Jerzy Kropiwnicki

Wszystko wskazuje na to, że strajk proklamowany przez ZNP został przegrany. Rząd najwyraźniej nie może spełnić oczekiwań strajkujących. Chyba rzeczywiście nie ma już na to środków w tym roku. Gdyby nawet „spadły mu z nieba”, to i tak nie może ustąpić, bo wtedy wyszedłby na kłamcę wobec nauczycielskiej „Solidarności”, której przedstawiciele uwierzyli, że w tym roku nie można uzyskać więcej, niż to, co uzyskali. Zmusiłby do działań przez „Solidarność” i zapewne wzbudziłby kolejną falę oczekiwań różnych grup pracowniczych.

Posłowie tej kadencji obcięli swoje dochody. Rząd zrezygnował z premii i nagród. Jeżeli liczyli, że zasłużą tym na uznanie mediów i wyborców – to się pomylili. Dla tabloidów i tak „zarabiają więcej niż ma dochodu p. Walentyna z Jaworzna”. Z dodatków 500+ na pierwsze dziecko (a nawet na drugie i trzecie) powinni zrezygnować, bo i tak „zarabiają więcej niż pan Bronisław z Kużnicy”. Nie powinni przyjmować „13 emerytury”, albo przynajmniej przeznaczyć ją na biedne psy, koty albo na sieroty… Itd. Itp. Skoro raz dali się „ugryźć” w ten rejon swego bytu – to już się nie uwolnią.

NSZZ „Solidarność” podpisał porozumienie z Rządem. Uwierzył, że nie ma (przynajmniej w tym roku) możliwości uzyskania większej podwyżki płac dla nauczycieli. ZNP i Forum odrzuciły porozumienie i proklamowały strajk. I teraz mamy blokadę w trójkącie: jeśli rząd ustąpi wobec żądań strajkujących i da lepszy kontrakt nauczycielom, NSZZ „S” poczuje się oszukany – bo okazałoby się, że jednak rząd dysponował większymi środkami. I wtedy może uznać, że porozumienie już go nie obowiązuje, bo zawarte zostało w złej wierze. I pozostanie mu jeszcze bardziej podnieść poprzeczkę niż ZNP.

W ramach demonopolizacji podzielono PKS na kilka, czy nawet kilkanaście przedsiębiorstw regionalnych. Okazały się zbyt słabe, by utrzymać mniej popularne połączenia. To część prawdy. Druga część jest taka, że niektóre połączenia, a nawet całe firmy wykończyli … ich pracownicy. Kilka przykładów. Jechałem kiedyś (dawno temu) z Łodzi do Łowicza. PKS miał trasę „okrężną”. Z szosy łączące te dwa miasta co jakiś czas zjeżdżał do okolicznych wiosek. Nie śpieszyło mi się, więc akceptowałem fakt, że podróż maiła trwać ponad 2 razy dłużej niż w połączeniach bezpośrednich.