Witold Kowalczyk

Nie to, żebym się mądrował, żebym był taki mądry wtedy. Przypomnę. Byłem przeciwnikiem układania się w Magdalence zaraz po tym jak "Komitet Obywatelski przy Lechu Wałęsie("czytaj: przy Bronisławie Geremku, zamknął się na ludzi spoza starego układu „Chamów” i „Żydów”. Nie byłem w stanie fali powstrzymać. Odszedłem. Żołdów z górnej pułki nie brałem, raczej dodawałem – ponosiłem koszty utrzymania partii politycznej w PT. Zresztą w zgodnie z pochodzeniem – tak po mieczu, jaki i po kądzieli. Żołdu radnego brakowało do pełnienia funkcji także dodawałem i dodaję - utrzymuję trybunalscy.pl.

Na 63. urodziny kupiłem sobie flagę 40. letniej Solidarności. Powiesiłem, zamieniłem dotychczasową w swoim pokoju w pracy.

23 latek oddał całe swoje jestestwo nowej nadziei, która jak raz wpasowała się w przyrodzone ego. Jak potem się okaże dziedzica z woli Pana - non sum servus sed filius… Ga 4,7 - który na złość komunie uszy odmrażał.

Temat poruszam, ponieważ jest dla mnie osobiście formą porażki. Kiedyś, w II kadencji rady miejskiej w PT zablokowałem pomysł chłopa z Dzięciar - to ten pan od/z pomnika przy ul. Słowackiego. Chciał on przez uchwałę RM przeforsować komisję do spraw świąt. Takie narzędzie do realizacji pana pomysłów na III RP bękarta z PRL pod ochroną pomnika wdzięczności Armii Czerwonej. Nigdy potem nie udało się powołać jakiejś nieformalnej inicjatywy, która pozwoliłaby na to, aby świętowanie, wskazywanie zwycięstw i porażek w sposób godny ponad podziały.

Nie mogę tego nie zauważyć. Nie mogę nie skrytykować najbliższych współpracowników profesora Przystawy – po Jego śmierci. Nie mogę nie zwrócić uwagi na kolejną (zmarnowaną) próbę pogodzenia opozycji antykomunistycznej z, jak nazwę, kolaboracją PRL-u dążeniem części aparatu do III RP, jako katolickiego państwa narodu polskiego. Nikt tego tematu nie dotyka. PC go zwalczało. Dziś próbuje zawłaszczać.