IV konspiracja

Gdzie drwa rąbią tam... belki; pomijają, bo przeszkadzając stają się budulcem niezamierzonej budowli; okazją, – ofiarą losu. Łupem do wzięcia.

Nie będzie o panu doktorze Terlikowskim o Jego ego czy pułapce, do której wlazł. Może kiedyś; jak to niedawno napisałem spotka się z pierwszym medialnie zaszczutym kapłanem, pobędzie z Nim w odosobnieniu, pomodli się z Nim i słowo powie.

Od tego, pokornego uniżenia, przez Panem Jezusem Chrystusem, trzeba było zacząć; dekady temu. Legli przed ołtarzem w trakcie mszy świętej

Jeszcze nie wiemy, czy to jak mówią zgorszeni i medialni happening czy też na wzór pana Kotańskiego akt nawrócenia. Pan Kotański różańce rozdawał co się nie spodobało. Worki pokutne zatem; powinny być białe też by się nie spodobało - droga by się otwarła.

Już się nad tym, tą niezręcznością, zatrzymywałem. Pytanie kto kogo wyklął. Od lat dopisujemy, dopowiadamy, że idzie o niezłomnych. No więc. To nasi zbawiciele PRL ze ZBoWiD, następnych PRONów, WRONów innych "Magdalenek", mają, tamtych i tych za wyklętych. Takich, ktorzy przeszkadzają rondelek oprzątać, ktorzy pozbawieni codziennej rzeczywistości rzeczywiście szkodzą.

Dobrze, że tą część naszej narodowej toksyczności podnieśliśmy do narodowego święta. A; ta niezręczność, to zwyczajne ból sumienia. Dobrze by to wyglądało, zapowiadało, gdyby... nie było, kolejnych i kolejnych, wyklętych.