Jak wygląda naprawdę sprawa zarazy w Londynie w 1665 r. i pożaru tego miasta w 1666 r. Czy te zdarzenia były przypadkowe, czy raczej przez kogoś sprowokowane? To brzmi jak teoria spiskowa, ale umiejscowienie ich w ówczesnej angielskiej rzeczywistości ułatwi zrozumienie tego, co tak naprawdę tam się działo.
Jeśli nawet nie da to jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, to przynajmniej skłoni do refleksji nad złożonością tego świata, a to już będzie jakiś krok w kierunku prawdy. Dobrze ten okres opisuje, choć monotonnym językiem Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-70).

Także piszący te słowa oceniał go w sposób, o jakim napisze poniżej. Chodzi o Albina Siwaka. Nienawidziły go w jednakowy sposób postkorowskie środowiska Solidarności jak i liberałowie w PZPR.
Podobnie jak za życia solidarnie przemilczały jego śmierć media w Polsce – od prawa do lewa.
Był polskim robotnikiem, patriotą, murarzem, socjalistą, związkowcem, pisarzem. Członek Biura Politycznego KC PZPR w latach 1981–1986, radca ambasady PRL w Trypolisie w latach 1986–1990.

Mieszkam w zachodniej części naszego miasta. Strona e-piotrków, co rusz donosi o wypadkach i kolizjach do których wciąż tu dochodzi. Dzisiaj np. o potrąceniu kobiety na skrzyżowaniu ulic Słowackiego i Armii Kr4ajowej. Wcześniej o kolizji na skrzyżowaniu blisko mojego miejsca zamieszkania: ulic Kostromskiej i Sikorskiego.

Jutro przypada ważna rocznica. 91 lat temu urodził się Bohdan Poręba, którego można śmiało nazwać najbardziej polskim z polskich reżyserów.

I znowuż narażę się wielu osobom idąc pod prąd i cytując książkę rosyjskiego historyka i to wydaną w Polsce w 1951 r. Chodzi o książkę Eugeniusza Tarle o Talleyrandzie. Książka ta jednak wydaje się być bestsellerem. Jej pierwsze wydanie ukazało się w języku polskim w 1951 r. To rzecz o człowieku, który z ogromną lekkością, tak jak się urabia plastelinę, urabiał Polaków do wojny przeciwko Rosji.

24 marca 1992 r. w Neuquen w Argentynie odszedł z tego świata Ryszard Białous, ps. Jerzy, kapitan Armii Krajowej, harcmistrz, żołnierz wojny obronnej 1939 r., powstaniec warszawski, dowódca harcerskiego batalionu „Zośka”.
5 sierpnia 1944 r., w piątym dniu walk Powstania Warszawskiego, osobiście poprowadził on szturm na KL Warschau, niemiecki obóz koncentracyjny dla Polaków na terenie stolicy.
Obóz zajęto, uwolniono 348 więźniów. Białous przeżył, po wojnie trafił na emigrację.

Za działalność konspiracyjną Stanisławę Rachwał aresztowało nazistowskie gestapo. Trafiła ona do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie doświadczyła wszystkiego, co najgorsze.
Po wojnie zaangażowała się w działalność podziemia i zbudowała prężną sieć polskiego wywiadu. Została za to skazana przez komunistyczny sąd na karę dożywotniego więzienia.
Po „odwilży gomułkowskiej” zwolniono ją z niego na mocy amnestii. Prześladowania wobec niej się wcale wtedy nie zakończyły, ale Stanisława na zawsze pozostała wierna swoim wartościom, gotowa do służby Polsce i ludziom.

Tym zaskoczeniem jest zapowiedź amerykańskiego prezydenta Donalda Trumpa odtajnienia akt dotyczących zabójstwa prezydenta Johna F. Kennedyego w 1963 r. Niektórzy oponenci Trumpa zarzucają mu, że chce ubić na tej decyzji jakiś kapitał polityczny. Moim zdaniem nie jest to aż tak istotne, gdyż obywatele amerykańscy mają niezbywalne prawo dowiedzieć się, jak zginął ich przywódca i kto stał za tą zbrodnią.

Niekiedy w historii faktycznie współdziałaliśmy z Węgrami, ale przeważnie bez takiego egzaltowanego infantylizmu, jaki objawiamy w ostatnich latach. A skoro miłość Polaków do Węgrów jest tak szczera i bezwarunkowa, to powinniśmy znieść także trochę prawdy.
Wielką furorę robi ostatnio wielokrotnie powielany post: „Mieliśmy wspólnych królów, wspólną historię, kochamy się jako narody. Węgrzy nigdy nie zrobili niczego przeciwko Polakom. Dziś Dzień Przyjaźni Polsko – Węgierskiej”. Rozbierzmy to zatem na składowe.

Wczoraj był 21 marca – pierwszy dzień wiosny, zwany inaczej dniem wagarowicza. Pamiętam z poprzednich lat liczne grupy młodzieży chodzące także po naszym mieście. W tym roku ze względów zdrowotnych do dnia 7 kwietnia przebywam bowiem de facto w areszcie domowym i stąd nie wiem, jak wyglądał w Piotrkowie Trybunalskim wczorajszy dzień. Pamiętam liczne dyskusje na temat tego dnia w prasie katolickiej. Utożsamiano ten dzień z karnawałem w Wielkim Poście, z rozluźnieniem obyczajów itp. Źródła obchodów tego dnia tkwią jednak w pradawnej obrzędowości słowiańskiej.

Tym piekłem na ziemi był osławiony Blok 11 KL Auschwitz (Oświęcimia) nazywany często blokiem śmierci. Polacy potrafili jednak i stamtąd się wydostać, chociaż źródła historyczne na ten temat zachowały się w znikomym stopniu. Zreferuję tu w skrócie jedną z takich ucieczek.
Józef Barcikowski urodził się 17 marca 1913 r. w Sapożynie pomiędzy Równem a Krzemieńcem na Wołyniu. Był technikiem budowlanym i oficerem rezerwy WP (ppor. od 1 stycznia 1938 r.).

Punktem wyjścia niniejszego artykułu będzie facebookowa krótka dyskusja między przewodniczącą piotrkowskiego Klubu Gazety Polskiej, a Piotrkowskim Klubem Konfederacji.
Szefowa KGP w Piotrkowe Trybunalskim poinformowała na fb o piotrkowskich obchodach Dniu Żołnierzy Wyklętych. Piotrkowski Klub Konfederacji zripostował w następujący sposób (chodzi o sens, nie o dosłowny cytat): A dlaczego was nie było z nami w 2021 r.? Ganialiście wtedy ludzi, żeby nosili namordniki.