Jerzy Kropiwnicki

Jutro przypada 75 Rocznica wybuchu Powstania w Getcie Warszawskim. Przy tej okazji podkreśla się (bardzo słusznie) zasługi i determinację Żydowskiej Organizacji Bojowej oraz Żydowskiego Związku Wojskowego. Łodzianie mają szczególny powód, by przypominać Honorowego Obywatela naszego miasta Marka Edelmana. Był ostatnim Komendantem ŻOB w Powstaniu. Potem uczestniczył konspiracji po aryjskiej stronie Warszawy, brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie zamieszkał w Łodzi, skończył studia medyczne i podjął pracę jako lekarz. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników.

Przy okazji dorocznego „Marszu Żywych” na terenie Auschwitz-Birkenau przypomniano, że w tym roku przypada 70 Rocznica Powstania Państwa Izrael. Wg naszego kalendarza za początek istnienia Państwa Izrael uważa się dzień ogłoszenia Deklaracji Niepodległości Izraela przez Dawida Ben Guriona – 14.maja 1948 r. Po ogłoszeniu tego aktu Ben Gurion został Premierem Rządu Tymczasowego. Następnego dnia wybuchła I wojna izraelsko-arabska. 28.maja różne formacje paramilitarne zostały scalone w Siły Zbrojne Izraela.

Kazimierz Michał Ujazdowski przypomina mi legendarnego Odyseusza. Krótko po utworzeniu rządu Tadeusza Mazowieckiego został szefem gabinetu Aleksandra Halla i wstąpił do Unii Demokratycznej wraz z całym Forum Prawicy Demokratycznej. W 1992 odszedł z partii współtworząc nową – Partię Konserwatywną. W 1994, gdy UD zbliżyła się do Kongresu liberalno-Demokratycznego i przekształcała się w Unię Wolności, oparł się pokusie „powrotu na łono”, „rozłamał” Partię Konserwatywną i założył Koalicję Konserwatywną. W 1997 KK z KM Ujazdowskim na czele przystąpiła do Akcji Wyborczej Solidarność.

Nareszcie. Myślałem, że ten upokarzający dla rządu spektakl nigdy się nie skończy. Pan Premier – bardzo dobry ekonomista-praktyk i wizjoner naszej gospodarki, człowiek grzeczny i taktowny oraz wysoce wykształcony niema, niestety, doświadczenia politycznego. Skręcało mnie ze złości, gdy słuchałem jego żałosnych tłumaczeń dotyczących wynagrodzeń ministrów i jeszcze bardziej żałosnych pomysłów na rozwiązanie problemu. Problemu, który wedle mego przekonania sam stworzył swym brakiem zdecydowania.