Z Antonim Macierewiczem, ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Jana Olszewskiego rozmawia Anna Ambroziak

Podjął Pan inicjatywę opracowania wniosku, kierującego traktat
lizboński do Trybunału Konstytucyjnego. Czy dokument spotkał się z dużym zainteresowaniem ze strony PiS-u?

Tak. Wniosek podpisało już 59 posłów. W obecnym Sejmie poza PiS nie ma środowisk politycznych zdolnych do skutecznej walki z ograniczeniami Traktatu Lizbońskiego.

Jakie argumenty zostały podniesione w uzasadnieniu wniosku?

Z tą PO nie było jednak tak źle, jak się mogło wydawać. Poseł Zbigniew Chlebowski okazał się chyba jednym z nielicznych aktywistów partii, któremu rzeczywiście zależało na wcielaniu w życie hasła "tanie państwo". W końcu jego działania miały uszczuplić budżet państwa o 500 mln złotych. A wie to przecież każdy wolnorynkowiec - jeśli do budżetu ma wpłynąć o 500 mln mniej, znaczy to, że tych 500 mln zostanie w kieszeniach obywateli. Mniejsza już z tym w czyich kieszeniach i jakich obywateli.

Dzisiejsza ratyfikacja traktatu lizbońskiego to wynik wszystkich błędów popełnionych w trakcie procesu jego negocjacji, zawierania i ratyfikacji.

Po serii niepotrzebnych napięć z Niemcami o sprawy – w najlepszym razie prestiżowe, a często niepoważne – rząd Jarosława Kaczyńskiego późną wiosną’2007 zdecydował się przyjąć stanowisko niemieckie w najważniejszej kwestii europejskiej: wznowienia prac nad odrzuconym we Francji i w Holandii traktatem konstytucyjnym.

Pod wnioskiem opracowanym z inicjatywy jednego z posłów podpisało się już ponad 60 parlamentarzystów. - Uważamy, że należy sprawdzić zgodność traktatu z Lizbony z polską Konstytucją - deklarują parlamentarzyści. Konieczność odesłania traktatu do Trybunału podnieśli na ostatnim posiedzeniu Senatu Ryszard Bender i Czesław Ryszka, co spotkało się jednak z negatywną reakcją ze strony posłów koalicji. Pośpiech prezydenta w zakończeniu procesu ratyfikacji krytykują prawnicy, konstytucjonaliści.