Przy okazji Święta Niepodległości chciałabym zaprosić na chwilę poezji. Z czasów liceum przypomniały mi się następujące wiersze:
1.
Warto się dzisiaj zasłuchać
W wiatru granie,
Bieg historii,
Pokoleń przemijanie.

Dziś ojczyzny uczyć się trzeba
w pochyleniu nad kołyską dziecka,
Żeby dzieci od zła uchronić
i nauczyć prawości serca.

Żeby słowo
"tak" - i - "nie"
nie znaczyło jednocześnie,
Żeby szczęście
w posiadaniu
nie zamknęło się boleśnie.

Żeby wolność
w "róbta, co chceta"
nie została zamieniona...
To jesteśmy winni tym,

3 listopada br. czeski Republiki Czeskiej Wacław Klaus podpisał traktat lizboński. Republika Czeska była ostatnim państwem członkowskim, które traktatu lizbońskiego nie ratyfikowało, a więc podpis Wacława Klausa zamyka proces ratyfikacji. W następstwie tego traktat lizboński wejdzie w życie z dniem 1 grudnia. Oznacza to, że tego dnia na politycznej mapie świata pojawi się nowe państwo: Unia Europejska.

W minioną niedzielę Kamińsk podziękował za służbę dla Ojczyzny - ,,Warszycowi” - oficerowi podziemnego Wojska Polskiego, odsłaniając ku jego czci pomnik.

Stanisław Sojczyńskiego ps. ,,Warszyc” zasiada w panteonie synów narodu, którzy w minionym stuleciu walczyli i umierali za suwerenną Polskę.

Życie każdego człowieka jest czymś jedynym i niepowtarzalnym, dlatego tylko ten, kto przeżywa je zgodnie ze swoim sumieniem może o nim decydować. Te słowa w pełni oddają życie Stanisława Sojczyńskiego ps. ,,Warszyc”.

Często w dyskusjach o liturgii trydenckiej słyszę argument, że liturgia powinna być dostosowywana do poziomu uczestników, do ich wieku, możliwości intelektualnych. Bo inaczej będzie nuda i niezrozumienie. Nic bardziej błędnego. Ktoś, kto używa takiego argumentu zapomina, że jest liturgia aktem uwielbienia Boga i ponawianiem zbawczej Ofiary w sposób, a jaki chce sam Bóg; nie jest "akcją", która ma pobudzać uczucia i dawać zadowolenie jej uczestnikom.