Wiara

Kapliczki i krzyże w nowej architekturze

Jest taka sprawa taki temat..., że dziedzictwo kulturowe szanujemy by nie napisać tolerujemy bo... nasza wiara jest z zaszłości (na religię nie chodziliśmy daliśmy się zmanipulować etc.) i boimy się jakiejś kary boskiej. Bo nie wypada, bo to rodzaj czegoś czego się nie; coś jak pies jeża.

Tytułem zaczepiam to kosmiczne ignoranctwo, które siedzi u zarania III RP, okraszone asekuracją wyhodowało nam główne medialne potęgi ciągle pragnące obiecanek z czasu przełomu, które są możliwe. Wystarczy usunąć - jak nazywam - kelnerów z „Magdalenki”. Wskazany (chwilowy było jest wielu) parobek międzynarodowej finansjery to drobny przykład zupełnego nieposzanowania tubylców z nad Wisły. Tutaj tkwi nasza nadzieja.

Do meritum

Po kolejnym odrzuceniu przez Sejm wniosku o przywrócenie dnia wolnego w Święto Trzech Króli podjęliśmy przygotowania do trzeciego podejścia. Tym razem zamierzaliśmy zanieść tam ponad 2.mln podpisów, czyli zebrać ponad 2,5 mln. Problemem nie była chęć podpisywania. Tej nie brakowało. Ale zebranie podpisów wymagało zaangażowania ok. 2.000 ochotników, którzy w pogodę i niepogodę gotowi byli stać godzinami przy stolikach z kartami do podpisu. Ale wzburzenie u ludzi było wielkie i deklaracji ochotników było dużo.

6.stycznia 2009 r. złożyłem na ręce Marszałka Sejmu odnowiony projekt ustawy z poparciem 7.000 podpisów. Wystarczyłoby 1.000, ale chcieliśmy zademonstrować siłę poparcia społecznego. Po 4.miesiącach przeszliśmy ulicami Warszawy do Sejmu w pochodzie z pudełkami zawierającymi formularze poparcia z 900.000 podpisów (wystarczyłoby 100.000, ale tu też chcieliśmy dokonać demonstracji siły społecznego poparcia). W terminie zebraliśmy więcej – bo 1.136.209, ale nie zdążyliśmy wszystkich sprawdzić i zweryfikować. A kolejne przesyłki z podpisami docierały do nas pocztą jeszcze przez kilkanaście dni.