Unijne

O medialnej prowokacji obecnej Administracji III RP pisałem kilka razy. Pierwszy raz wskazałem, że zawłaszczanie kolejnego programu budowy infrastruktury w landzie Polska jest niepolityczne i może za skutkować tym, że naprawdę będzie to polski ład. Że Eurokołchoz się w kurzy i wstrzyma pieniądze, że może lepiej było nazwać to „Ład w Polsce”.

Tak też się stało mamy polski ład. Może lepiej gierkowski ład, PZPR-owski ład.

Owszem idzie postęp. Panowie parlamentarzyści, którzy dalej przyprowadzają pod ścianki marionetki z Samorządów - trzymają dużo mniejsze dykty z kwotami.

Po raz kolejny słyszymy, że Komisja Europejska już-już będzie nam wypłacała przyznane środki w ramach KPO. Pierwszy raz usłyszeliśmy to, po tamtej Radzie Unii, na której szefowie rządów zatwierdzili program, a pani Przewodnicząca KE zapewnić miała naszego p. Premiera, że tzw. „warunkowość” dotyczyć będzie gospodarowania tymi środkami. Potem się okazało, że jednak chodzi o co innego. Potem kilkakroć słyszeliśmy, że już-już. I politycy partii rządzącej i oddani im komentatorzy pokpiwali z „Rudego”, że bez jego łaski i pomocy mamy to, co nam się należy. A potem znowu nic.

Niemcy i Francja próbują dogadać się z Putinem i Łukaszenką, choć nad „ostatnim dyktatorem w Europie” ciążą sankcje – m.in. nakazujące ignorowanie go w stosunkach międzynarodowych. Widać nakaz obowiązuje Polskę, a „Starą Unię” – nie. Komisja mnoży zastrzeżenia do Polski i polityki wewnętrznej naszego rządu, Trybunały Europejskie wydają kolejne orzeczenia wzywające rząd do działań sprzecznych z naszą Konstytucją i Traktatami Europejskimi. Nie ulega wątpliwości, że Polska ma rację – i nawet funkcjonariusze KU i PE to przyznają „po cichu”. Czemu więc cisną?