Jerzy Kropiwnicki

Byli w okupowanej Polsce szmalcownicy Polacy – to ci, którzy rabowali Żydów dla „szmalcu” czyli „szmalu” czyli pieniędzy. Byli tacy, którzy wydawali Żydów niemieckim gestapowcom dla nagrody. Byli tacy, którzy Niemcom się wysługiwali i służyli jako „psy gończe”. Byli tacy, którzy (zwłaszcza na dawnych Kresach Wschodnich) chcieli się mścić za domniemaną współpracę z okupantem sowieckim. I byli tacy, którzy donosili ze strachu – by ich nie objęła „kara niemieckich panów” w razie odkrycia Żydów ukrytych przez sąsiadów.

Antysemityzm był w Polsce obecny „od zawsze”. Zapewne w mniejszym natężeniu niż gdzie indziej (np. w Hiszpanii, Francji, Rosji czy w państwach niemieckich), skoro z różnych krajów Żydzi uciekali do Polski za Piastów, Jagiellonów i w całym okresie przedrozbiorowym. A nawet z Niemiec przed wybuchem II wojny światowej. Najwyraźniej – nie bez powodu Żydzi nazwę naszego kraju przetłumaczyli sobie na „Polin” – „tu odpoczniesz”. Ale zaprzeczyć antysemityzmu rozpowszechnionego wśród Polaków nie sposób. Są liczne historyczne przekazy nawet z odczuć osób niepokalanie szlachetnych – jak np.

Na filmach dokumentujących protesty zwolenników aborcji wyraźnie widać ludzi wymachujących czerwonymi sztandarami. To tradycyjny symbol komunistów – twórców i realizatorów jednego z najbardziej zbrodniczych systemów w skali świata. Czerwone barwy były symbolem tych, którzy wymordowali połowę ludności Kambodży i tych, którzy organizowali i wykonywali czystki narodowe i klasowe na terenach Związku Sowieckiego. Tych, którzy zorganizowali i wykonali zbrodnię na Polakach w Katyniu. Mam szczególne prawo do protestu. Mojego dziadka sowieckie NKWD zamordowało w Kijowie i zakopało w lesie w Bykowni.

Rząd Tadeusza Mazowieckiego i tzw. Sejm Kontraktowy stanęli wobec problemu: oszczędności na mieszkanie czy na samochód? Dokładniej: chodziło o waloryzację oszczędzanych przez lata środków na owe dobra trudno dostępne. W czasach PRLu droga do własnego mieszkania wiodła przez wieloletnie oszczędzanie na tzw. Książeczkach Mieszkaniowych. Podobnie było ze staraniem się o samochód krajowej produkcji. Marzenie milionów Polaków – tzw.