Współczesność

Dla mojego pokolenia Coca Cola była w czasach stalinowskich i gomółkowskich „owocem zakazanym” „symbolem wolnego Zachodu”. Na rynku polskim legalnie pojawiła się wskutek decyzji Edwarda Gierka o „otwarciu na świat”. Wpierw Polskę podzielono na „obszar CocaColi” i „obszar Pepsi”. Dopiero po 1989 zapanowała tu „pełna wolność” i oba „magiczne napoje” można było kupować w całej Polsce. Mnie zasmakowała Coca Cola. I nadal smakuje. Niestety, z przykrością przestaję kupować CocaColę. Przyczyna jest niebłaha: okazało się, że firma ta wspiera „rewolucję obyczajową” w Polsce.

Za kilkanaście dni odbędzie się (mam nadzieję) ostateczne głosowanie nad nową ustawą o szkolnictwie wyższym. Najwyższy czas. Do oryginalnego projektu wprowadzono ponad 160 poprawek. Konsultacje trwały wiele miesięcy. Mimo to propozycja rządowa dzieli środowisko i budzi protesty.

Co raz to słyszymy o akcji CBA, która deratyzuje starą przestrzeń pod nowe potrzeby. Tu uwaga! Dobrze. Taki czas jest potrzebny. Ale… Tak jak z zaciągnięciem komunistycznej bezpieki w szeregi III RP, a stało się to dlatego, że dzisiejsze polityczne przywództwo nie dorosło do ówczesnej, a i dzisiejszej potrzeby. Nie zwrócili uwagi na konsekwencje, na fakt zaszufladkowania części „naszych” - „ekstremy solidarnościowej”. Tak, komunistyczne, z bolszewickimi prawami do tortu; traktowanie polityki i gospodarki pozostało pod nową państwową firmą.

W publikatorach tzw. „głównego nurtu” barwy narodowe Rzeczypospolitej Polskiej wywołują raczej krytyczne (żeby nie powiedzieć – negatywne) komentarze. Liberałowie i lewica chętnie eksponują flagi UE, ale polskie, to już niekoniecznie. Rozumiem lewicę postkomunistyczną. Oni „biel i czerwień” eksponowali tylko wówczas, gdy ich „kolory rewolucji” zaczęły napotykać niechęć społeczeństwa. Liberałów nie rozumiem. Podobnie jak nie rozumiem ich niechęci do Kościoła i symbolu krzyża. Wszak wszyscy pamiętamy, że ta nasza niepodległość narodziła się w strajkach sierpnia 1980. roku.