Jerzy Kropiwnicki

Przy okazji kolejnych rocznic Powstania Warszawskiego na ekranach telewizorów pojawia się zdjęcie Pomnika Małego Powstańca – dzieciaka w za dużym hełmie, uzbrojonego. Zawsze ten widok budzi we mnie przede wszystkim oburzenie na tych, którzy mu tę broń dali. Od zarania dziejów jednym z kanonów naszej cywilizacji było oszczędzanie dzieci w działaniach wojennych. I zawsze piętnowano przypadki, gdy dzieci ginęły. Mówiono wówczas o „bestialstwie zabijających”. Ale dzieciak z bronią – to już żołnierz a nie dziecko. I usprawiedliwiony jest ten, kto do niego strzela.

Obniżka marż na paliwa płynne sprzedawane przez polskie firmy była pożądanym wynikiem nacisków polskich właścicieli samochodów. Powszechnie narzekali na to, że ceny benzyny niemal jak w Niemczech, a dochody w Polsce niższe. I nie trafiało do nich, że sprzedawcy ropy naftowej nie sprzedają nam taniej niż Niemcom. W końcu osiągnęli sukces. Wymuszona przez władze państwowe obniżka marż spowodowała obniżkę cen benzyny. I stały się one niższe niż u naszych sąsiadów. Wg dostępnych danych cena benzyny 9.sierpnia w Polsce wynosiła ok. 7 zł.

W prasie znalazłem informację, iż na terenie tzw. „przesmyku suwalskiego”, czyli strefy granicznej między Polską a Litwą dokonywany jest szczególny rodzaj handlu – całkowicie legalnego. Litwini przychodzą do Polski na zakupy broni i amunicji. Specjalnie dla nich w niewielkiej polskiej miejscowości otworzono sklep z takim właśnie asortymentem. Z zakupów Polaków by się nie utrzymał. To ilustracja często ostatnio powtarzanej informacji, że przepisy dotyczące posiadania broni przez obywateli są bardziej restrykcyjne niż w większości krajów naszego kontynentu.

Powstanie Warszawskie nie było „lokalną ruchawką” jakiegoś miasta. Było elementem Planu Burza, który miał doprowadzić do tego, by w miastach polskich armię sowiecką witali Polacy jako gospodarze. Sowieckie NKWD miało obowiązek przeciwdziałać takim sytuacjom. W polskim Wilnie polska AK wyzwalała miasto we współpracy z Sowietami. Potem razem patrolowali ulice miasta. A następnie zostali rozbrojeni i wcieleni – jedni do armii sowieckiej (jako Litwini), inni do armii Berlinga – jako Polacy.