Na progu IV RP

4 września, od początku lat pięćdziesiątych poprzedniego wieku, obchodzony jest jako dzień modlitwy za wstawiennictwem Matki Bożej Pocieszenia. Piotrkowską Panią Pocieszenia jest Pani Trybunalska. Jak ją już z piwnicy wyciągnięto i oddano do świątyni po jezuickiej, tak została. Jezuickie – piotrkowskie Apostolstwo Modlitwy, z mojej wiedzy, w latach sześćdziesiątych podejmowało próby ukoronowania Matki Bożej Trybunalskiej, pewnie piotrkowianie chcieli połączyć i wywyższyć Obraz, który pełnił dwie nieprawdopodobnie ważne funkcje.

Nie podzielam zachwytu realizowanego na zamówienie głównych ośrodków przekazu i nie czuję dumy z faktu wyboru Donalda Tuska na stanowisko przewodniczącego Rady Europejskiej. Więcej – ten wybór wprawia mnie w zakłopotanie, osiągamy kolejne etapy peerelowskiej propagandy sukcesu. Gdyby w ówczesnej polityce podbijania demoludów była Rada, Gierek też by poszedł na sekretarza Rady Europejskiej.

Hit na miarę PRL-u, przepraszam: III RP. Młode komuszki znów (tym razem 25 lipca) rzekome jaja sobie z PRL-u robią, ten przypadek – ten wyrok, pasuje jak ulał do tamtego czasu. Wyrok rzeczywiście oddaje istotę sprawy. Wszystkie koalicje p. Mariana Be rozpadły się bo... jak wiele razy pisałem; panu Marianowi wystarczała zupka, a jego kompanom garkuchnia się marzyła. W tym sensie wyrok jest swego rodzaju politycznym znakiem czasu.

Co? Kto? - zasługuje na uwagę, z tego mijającego ćwierćwiecza. 25 lat (od 1989) to dużo, bardzo dużo... Mój czytelnik zapamięta takie bon moty jak „Bękart z Magdalenki” czy kolejny taktyczny układ „Chamów z Żydami”.