ateista, racjonalista, mason z Belgii.

Zaraz po założeniu tagu “Wybory prezydenckie 2020” wyraziłem oczekiwanie, że ktoś przemówi, jak nazwałem “polskim głosem” w domyśle i powie, jak jest bez owijania w bawełnę. Nic takiego nie miało i już nie będzie miało miejsca. Rzutem na taśmę deklarację kandydata Dudy o przywiązaniu jego potencjalnej kadencji na urzędzie do norm obyczajowych w sprawach rodziny, trzeba nazwać aktem rozpaczy. Przegrana zajrzała w oczy strategów.