Historia Przełomu

I znowu z ust przedstawicieli władzy naszego kraju padają słowa o „karnawale Solidarności”. Już nie tylko zlewicowane media i politycy z rodowodem PZPRowskim powtarzają to „ładnie brzmiące sformułowanie”, ale słychać je coraz częściej po naszej stronie. Nawet z ust działaczy NSZZ „Solidarność”. Jeszcze kilka lat temu o latach 1980-ych mówiono jako o „Powstaniu Sierpniowym 1980”, „Insurekcji Solidarności”, czy „Bezkrwawym Powstaniu”. Nikomu nie przychodziło do głowy, by tamten czas konfrontacji narodu z komunistyczną władzą kojarzyć z radosną zabawą.

W wypowiedziach dawnych działaczy NSZZ „Solidarność” często powtarza się sformułowanie „Pierwsza Solidarność”. Ma ono odnosić się do lat 1980-81 lub 1980-1989 i powtarzane jest z należytą dumą, a często z lekceważeniem dla związku obecnie funkcjonującego. Najczęściej to sformułowanie można przeczytać na łamach Gazety Wyborczej. Być może dlatego, że na liście wnioskodawców rejestracji NSZZ „Solidarność” w 1989 znaleźli się m.in. ludzie z bliskiego jej kręgu politycznego (wśród nich Adam Michnik, choć w końcu wniosku nie podpisał).

Nie to, żebym się mądrował, żebym był taki mądry wtedy. Przypomnę. Byłem przeciwnikiem układania się w Magdalence zaraz po tym jak "Komitet Obywatelski przy Lechu Wałęsie("czytaj: przy Bronisławie Geremku, zamknął się na ludzi spoza starego układu „Chamów” i „Żydów”. Nie byłem w stanie fali powstrzymać. Odszedłem. Żołdów z górnej pułki nie brałem, raczej dodawałem – ponosiłem koszty utrzymania partii politycznej w PT. Zresztą w zgodnie z pochodzeniem – tak po mieczu, jaki i po kądzieli. Żołdu radnego brakowało do pełnienia funkcji także dodawałem i dodaję - utrzymuję trybunalscy.pl.