Jerzy Kropiwnicki

Pisałem już o tym, że p. Premier nie powinien przekształcać wiceministrów w zawodowych urzędników. Czyżby nie odnotował tego, że to dzięki temu, że poprzedni wiceministrami byli w strukturze politycznej i jako tacy, byli zobowiązani podać się do dymisji wraz Premierem poprzedniego rządu? I tego jeszcze wcześniejszego? Że dzięki temu mógł „umeblować” swój gabinet ludźmi, do których miał zaufanie? Gdyby nie to, musiałby on (i jego poprzedniczka) po dzień dzisiejszy być w sporach w Sądzie Pracy chroniącym pracowników przed „nieuzasadnionym zwolnieniem”.

Pan Premier Mateusz Morawiecki ogłosił usunięcie premii i nagród dla ministrów oraz zmniejszenie listy wiceministrów. Ugiął się pod ciężarem krytyki medialnej oraz gromkich zarzutów ze strony „totalnej opozycji” i hejtów części internautów. Ja oklasków bić nie zamierzam. Po pierwsze – po ludzku żal mi zwolnionych „wicków”. Gdyby stracili stanowiska przy łączeniu ministerstw – byłoby to w miarę „normalne”. W obecnej sytuacji zwalniani siłą rzeczy będą uważani za „tych gorszych”. Bez własnej winy.

Byli w okupowanej Polsce szmalcownicy Polacy – to ci, którzy rabowali Żydów dla „szmalcu” czyli „szmalu” czyli pieniędzy. Byli tacy, którzy wydawali Żydów niemieckim gestapowcom dla nagrody. Byli tacy, którzy Niemcom się wysługiwali i służyli jako „psy gończe”. Byli tacy, którzy (zwłaszcza na dawnych Kresach Wschodnich) chcieli się mścić za domniemaną współpracę z okupantem sowieckim. I byli tacy, którzy donosili ze strachu – by ich nie objęła „kara niemieckich panów” w razie odkrycia Żydów ukrytych przez sąsiadów.

Antysemityzm był w Polsce obecny „od zawsze”. Zapewne w mniejszym natężeniu niż gdzie indziej (np. w Hiszpanii, Francji, Rosji czy w państwach niemieckich), skoro z różnych krajów Żydzi uciekali do Polski za Piastów, Jagiellonów i w całym okresie przedrozbiorowym. A nawet z Niemiec przed wybuchem II wojny światowej. Najwyraźniej – nie bez powodu Żydzi nazwę naszego kraju przetłumaczyli sobie na „Polin” – „tu odpoczniesz”. Ale zaprzeczyć antysemityzmu rozpowszechnionego wśród Polaków nie sposób. Są liczne historyczne przekazy nawet z odczuć osób niepokalanie szlachetnych – jak np.