Jacek Łukasik

Problemy we wzajemnych relacjach polsko – żydowskich mają bardzo dawną metrykę. Nie sięgam już w tej sprawie nawet do czasów II wojny światowej czy stalinizmu. Skupię się na najnowszych czasach. Pierwszą wielką awanturę wywołali ekstremiści żydowscy związani z rabinem Avi Weisem. Niestety skutecznie przyczynili się do eksmisji klasztoru sióstr karmelitanek. My (większość Polaków) brakiem protestów dawaliśmy dowód swojej ignorancji i braki troski o prawdę i słuszność. Postępowanie Episkopatu Polski w tej sprawie – to dno! Siostry powinny tam być do dzisiaj!

W bieżącym roku miał miejsce strajk nauczycieli. Nasunął on mnie pewne refleksje. Dotyczą one bardziej szkolnictwa w ogóle niż strajku. Nie potrafię oprzeć się wrażeniu, że szkolnictwo polskie po1956 r. paradoksalnie posiadało wyższy poziom niż to po 1989 r. Lata 1944 – 1956 uważam za okres niesamowitej propagandy w szkolnictwie. Niestety w okresie późniejszym też kaleczono nauki humanistyczne, chociaż w dużo mniejszym stopniu. O Katyniu nie wolno było mówić oficjalnie do roku 1989.

No, cóż widocznie jestem zacofany i niedzisiejszy, jeżeli się czepiam o takie rzeczy;-). A o cóż takiego chodzi? O to, że podczas obrad europarlamentu wg informacji z 2011 r. wiele polskich europarlamentarzystek, jak pisał prześmiewczo Jerzy Jachowicz balansowało na granicy metafizyki, ale z ideowością ich zachowanie nie miało wiele wspólnego. Podpisywały na moment przed rozpoczęciem obrad listę obecności, na znak, że są. Potem natychmiast opuszczały Brukselę. No, uczciwość takiego postępowania pozostawię bez komentarza.

W minioną środę, 28 listopada b. r. w czytelni piotrkowskiej Miejskiej Biblioteki Publicznej odbyło się spotkanie autorskie z Szymonem J. Wróblem, twórcą książki „Ojciec, czyli o Pieronku” i reżyserem filmu o podobnym tytule.

Frekwencja zbytnio nie dopisała. W czytelni było raptem kilkanaście osób. Nie dostrzegłem wśród nich w ogóle duchownych. Zbytniego zaskoczenia nie doznałem. Raczej była to swoista hagiografia na cześć biskupa.