Wiara

Wobec zagrożenia bolszewickim terrorem, sto lat temu 27 lipca 1920r., biskupi zebrani na Jasnej Górze pod przewodnictwem kardynałów Aleksandra Kakowskiego i Edmunda Dalbora ofiarowali Polskę Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Episkopat wezwał naród do krucjaty modlitewnej za Ojczyznę, do żarliwej modlitwy różańcowej połączonej z całodzienną adoracją Najświętszego Sakramentu, do ufności w opiekę Królowej Polski i do zaangażowania w obronę zagrożonego państwa.

Refleksja nad pochodzeniem, życiem, służbą Bogu i bliźnim. O niezapisanej, urzędniczo niekontrolowanej, przypisanej nam przez obyczaj, kulturę i religię - przez naszych przodków tradycji jako drogi przetrwania. Jeśli chodzi o polską codzienność to widać ją w rodzinnych wydarzeniach, takich samych bez względu na nasze poróżnienie czy służenie za pensję. Ta nasza prawdziwa i pozorowana religijność... Tu uwaga: Pozorowana religijność (lewe płuco) – przyjmowanie sakramentów - bo tak należy, bo to czy tamto w konsekwencji uchroni nas przed kulturowym upadkiem i tegoż konsekwencją.

Dobrze jest w dniach rozpamiętywania rocznicy urodzin świętego Jana Pawła II zostawić na boku kolejną manifestację rodaków nad osobą i spuścizną Karola Wojtyły – to się dzieje ku satysfakcji i nadziei. Pomijam wyjątkowość osoby i fakt, że od dziecka znajdował pilną opiekę Tego, który Go posłał jak i otaczających ludzi. Zawsze Go rozpoznawali, wiedzieli, czuli, że spotykają kogoś ważnego.