Pan Paweł Zalewski, poseł do Sejmu i (obecnie) do UE, w przeszłości członek m.in. Unii Demokratycznej, SK-L, PiS a obecnie PO, opublikował w ub.tygodniu w Rzeczpospolitej artykuł pt. „Polska na bocznym torze”. Myśl przewodnia artykułu jest taka, że to z winy obecnego rządu PiS USA nie traktuje Polski jako ważnego partnera w swej polityce.
Ministerstwo Zdrowia „będzie się zastanawiało” nad zaostrzeniem wymogów dotyczących zasłaniania twarzy. Czeka na opinię ekspertów – instytucji doradczej. Rozważana jest propozycja zaostrzenia wymogów dotyczących wprowadzenia „twardego” wymogu jakościowego: obowiązkowe mają się stać „maseczki chirurgiczne”. Nie będzie wolno używać maseczek bawełnianych, przyłbic, ani poprzestawać na przesłanianiu twarzy i nosa szalikiem, golfem lub innym elementem odzieży. Sprawdziłem w internecie.
Obniżenie stóp procentowych nominalnie niemal do zera, a realnie do wielkości ujemnych, dało nie dało „podręcznikowych” skutków takiej operacji. Nie spowodowało zwiększenia dostępności kredytów poprzez obniżkę ich ceny, do wzrostu akcji kredytowej, która miałaby doprowadzić do wzrostu popytu inwestycyjnego i konsumpcyjnego w gospodarce. W warunkach recesji kredytodawcy zazwyczaj zaostrzają kryteria oceny zdolności kredytowej ewentualnych kredytobiorców, a potencjalni inwestorzy o „zdrowych fundamentach” raczej wstrzymują się z decyzjami.
Trudno spokojnie ocenić to, co działo się w ub.weekend na głównej ulicy Zakopanego. Najwyraźniej ludzi którzy tam przyjechali „na stoki narciarskie” oraz jako „kibice naszych narciarzy” startujących w skokach na Krokwi ogarnęło jakieś szaleństwo. Wieczorem zostały złamane wszystkie nakazy i zakazy, które miały zapobiegać rozpowszechnianie się zarazy. Ktoś mógłby powiedzieć (i niektórzy tak mówią): ich ryzyko, ich sprawa. Otóż nie, bo zapewne część z nich stała się nosicielami groźnego wirusa.
Wyniki gospodarcze Polski w 2020 były znacznie lepsze niż można się było obawiać. W szczególności dotyczy do dynamiki PKB, wyników handlu zagranicznego, zatrudnienia i bezrobocia oraz deficytu budżetowego i długu publicznego.
Nie ustała, choć nieco przycichła, awantura o plany opodatkowania dochodów z reklam w mediach prywatnych. Odbywała się ona pod hasłem „obrony wolności słowa”. Ciekawe, że tym razem media wychodzące na Zachodzie „nie kupiły” tego hasła i relacjonowały „spór o podatek”, a nie o „wolność słowa”. Może dlatego, że w wielu krajach na zachód od Odry i Nysy Łużyckiej taki podatek już dawno wprowadziły. A co do „wolności słowa” – to media prywatne nie słyną z jej praktykowania. Gazety, radiostacje i telewizje w swym działaniu kierują się poglądami swych właścicieli. Podobnie jest w tzw.
Dziennik ekonomiczny – PKB, bezrobocie, handel zagraniczny, deficyt i dług publiczny Z najnowszych danych wynika, że r. 2020 przebiegał dla naszego kraju łagodniej niż mogliśmy się obawiać. Możemy też z umiarkowanym optymizmem patrzeć w najbliższą przyszłość.
PKB obniżył się o 2,8%. To znacznie mniej niż średnio w UE.
„Wśród ptaków wielkie zamieszanie. Te odlatują, te zostają.” Była kiedyś popularna piosenka z takim (lub podobnym) tekstem. Pasuje „jak ulał” do obecnych wydarzeń na naszej sennie politycznej. Posłowie i radni z PO uciekają do partii Hołowni. Niektórzy przedtem byli na głębokiej lewicy. Ale fakt, że p. Szymon Hołownia deklarował się kiedyś jako katolik (taki „lekko konserwatywny”), to nie przeszkadza ani jemu, ani zwolenniczkom „aborcji na życzenie”. Są podejrzenia, że niedługo swój akces tam zgłosi p. pos, Sylwia Szpurek.
Zjednoczona Prawica wykazała się długim okresem trwałości. Zwykle w koalicjach centro-prawicowych tak dobrze nie bywało. Koalicja tworzona jako podstawa rządu Jana Olszewskiego rozpadła się zanim powstała. Odeszła KPN. Nie rokowały rozmowy z Kongresem Liberalno-Demokratycznym. Wrzało wewnątrz PC – w końcu tu się je udało opanować. Pęknięcie nastąpiło już po upadku rządu Olszewskiego. Rokowania nad następnym rządem prawicowo-centrowym pod auspicjami NSZZ „Solidarność” owocowały wycofaniem się z porozumienia przez KPN i PC jeszcze przed wyborami. Z konieczności powstał rząd koalicyjny z UW.
Już to widać. Joe Biden wraca do polityki Baracka Obamy. Zapewne kontynuowałaby taką politykę Hillary Clinton. Gdyby pokonała Trumpa. W tej polityce Polska była/będzie na dalekim planie. Już widać, że będzie próba „ugłaskania” Putina i „ocieplenia stosunków” z Niemcami i Francją. Nie byłoby „drażnienia” Rosji i Niemców zwiększaniem obecności wojsk amerykańskich w Polsce i wspierania koncepcji Międzymorza. Tzw. „wschodnia flanka NATO” nie byłaby tak silnie akcentowana z korzyścią dla naszego bezpieczeństwa.
