Jerzy Kropiwnicki

W mediach pojawiła się seria doniesień, że na wiadomość o zamiarach upamiętnienia Obozu Dziecięcego w Łodzi (właściwie w Litzmannstadt) przez ekspozycję pamiątek zaczęli do organizatorów zgłaszać się posiadacze listów pisanych przez uwięzione tam polskie dzieci przez Niemców w upodlających warunkach. Każdy z tych listów to dramatyczne świadectwo zbrodni. Pojawiła się inicjatywa budowy muzeum albo przynajmniej – Izby Pamięci. Najbardziej oczywistym miejscem byłby Park im. Szarych Szeregów, w okolicy Pomnika Pękniętego Serca. Nie zdążyłem tego zamiaru zrealizować.

Trzecia Osoba zabrała głos m.in. na temat „drukowania pieniędzy”. „Pustych”, oczywiście. Pominę tu kwestię, czy Pan Marszałek wie, co to są puste i kiedy pieniądze wprowadzane do obiegu są „puste”, a kiedy nie. Bo tego już p. Marszałek jako chirurg, a nie ekonomista wiedzieć nie musi. Oczywiście lepiej, żeby nie mówił o rzeczach, na których się nie zna. Otóż Pan Marszałek stwierdził, że NBP drukuje nowe puste pieniądze, a on to sam stwierdził, bo jak bierze pieniądze z bankomatu, to są to nowe banknoty.

Pytają mnie o gospodarkę. No to mówię. Chleb w „mojej” piekarni zdrożał w ub. tygodniu o 8%. Ceny żywności w „mojej” Żabce i w Auchanie też wyższe niż miesiąc temu. Także ceny benzyny. Oceny i prognozy GUS też mówią o inflacji i zapowiadają dalszy wzrost cen. Na szczęście tempo wzrostu gospodarczego b. przyzwoite i bezrobocie dość niskie. A co na świecie? Też wzrost gospodarczy i inflacja. Banki centralne reagują różnie. Zwłaszcza te największe. Europejski Bank Centralny – ani drgnie. Bank of England też zachowuje stoicki spokój.

„Wielki guru” polskiej transformacji przyjechał do Łodzi na zaproszenie miejscowych liberałów i zachwycił się sobą, tzn. skutkami swej polityki gospodarczo-społecznej. Zapaści naszego miasta nie odnotował, a dokładniej: uznał skutki totalnego upadku przemysłu lekkiego za rodzaj „bólu porodowego” nowej, lepszej rzeczywistości. W pamięci większości łodzian inaczej się to zapisało. Bankructwa wielkich zakładów: przędzalni, tkalni, fabryk odzieży i galanterii, po których pozostały rozpadające się mury fabryczne i kilkunastoprocentowe bezrobocie.