Majdan

Ponad dwa tygodnie temu, Polacy, a zwłaszcza zwolennicy Andrzeja Dudy jako kandydata na urząd Prezydenta Polski, odetchnęli z ulgą po komunikacie, iż doszło do kompromisu m. dwoma Jarosławami w sprawie przesunięcia terminu wyborów. Kompromis był możliwy, bo „mały” Jarosław (choć wysoki wzrostem) ryzykował, iż jeśli wyjdzie z klubu PiS, to nie z 18 posłami, lecz co najwyżej z 4-5 będzie miał trudności z utworzeniem nawet Koła Sejmowego. A ponadto, że „posypią się” jego struktury wojewódzkie.

Rzecz jasna, że w ostrej dziecinadzie wyborczej, jej drugim etapie, który nadał pagera, jak nazywam wyrodnym dzieciom III RP, doszło do ostrego przesilenia dwóch stron. Żeby chociaż poszło o jakiś polityczny casus. Nie. Głupotę zdaje się przepitego jegomościa (symetryczny inaczej: "wszystko oprócz moczu to gówno"), któremu nie starcza, a jest okazja zarobić. Jeden ów przepocony produkt tylnymi drzwiami włożył na listę, a drugiego poniosło i go zdjął. Powinni obaj stanąć przed kamerą, przeprosić. Jest to potrzebny ważny brakujący element polskiej układanki.

„Polski Kościół zawsze był siedliskiem zbrodni, pychy i rozpusty, zawsze zabijał, zawsze niewolił, zawsze niszczył, gnębił i dyskryminował. Jest wzorem i natchnieniem dla wszelkiego totalitaryzmu aż po dziś dzień”- pisze na swoim blogu Jan Hartman, filozof i bioetyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Ten żydowskiego pochodzenia ideolog PO często powtarza jak źle mu się żyje w Polsce pod rządami Prawa i Sprawiedliwości, nienawidzi polskiej „zaściankowości” i kościoła katolickiego.

Teraz ten „wielki uczony” postanowił zaatakować Ojca Świętego Jana Pawła II. Twierdzi, że:

"Wybory prezydenckie są dla nich ostatnią szansą". Prezes PiS o działaniach opozycji.

Rzecz polega na tym, że ich w ogóle nie powinno być- panie naczelniku. Kampania AD 2020 to bardzo dobry czas, aby przywołać zamieszanie wokoło rozgrywania PRL. W szczególności druga połowa lat osiemdziesiątych. Pozycja środowiska przypisanego do nazwiska Kaczyński, IV konspiracji i tego wszystkiego, co było błędem, zbytnią asekuracją, polityczną naiwnością, ciężarem u polskiej nogi, a który to ciężar jest konsekwencją niedorośnięcia przywódców do pozycji oczekiwanej przez suwerena.