Artykuły czytelników i redakcji

Przy okazji Święta Niepodległości chciałabym zaprosić na chwilę poezji. Z czasów liceum przypomniały mi się następujące wiersze:
1.
Warto się dzisiaj zasłuchać
W wiatru granie,
Bieg historii,
Pokoleń przemijanie.

Dziś ojczyzny uczyć się trzeba
w pochyleniu nad kołyską dziecka,
Żeby dzieci od zła uchronić
i nauczyć prawości serca.

Żeby słowo
"tak" - i - "nie"
nie znaczyło jednocześnie,
Żeby szczęście
w posiadaniu
nie zamknęło się boleśnie.

Żeby wolność
w "róbta, co chceta"
nie została zamieniona...
To jesteśmy winni tym,

Kolejny raz w wolnej Ojczyźnie możemy obchodzić Narodowe Święto Niepodległości. Tego dnia wspominamy liczne grono rodaków, którzy przez wieki podejmowali starania dla kształtowania się i rozwoju narodu polskiego, a w okresie zaborów nie szczędzili swych talentów, majątków a nawet krwi i życia dla utrzymania tożsamości narodowej. W dniu 11 listopada 1918 roku Rada Regencyjna przekazała Józefowi Piłsudskiemu władzę nad wojskiem polskim, a dnia następnego powierzyła misję tworzenia rządu. Wreszcie Polacy mogli czuć się wolni.

W dniu 26-go października 2009 roku, podczas spotkania w Piotrkowie Trybunalskim, Poseł Antoni Macierewicz zapewnił swoich sympatyków, że do końca października b.r. złoży do TK skargę na traktat lizboński! Powiedział jeszcze, że pod wnioskiem znajdzie się 68 podpisów posłów! Dziś jest już 2-gi listopada i o skardze cicho!

Często w dyskusjach o liturgii trydenckiej słyszę argument, że liturgia powinna być dostosowywana do poziomu uczestników, do ich wieku, możliwości intelektualnych. Bo inaczej będzie nuda i niezrozumienie. Nic bardziej błędnego. Ktoś, kto używa takiego argumentu zapomina, że jest liturgia aktem uwielbienia Boga i ponawianiem zbawczej Ofiary w sposób, a jaki chce sam Bóg; nie jest "akcją", która ma pobudzać uczucia i dawać zadowolenie jej uczestnikom.