Polityka

W dniu wczorajszym, jak zazwyczaj w ostatnich latach uroczyście obchodziliśmy rocznicę powstania warszawskiego. Cześć żołnierzom powstania należy się jak najbardziej, bo próbowali zrealizować zadanie niewykonalne, nie zdając sobie sprawy z rzeczywistej dysproporcji własnych sił w stosunku do Niemców. „Polskim” politykom z Londynu z kolei za zbrodniczą decyzję o wybuchu powstania należy się ocena najsurowsza z najsurowszych! Kto jak kto, ale to oni powinni mieć najszerszy ogląd sytuacji. Uchylili się od odpowiedzialności cedując ją na polityków krajowych i krajowe dowództwo Armii Krajowej.

Media doniosły, że p. Rafał Wnuk, dyrektor Muzeum II Wojny światowej w Gdańsku usunął ze stałej wystawy plansze dotyczące 1. Św. Maksymiliana Kolbe 2. Bł. Rodziny Ulmów 3. Rtm Witolda Pileckiego. Z mętnych wyjaśnień p.Dyrektora i broniącej jego decyzji p. min. Hanny Wróblewskiej wynika, że chodziło o usunięcie elementów umieszczonych na tej Wystawie w wyniku „nieuprawnionej ingerencji PiSu w oryginalną koncepcję artystyczno-historyczną”. Protesty przetoczyły się przez całą Polskę i to bez względu na orientację polityczną.

Po wyborach do Parlamentu Europejskiego wiele się mówi o konieczności stworzenia prawicowej koalicji, która mogłaby rozbić dominujący dotąd układ PPL-SD. Szanse są, jeśli uda się zjednoczyć „pod jednym sztandarem” wszystkich, którzy są zmęczeni jej dominacją. Nie będzie to proste, bo między nimi są bardzo poważne kontrowersje programowe. W takich czasach tylko ludzie o nadzwyczajnej wiedzy i zdolnościach politycznych mogą dokonać „cudu”. PiS miał takich dwóch: Jacka Saryusz-Wolskiego i Ryszarda Czarneckiego. Pierwszy z nich znał PE „od podszewki”.