Witold Kowalczyk

Kilka zdań o ponad partyjnej, politycznej nieformalnej wspólnocie (bractwo od brania chociaż nie potrzebna – pomocy państwowej w czasie epidemii czy inflacji) a jakiej nie pomyśleli likwidatorzy PRL. O tym jak to III RP popełnia błędy PRL. Jak odgrodziła się na wzór PRL od w tym wypadku patriotów; wtedy od kasy robotniczej.

Chciałbym zatrzymać nas nad fenomenem polskim dokładnie katolickim – lewica powie demokratycznym cała reszta; wolnościowym, niepodległościowym i co tam jeszcze. W tych przymiotnikach nie idzie o różnice a wyróżnianie się. Pomijam tu źródła finansowania poszczególnych, że tak powiem idei (w tym marionetek - polityków), choć to właśnie finansowanie ma zasadnicze znaczenie w tym, że nie byliśmy nie jesteśmy wstanie powrócić do pozycji hegemona w katolickim (powszechnym) rozumieniu. Mowa tutaj nie o faktycznym stanie a rzeczywistej – bieżącej świadomości pod strzechą.

Mowa o współczesnych pominiętych, szufladkowanych, zwalczanych, wykorzystywanych o których mamy pamiętać, troszczyć się; ale nie kupczyć, używać w bieżącej rywalizacji partyjnej.

Szlak mnie trafia jak widzę popisy dziadostwa; (Maciosek) rzekomo prawicowej opozycji do obecnej administracji III RP. O ich partyjnych popisach na każdy możliwy temat – okazję…

Powtórka iście z naiwności anty Gierkowskiej, sterowanej akcji likwidacji PRL-u przy jednoczesnym zaszufladkowaniu potencjalnych konkurentów do III RP – „Ekstremy Solidarnościowej”.