Izrael – dzieło polskich Żydów

Przy okazji dorocznego „Marszu Żywych” na terenie Auschwitz-Birkenau przypomniano, że w tym roku przypada 70 Rocznica Powstania Państwa Izrael. Wg naszego kalendarza za początek istnienia Państwa Izrael uważa się dzień ogłoszenia Deklaracji Niepodległości Izraela przez Dawida Ben Guriona – 14.maja 1948 r. Po ogłoszeniu tego aktu Ben Gurion został Premierem Rządu Tymczasowego. Następnego dnia wybuchła I wojna izraelsko-arabska. 28.maja różne formacje paramilitarne zostały scalone w Siły Zbrojne Izraela. Również w tej sprawie Ben Gurion wykazał się niezwykłą determinacją – nie zawahał się przed wydaniem rozkazu otworzenia ognia do żołnierzy Ingunu buntujących się w obronie usuwanych z wojska opozycyjnych generałów. Nowoutworzona armia odniosła zwycięstwo w walce z armiami państw arabskich. Ten niezwykły polityk był polskim Żydem urodzonym w Płońsku w zaborze rosyjskim w r. 1886 jako Dawid Grün. Był synem prawnika, lidera syjonistycznej organizacji Chowewej Syjon. W r. 1906 wyemigrował do Palestyny, wówczas na terenie Imperium Osmańskiego,i od tej pory prowadził działalność na rzecz utworzenia Ojczyzny Żydów, czasem we współpracy z Anglikami, czasem w walce z nimi.

Jednym z wybitnych konkurentów politycznych Ben Guriona, a po wielu latach kolejnym premierem Izraela, był Menachem Begin. Urodził się w Polsce jako Mieczysław Biegun w r.1913 w Brześciu na Bugiem. Był działaczem organizacji syjonistycznych od lat młodzieńczych. Po osiągnięciu pełnoletniości uczestniczył w szkoleniach wojskowych organizowanych nieoficjalnie przez rząd polski. W r. 1940 został aresztowany w Wilnie przez sowieckie NKWD i skazany na 8 lat łagru. W r. 1942 zwolniony na podstawie układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR (Armii Andersa). W r. 1943 jako kapral podchorąży Armii Polskiej przybył do Palestyny. Tam uzyskał od dowództwa Armii zwolnienie z przysięgi, wystąpił z armii i niebawem stanął na czele Irgunu – radykalnej organizacji paramilitarnej, która zasłynęła pod jego przywództwem terrorystycznymi atakami w walce z Brytyjczykami i Palestyńczykami. Był przywódcą buntu przeciw Ben Gurionowi w sprawie metod walki i składu przywództwa powstającej armii Izraela. Był także przeciwnikiem decyzji Ben Guriona o przyjęciu odszkodowania od Niemiec i zwolnienia „nowych Niemiec” od odpowiedzialności za Holocaust. To wtedy w publicystyce międzynarodowej narodzili się „naziści” nieokreślonej przynależności państwowej. W r. 1979 dostał, wspólnie z Prezydentem Egiptu Anwarem Sadatem, Pokojową Nagrodę Nobla za podpisanie izraelsko-egipskiego traktatu pokojowego.

Dawid Grün-Ben Gurion i Mieczysław Biegun- Menachem Begin to niewątpliwi „ojcowie-założyciele” Państwa Izrael. Nie jedyni, którzy urodzili się na ziemiach polskich. Wiadomo, że na tajnych posiedzeniach pierwszych rządów Izraela obradowano – dla bezpieczeństwa – po polsku. Agenci obcych wywiadów tego języka nie znali. Anwar Sadat w czasie spotkania w Camp David w USA uskarżał się, że doradca Prezydenta USA ds. Obrony Zbigniew Brzeziński porozumiewa się z Beginem „w jakimś dziwnym, nieznanym języku”.

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/

12 kwietnia 2018