Pan Grzegorz Lach z Klubu GP w Mysłowicach przesłał nam rozpowszechnienia "Apel w sprawie śp. Pułkownika Ryszarda Kuklińskiego". Apel

Powrócę jeszcze do poruszanego już przeze mnie tematu trzydziestej rocznicy powstania NSZZ „Solidarność”. Ta rocznica, z resztą jak i każda inna, skłania do refleksji i przemyśleń. Wnioski są niestety niezbyt optymistyczne. Solidarność w Wolnej Polsce jest dziś znacznie słabsza i co chyba najgorsze – ma znacznie mniej do powiedzenia. Z przeszło 10 milionowego związku w latach osiemdziesiątych, obecnie został ułamek. A siła tego Związku tkwiła właśnie w ludziach.

Nie bylibyśmy w tym miejscu, bylibyśmy znacznie dalej, gdyby nie ten człowiek i dlatego nie zasłużył na to, by ulica nazywała się jego imieniem - mówi piotrkowianin Jerzy Paciorek, który do rady miasta zwrócił się o zmianę nazwy ulicy noszącej imię Franklina Delano Roosevelta, prezydenta Stanów Zjednoczonych.

Jerzy Paciorek jest już kolejnym piotrkowianinem, który chce zmiany nazwy ul. Roosevelta.

„Poznacie Prawdę, a Prawda was wyzwoli” (J 8,32) - List Episkopatu Polski z okazji 20. rocznicy powrotu katechezy do szkoły

1. Chrystus naszym jedynym Nauczycielem i Wychowawcą

W pierwszą niedzielę września uczestniczymy w Eucharystii, wypowiadając Panu Bogu naszą wdzięczność za okres wakacji i urlopów. Jednocześnie prosimy go o łaskę, by nie zmarnować czasu, jaki jest przed nami. Powtarzamy za Psalmistą: Naucz nas liczyć dni nasze, byśmy zdobyli mądrość serca (por. Ps 90,12).

Nie bardzo wiadomo, kto zadymia a kto oddymia. Ostre starcie w państwie (jak mówią POPIS wiele w tym racji), przy okazji XXX rocznicy powstania Solidarności, bynajmniej nie oddymiło naszej współczesnej historii... Dlaczego – bo za dużo mamy pieronków a za mało aniołków.

Postępowanie instytucji odpowiedzialnych za narodową pamięć wobec obywatelskiej inicjatywy „Przypomnijmy o Rotmistrzu” („Let’s Reminisce About Witold Pilecki”) sprowadza się do trzech wariantów. Primo - konsekwentne lekceważenie (Muzeum Powstania Warszawskiego), secundo - lekceważenie i torpedowanie (Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau), tertio - okradanie i zwalczanie (Instytut Pamięci Narodowej). O jednym tylko mowy być nie może. O konstruktywnej współpracy.

Katyń – któż z Polaków nie zna tragicznej wymowy tego słowa. To nieustannie krwawiąca rana w polskiej świadomości narodowej. Wywołuje ono wiele skojarzeń, rodzi emocje, budzi grozę, żal, poczucie niesprawiedliwości i ogromnej krzywdy. Oczywistością wydaje się pełne wyjaśnienie wszystkich aspektów i dróg wiodących do tej tragedii. To jest warunek dla normalizacji stosunków pomiędzy obydwoma narodami. Rządy mogą sobie minimalizować problem ale rację zawsze ma naród.

Mija właśnie trzydziesta rocznica podpisania porozumień sierpniowych. Równo trzydzieści lat temu zdarzyło się w Polsce coś niesamowitego, coś niespotykanego. Społeczeństwo od 35 lat nieustannie duszone przez komunistyczną władzę, boleśnie doświadczone wydarzeniami roku 1956, 1968, 1970, 1976, nie wytrzymało. W ogólnopolskim, solidarnościowym zrywie sprzeciwiło się sowieckiemu zniewoleniu, zażądało cywilizowanych praw pracowniczych, swobody zrzeszania się, wolnych związków zawodowych, zażądało WOLNOŚCI!