Jerzy Kropiwnicki

Pan red. Tomasz Terlikowski uważający się za „dziennikarza katolickiego” stwierdził, że „każdy z nas zna kogoś, kto był skrzywdzony w każdej parafii, w każdej wspólnocie, w każdym zakonie, w każdym zakonie i zgromadzeniu, w każdym seminarium są krzywdzeni seksualnie”. W ciągu mego już dosyć długiego życia (w tym roku kończę 78 lat) mieszkałem na terenie kilku parafii i byłem zaprzyjaźniony z dwoma zgromadzeniami zakonnymi. I nie znam żadnego tam skrzywdzonego. Więc nie każdy. Znałem natomiast takiego kolegę, który był nachalnie molestowany przez nauczyciela WF w szkole podstawowej, p.

Łódź i Poznań „zasłynęły” jako centra podłości. Władze Poznania dopuściły do tego, że w dniu obchodów Rocznicy śmierci O. Św. Jana Pawła II dostęp do Jego pomnika stał się niemożliwy. W Łodzi ktoś farbami pomazał pomnik. I nikt nic nie wie – mimo, że do pomalowania twarzy potrzebna była b. wysoka drabina. Jest kilka instytucji, które mają takie drabiny na stałe zamontowane na samochodach. Ciekawe, czy nasza policja ustali winowajców? Ale jest i inny problem – bezkarnego niszczenia symboli naszej wiary oraz źródeł niesłychanej nienawiści do Świętego.

Łódź za mojej kadencji jako Prezydenta m. Łodzi kandydowała do tytułu Europejskiej Stolicy Kultury. Mieliśmy ogromne szanse. Zorganizowaliśmy kilka dużych imprez Bożonarodzeniowych w Brukseli, imprezę promocyjną wspólnie z Ambasadą RP przy rządzie Belgii, braliśmy udział w kilku wystawach promocyjnych organizowanych w budynku Komitetu Regionów UE. Kilkakroć organizowałem seminaria i posiedzenia różnych Komisji Komitetu Regionów UE w Łodzi, przewodniczyłem posiedzeniom Komitetu Miast Włókienniczych Europy oraz Komisji Wspólnej Komitetu Regionów i Parlamentu Europejskiego.

W poważnym dzienniku przeczytałem ostatnio narzekanie na to, że w polskich miastach (zwłaszcza wielkich) brak jest Planów Zagospodarowania Przestrzennego obejmujących cały obszar miasta. To fakt. Należałoby jeszcze dodać, że taki stan np. w Łodzi istnieje już od ponad 30 lat. Kilkakrotnie – także za mojej kadencji prezydenckiej – podejmowane były próby przyjęcia dokumentu wstępnego – „Studium”, ale i tego nigdy Radzie Miejskiej nie udało się uchwalić. Jeśli się zastanowić, to interes w tym mają przede wszystkim opiniodawcy-decydenci.