Paweł Sztąberek

O „republice kolesiów” czy „kapitalizmie kolesiów” raczej nie rozprawia się na wydziałach ekonomicznych. Rzadko również można o nim usłyszeć w mainstreamowych mediach czy na „salonach”. Pozostaje on – przynajmniej tak mogłoby się wydawać – domeną różnego rodzaju oszołomów, którzy, nie wiedzieć czemu, nie chcą przyjąć do wiadomości radosnej nowiny, że żyjemy w państwie „powszechnej szczęśliwości”.

Skoro ekonomia jest nauką to dlaczego na sześciu ekonomistów każdy ma inną wizję polityki? Przecież nauka kojarzy się z czymś precyzyjnym, ścisłym, jak np. matematyka, chemia czy fizyka.

Tę opinię pewnego komentatora przytacza Lawrence W. Reed w artykule „Siedem błędów ekonomicznych”, którego tłumaczenie znajdujemy na stronie Instytutu Misesa. Autor stwierdza, że ekonomia jest nauką, że istnieją odwieczne prawdy w obszarze ludzkiego współdziałania na rynku i podejmuje się wyjaśnienia, dlaczego opinie ekonomistów w sprawach, wydawałoby się prostych i oczywistych, bywają często odmienne.

Jak to właściwie jest ze szwedzką gospodarką? Wielu zdaje się patrzeć na dobrobyt Szwecji przez pryzmat obecnej sytuacji i gotowych jest przypisywać go rozbudowanemu państwu opiekuńczemu i wysokim podatkom. Tymczasem stan obecny to być może schyłkowy okres szwedzkiej prosperity, która kończy się od nadmiaru socjalizmu.