Powinno być to miejsce z wygodnym dojazdem i motelem. Wyobrażam sobie, że wyrok powinien być dożywotni, bo i ranga zaniedbań, nadużyć, manipulacji jest na miarę tak osoby, jej pozycji, jak i koniecznej spersonalizowanej odpowiedzialności za bękarta z Magdalenki; III RP.

Majstersztyk, który proponuję jest bardzo dobrym ruchem:

W ramach demonopolizacji podzielono PKS na kilka, czy nawet kilkanaście przedsiębiorstw regionalnych. Okazały się zbyt słabe, by utrzymać mniej popularne połączenia. To część prawdy. Druga część jest taka, że niektóre połączenia, a nawet całe firmy wykończyli … ich pracownicy. Kilka przykładów. Jechałem kiedyś (dawno temu) z Łodzi do Łowicza. PKS miał trasę „okrężną”. Z szosy łączące te dwa miasta co jakiś czas zjeżdżał do okolicznych wiosek. Nie śpieszyło mi się, więc akceptowałem fakt, że podróż maiła trwać ponad 2 razy dłużej niż w połączeniach bezpośrednich.

Jeden z senatorów łódzkich oburzył się, iż Prezydent Rosji Władimir Władimirowicz Putin nie został zaproszony na Westerplatte na uroczystości upamiętniające wybuch II wojny światowej. Stwierdził, że oznacza to lekceważenie wkładu w zwycięstwo nad III Rzeszą Niemiecką Związku Sowieckiego, którego następcą w każdym tego słowa znaczeniu (także prawnym i politycznym) jest Rosja. Temu wkładowi trudno zaprzeczyć, ale tu święcimy początek II wojny światowej i wojny obronnej Polski. W tej fazie światowego konfliktu Związek Sowiecki odegrał niechwalebną rolę. Więc o czym p.

Nie można więcej: nie wolno nie zauważyć, nie wskazać tego, jak byłe Studium Doskonalenia Nauczycieli nakręciło się o 180 stopni.

Do meritum. Pan Krzysztof Chojniak zawczasu - na cztery łapy.

Przypomnę: wyższy garnitur lokalnego PRL dla tych nauczycieli, którzy dobrze się zapowiadali, którzy nadawali się do uzyskania talonu do sklepów z żółtymi firankami, którzy dobrze reagowali na posiedzeniach plenum PZPR i jego zaplecza, np. ZNP postanowił wydać im dyplomy... wyższych uczelni.

Wczoraj odbyła się debata na temat polityki zagranicznej naszego państwa. Przemawiał minister spraw zagranicznych. Obecny był Prezydent RP wraz ze swymi ministrami. Obecny był Rząd RP z Premierem na czele. Galeria sejmowa wypełniona została przez ambasadorów obcych państw. Tylko sala sejmowa „świeciła” pustkami. Czyżby posłanki i posłowie strajkowali? Bo trudno uwierzyć, by nie interesowały ich sprawy tak ważne. Ani nie da się wytłumaczyć tych nieobecności „innymi niezwykle ważnymi zadaniami”. Więc chyba strajkują. Ale kto stanowi komitet strajkowy i jakie są postulaty?