Witold Kowalczyk

Czas na nazwiska?

Czy jest w Piotrkowie Trybunalskim choć jedna osoba (oprócz niżej podpisanego - dała publiczne świadectwo), która poczuwa się do współodpowiedzialności za dziadostwo, jakie nam Błaszczyński z Chojniakiem urządzili?

Czy zdajemy sobie sprawę z naszego miejsca, czasu i utoksycznienia życia publicznego? Jak ślepej kurze trafia się nam pisowska władza w Polsce, która zagoniła do wspólnego narożnika materiał post PZPR-owsko ROAD-owski.

Przypominamy 100. rocznicę odzyskania niepodległości. I ja przypomnę: obligacje, szczególnie jedną Trybunalskiego Miasta Piotrkowa z 1917 roku (przekazałem do Muzeum - są tam zdeponowane)

i swój w tej sprawie osąd – refleksję.

Skąd energia starczająca na trzy dekady? Wracam do wielokrotnie wskazywanych okoliczności, ponieważ jest taka kampanijna konieczność. Przy totalnym, zupełnym ekonomicznym analfabetyzmie byłych Komandosów, młodych polskich Żydów wynajętych do rozpracowania Gomułki, później Gierka. Przy kolaboracji z nowym elementem rzekomo antykomunistycznym (Geremek i spółka - formalnie byli antykomunistyczni) późniejszego PC wytworzyła się płaszczyzna do ogrania starego europejskiego żywiołu. I to zrobili. Przypomnę, że we wrześniu 1939 roku zaatakowali nas wszyscy nasi sąsiedzi.

Kontestatorzy

Tym razem o istocie polskiej duszy - przypadłości powszechnie nazwanej „polskie piekiełko”. O pewnej wartości, która wpierw zrobiła z nas hegemonów, a później i obecnie ofiary własnej głupoty. Nie będzie o Liberum Veto, rozbiorach, powstaniach, a o Piotrkowie Trybunalskim ostatnich dekad.

Kolejne planowane wpisy w moim blogu miały odnosić się do kolejnego etapu niebywałej demagogii, mianowicie kampanii wyborczej do Samorządu. Będzie, ale przy okazji.