Na progu IV RP

Przekleństwem Polski jest to, że ważne dobre rzeczy w naszych dziejach dokonywały się niejednokrotnie w drodze zamachu stanu. Na szczęście – bezkrwawego. Przypomnę tylko dwa zdarzenia. Pierwszy z najważniejszych przypadków to uchwalenie Konstytucji 3-Maja. Wiadomo, że na głosowanie nie dotarli ci, których o terminie celowo nie poinformowano. Drugi – to uchwalenie Konstytucji 1935 r. W tym przypadku opozycja na znak protestu opuściła salę sejmową, a rządzący stwierdziwszy, że nadal jest kworum – przyśpieszyli procedurę i przeszli do głosowań finalnych.

Co raz to słyszymy o akcji CBA, która deratyzuje starą przestrzeń pod nowe potrzeby. Tu uwaga! Dobrze. Taki czas jest potrzebny. Ale… Tak jak z zaciągnięciem komunistycznej bezpieki w szeregi III RP, a stało się to dlatego, że dzisiejsze polityczne przywództwo nie dorosło do ówczesnej, a i dzisiejszej potrzeby. Nie zwrócili uwagi na konsekwencje, na fakt zaszufladkowania części „naszych” - „ekstremy solidarnościowej”. Tak, komunistyczne, z bolszewickimi prawami do tortu; traktowanie polityki i gospodarki pozostało pod nową państwową firmą.