Wiara

Zrządzeniem losu znalazłem się kiedyś w Jerozolimie w przeddzień święta Bożego Ciała. Odwiedziłem ks. Jerzego Kraja, wówczas rektora Międzynarodowego Seminarium Franciszkańskiego (dziś Zastępcy Nuncjusza Apostolskiego na Cyprze) i zapytałem o obchody tego Święta w Jerozolimie. Odparł, że zasadniczą rolę w jego obchodach odegrali Polacy. Nie ma niestety możliwości zorganizowania procesji na ulicach miasta – nawet w obrębie „kwartału chrześcijańskiego”, więc obchody odbywają się na terenie Bazyliki Grobu Pańskiego. Zostałem na nie zaproszony. Pierwsza cześć uroczystości miała miejsce o północy.

Wszyscy pielgrzymujący do Ziemi Świętej z pewnością pamiętają niewielki budynek – kapliczkę na szczycie Góry Oliwnej. Kiedyś stanowiła ona centrum kościoła wzniesionego tu przez Krzyżowców na gruzach wcześniejszego kościoła bizantyjskiego z IV w. Po zwycięstwie Saladyna nad wojskami łacińskiego Królestwa Jerozolimy w Bitwie na Rogach Hittin (1187) i opanowaniu większości Ziemi Świętej przez muzułmanów, bazylika Wniebowstąpienia została zburzona.

Niezwykła wizyta Mędrców ze Wschodu opisana jest w Nowym Testamencie bardzo lakonicznie – nie wymienia ani imion, ani liczby Mędrców, ani kraju, czy też krajów, ich pochodzenia. W efekcie pobudzała wyobraźnię zarówno uczonych z różnych dziedzin „świeckich” jak i egzegetów Pisma Świętego. Z wymienionych rodzajów darów (mirry, kadzidła i złota) wnioskowano, że było ich trzech.